Το απόσπασμα με τη βιογραφία της Καλλιρόης Παρρέν που θα διαβάσετε παρακάτω, προέρχεται από το βιβλίο της καθηγήτριας Ελένης Βαρίκα, «Η εξέγερση των Κυριών». Το βιβλίο πραγματεύεται τη ζωή, αλλά και τη θέση των γυναικών στην Ελλάδα, από την απελευθέρωση μέχρι και τα μέσα του 20ου αιώνα.
Γεννημένη στην Κρήτη το 1861, είχε σπουδάσει δασκάλα και είχε ήδη εργαστεί ως διευθύντρια ελληνικών παρθεναγωγείων στη Ρωσία και τα Βαλκάνια. Μετά το γάμο της με τον Ιωάννη Παρρέν, γάλλο δημοσιογράφο από την Κωνσταντινούπολη και ιδρυτή του Αθηναϊκού Πρακτορείου, εγκαταστάθηκε στην Αθήνα και ανέλαβε την έκδοση της Εφημερίδος των Κυριών σχεδόν μόνη της. Γράφοντας μόνη της τα περισσότερα άρθρα στα πρώτα τεύχη με διάφορα γυναικεία αρχικά, κατάφερε παρ’ όλα αυτά να συγκεντρώσει γύρω της ένα σημαντικό αριθμό μόνιμων συνεργατριών. Ανάμεσά τους ορισμένες από τις πιο γνωστές παιδαγωγούς και συγγραφείς της εποχής, με τις οποίες η Κ.Παρρέν είχε συνδεθεί κατά τη διάρκεια της διδασκαλικής σταδιοδρομίας της στη διασπορά: Σαπφώ Λεοντιάς, Υπατία Στάμπα, Αγαθονίκη Αντωνιάδου, Μαριέττα Μπέτσου και άλλες. Μέσα σε ένα χρόνο η Εφημερίς των Κυριών διαθέτει λοιπόν όχι μόνο ένα μόνιμο επιτελείο συνεργατριών, αλλά και ένα δίκτυο υποστήριξης που διασχίζει το ανεξάρτητο κράτος και ένα μέρος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Η ανεξάντλητη ενεργητικότητα της διευθύντριας, το οργανωτικό της δαιμόνιο, η χρησιμοποίηση σύγχρονων διαφημιστικών μεθόδων για την εξάπλωση του περιοδικού, τέλος η σημαντική προσωπική της εργασία αποτελούν αποφασιστικούς παράγοντες μακροβιότητας αυτού του πρωτοφεμινιστικού εντύπου. Η συμβολή της Παρρέν δεν περιοριζόταν στην τεχνική πλευρά της έκδοσης του περιοδικού. Παρά την ύπαρξη μόνιμης συντακτικής ομάδας είκοσι περίπου γυναικών που επωμίζεται ένα σημαντικό μέρος της σύνταξης, παρά την ύπαρξη μίας περιφέρειας συνεργατριών η Εφημερίς των Κυριών καθορίζεται σε μεγάλο βαθμό από την προσωπικότητα της διευθύντριάς της. Αυτή είναι που δίνει τον τόνο στην επεξεργασία των αιτημάτων και της στρατηγικής, αυτή είναι που γίνεται ο κύριος στόχος των επιθέσεων ή των χλευαστικών σχολίων. Αυτή είναι που διατηρεί τους πιο στενούς δεσμούς με τον διεθνή φεμινισμό και εξασφαλίζει την αντιπροσώπευση της Εφημερίδος των Κυριών στα διεθνή συνέδρια. Τέλος, αυτή θεωρείται φυσική ηγέτης του πρώτου φεμινιστικού ρεύματος τόσο από τους φίλους όσο και από τους εχθρούς της.