Η Τζούλη Αγοράκη διαπιστώνει ότι οι ερωτικές ιστορίες είναι πλούσιες σε υποσχέσεις και φτωχές σε εκπληρώσεις.
Μια συνάδελφος με δάκρυα στα μάτια μας είπε ότι ο πρώην της, ενώ της έταζε λαγούς με πετραχήλια και έδειχνε ότι είχε μπει δυναμικά στην ιστορία τους, εξαφανίστηκε και λίγες μέρες μετά είπε στην κοινή τους φίλη ότι δεν ταιριάζουν καθόλου, δεν τον εξιτάρει, δεν έχουν τίποτα κοινό.
Ήταν για εκείνη χτύπημα κάτω απ' τη ζώνη.
Δεν την πείραξε τόσο που δεν προχώρησε η ιστορία τους, άλλα αυτή η ανειλικρίνεια των συναισθημάτων του, η ερωτική-διπολικότητα, την τσάκισε.
«Θες να εμπιστευτείς και να αφεθείς» είπε «και δεν μπορείς».
Τι έχουν πάθει λοιπόν οι άντρες;
Ακούω γυναίκες από διαφορετικές ηλικίες, να λένε ότι οι άντρες είναι πιο «ό,τι να ναι» παρά ποτέ.
Σαν να μένουν στο χωλ της ερωτικής ιστορίας και δεν μπαίνουν στο σαλόνι (να τους κεράσουμε και ένα φοντάν).
Ξεκινούν τις ιστορίες με ενέργεια και γκάζι και όταν λίγο χαλαρώσεις, εκείνοι αποχωρούν.
Μια φίλη βγήκε πρόσφατα με κάποιον που της έκανε στενό μαρκάρισμα, για να καταλήξει να της μιλάει σ’ όλο το ραντεβού για την πρώην του.
Μια άλλη γνωστή, τρεις μήνες παλεύει να βρουν μέρος να συναντηθούν.
Όλο αλλάζει γνώμη, του φταίει η καραντίνα, σαν το ερωτικό τους ραντεβού να’ ναι το γεφύρι της Άρτας.
Γίνεται να γνωρίσω έναν κανονικό; ρώτησε με στόμφο.
Δάγκωσα τη γλώσσα μου. Δεν της είπα τίποτα για τους μη κανονικούς καιρούς που διανύουμε, τη διάχυτη νεύρωση, το εσωτερικό μας μπέρδεμα.
Δεν βοηθούν και οι έρωτο-σόσιαλ-σχέσεις.
Ενώ δεν έχει κανέναν επί της ουσίας, είναι σαν ερωτικό μαξιλαράκι στη διάχυτη μοναξιά.
