H Δανάη Μπάρκα ήταν μόλις 6 ετών όταν πήγε για πρώτη φορά σε δραματική σχολή μαζί με τη μητέρα της. Πριν από περίπου δύο δεκαετίες. Η Βίκυ Σταυροπούλου παρακολουθούσε τα μαθήματά της και η μικρή Δανάη κρατούσε σημειώσεις στο μυαλό της που δεν πήγαν χαμένες. Τις αξιοποίησε μερικά χρόνια αργότερα όταν η ίδια άρχισε να φοιτά σε δραματική σχολή, ακολουθώντας το μεγάλο της όνειρο.
Είναι ένα κορίτσι που ξέρει τι θέλει από τότε που θυμάται τον εαυτό της. Αν την ακούσεις να μιλάει, μπερδεύεσαι: νομίζεις ότι έχεις απέναντί σου έναν άνθρωπο πολλά χρόνια μεγαλύτερο. Όμως, η Δανάη είναι μόλις 25 ετών. Αφηγείται τη ζωή της στη BOVARY και λέει όσα δεν έχει πει ποτέ ξανά.
"Γεννήθηκα στο Περιστέρι και μεγάλωσα εκεί με τη μαμά μου και τον μπαμπά μου. Λίγα χρόνια μετά τη γέννησή μου αποφάσισαν να μην είναι μαζί. Έκτοτε ζούσα με τη μαμά μου και την οικογένειά της, τους παππούδες μου. Κοντά μου είχα πάντα και τους φίλους της μαμάς, ήταν κι εκείνοι κομμάτι της οικογένειάς μας. Η μαμά είναι ένας άνθρωπος πολύ δοτικός και καλός, είχε πάντα στη ζωή της, σταθερά, συγκεκριμένους ανθρώπους: είναι σαν να με έχουν μεγαλώσει όλοι μαζί. Πολλές φορές, βλέπω την παρέα της μαμάς μου και είναι σαν να ναι «οι τρεις μου μαμάδες, οι τρεις μου μπαμπάδες» γιατί είναι έξι άτομα μαζί από το Λύκειο. Απ’όταν γεννήθηκα τούς θυμάμαι όλους σε όλες μου τις φάσεις. Ο καθένας συνέβαλε με τον τρόπο του στην ανατροφή μου.
Μια έντονη ανάμνηση από τα παιδικά μου χρόνια ήταν η αλλαγή του σχολικού περιβάλλοντος στην Πέμπτη δημοτικού: δεν ήθελα καθόλου κάτι τέτοιο, απειλούσα τη μαμά μου –γελώντας- ότι θα έκανα κακό στον εαυτό μου. Ολα αυτά γιατί δεν ήθελα να χάσω τους φίλους μου.
Εχω πάρει όλα τα θετικά και τα αρνητικά της μαμάς μου, συνεπώς έχω πάρει και το πόσο «δένεται» με τους ανθρώπους. Μού φαινόταν απάνθρωπο ότι θα με έπαιρνε από τους φίλους μου. Θα πήγαινα σε ιδιωτικό σχολείο και το θεωρούσα πολύ σνομπ. Πλέον, ευγνωμονώ τη μητέρα μου γι’αυτή την αλλαγή, όπως και το σχολείο μου, γιατί με βοήθησαν σε πάρα πολλά πράγματα. Ένα από αυτά ήταν και η «ανακάλυψη» των καλλιτεχνικών μου ανησυχιών.