Ο Ορέστης Τζιόβας έχει αυτό που θέλουν οι γυναίκες: είναι αφοπλιστικά ειλικρινής με τον εαυτό του, αν και πιστεύει ότι κάτι τέτοιο δεν του φαίνεται και πολύ.
Του αρέσει το ρίσκο. Ισως αυτός να ήταν κι ο λόγος που αποφάσισε να γίνει ηθοποιός. Αν νομίζεις ότι τα ξέρεις όλα, δεν θα έκανε καλή παρέα μαζί σου. Αν πάλι περνάς καλά με τον εαυτό σου, θα έχετε πολλά να πείτε. Φέτος, υποδύεται δύο διαφορετικούς χαρακτήρες στο «Χειμωνιάτικο Παραμύθι» του Ουίλιαμ Σαίξπηρ που ανεβαίνει στο «Από Μηχανής» θέατρο. Σαν παραμύθι αφηγείται και τη ζωή του στη BOVARY…
«Γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Θεσσαλονίκη. Η μητέρα μου είναι Πόντια. Ο πατέρας μου έχει καταγωγή από την Ήπειρο. Εχω μια αδελφή επτά χρόνια μεγαλύτερη από μένα. Όταν ήμουν παιδί, τα καλοκαίρια και το Πάσχα πήγαινα πάντα στη λίμνη Δοϊράνη, τον τόπο καταγωγής της μητέρας μου. Η σχέση μου με τους γονείς μου είναι καλή και έγινε ακόμα καλύτερη όταν έφυγα από το σπίτι και ήρθα στην Αθήνα. Στα 21 μου.
Ημουν δύσκολο παιδί, πολύ υπερκινητικός. Είχα διάσπαση προσοχής, όχι διεγνωσμένη, αλλά τώρα μπορώ να καταλάβω ότι την είχα. Την έχω ακόμα και τώρα.
Όταν θέλω, συγκεντρώνομαι. Όταν δεν θέλω, δυσκολεύομαι πάρα πολύ να συγκεντρωθώ σε κάτι.
Δεν μπορώ να καταλάβω την κακία: δεν μπορώ να καταλάβω πώς μπορείς να αδικείς έναν άνθρωπο και να το καταλαβαίνεις.
Δεν είχα πολλές δυσκολίες στα σχολικά μου χρόνια, ούτε φοβερή αλητεία υπήρχε. Άλλαξα σχολικό περιβάλλον στο Γυμνάσιο, από την ανάγκη των γονιών μου να έχω ένα καλύτερο μέλλον. Εκεί, έκανα λίγο θέατρο. Είχα κλίση στα καλλιτεχνικά αλλά δεν είναι ότι εντρύφησα ιδιαίτερα σε αυτά. Οι γονείς μου με είχαν γράψει σε ωδείο για να μάθω ένα μουσικό όργανο, αλλά δυσκολευόμουν να συγκεντρωθώ για να διαβάσω.