«Η ιδέα ότι μπορείς να γίνεις ζωγράφος εν μία νυκτί, ότι δεν υπάρχει τίποτα πέραν της μεγαλοφυΐας και μιας δόσης καλλιτεχνικού ταμπεραμέντου στην τέχνη, είναι μία πλάνη» κατέληξε η διάσημη ζωγράφος Τζόρτζια Ο’Κιφ στα 40 της, το 1928.
Το προηγούμενο έτος είχε κάνει μια αναδρομική έκθεση στο Μουσείο του Μπρούκλιν -ένας αδιαφιλονίκητος δείκτης επιτυχίας για μια γυναίκα καλλιτέχνιδα της εποχής. Αλλά η Ο’Κιφ, που θα ζούσε ως τα 98 της, ακόμα εξελισσόταν ως καλλιτέχνις -ή σκεπτόταν τι σήμαινε να είσαι καλλιτέχνις.
«Οι μεγάλοι ζωγράφοι δεν συμβαίνουν απλά, όπως το ίδιο συμβαίνει με τους συγγραφείς, τους τραγουδιστές και τους άλλους δημιουργούς» συνέχιζε. «Πρέπει να εκπαιδευθούν στο σκληρό σχολείο της εμπειρίας».
Η Ο’Κιφ ποτέ δεν κατέγραψε επίσημα τις θεωρίες της σχετικά με την τέχνη. Άφησε, παρ’ όλα αυτά μια μακροσκελή σειρά από συνεντεύξεις και γράμματα τα οποία αποκαλύπτουν πως πλησίαζε την τέχνη της ζωγραφικής, καθώς και τις πηγές έμπνευσής της. Η αλληλογραφία που είχε με τον άνδρα της, τον διάσημο φωτογράφο Άλφρεντ Στίγκλιτζ, προσφέρει μια ωμή, ειλικρινή ματιά μέσα στο δημιουργικό μυαλό της Ο’Κιφ. Το ζευγάρι αντάλλαξε γύρω στα 25.000 γράμματα από το 1915 ως το 1946, ενώ έβρισκε και την φωνή της ως καλλιτέχνις, πρώτα με τους πίνακες της που απεικόνιζαν λουλούδια και μετέπειτα, τοπία του Μεξικό και σουρεαλιστικές νεκρές φύσεις, παίρνοντας έμπνευση από την ομορφιά που την περιτριγύριζε.
Παρακάτω, επιλέξαμε μερικά μαθήματα ζωής που μας μαθαίνουν τα σοφά λόγια της Ο’Κιφ.