Ο Αγγελος Παπαδημητρίου είναι μια μορφή που κινείται ανάμεσά μας και εκπέμπει μια διαφορετική αύρα. Σαν να ανήκει παντού και πουθενά, μοιράζεται ανάμεσα στα εικαστικά, το θέατρο, κάνοντας τέχνη. Αλλωστε ο ίδιος τη μόνη ταυτότητα που αποδέχεται είναι του καλλιτέχνη. Μένει στη Νεάπολη και είναι εξαιρετικός μάγειρας.
«Ελεγα πάντα ότι αισθάνομαι ευτυχής γιατί από τη μητέρα μου κατάγομαι από βασιλιάδες και από τον πατέρα μου από γύφτους. Ηταν ο τέλειος συνδυασμός και τον ένοιωθα βαθειά στο αίμα μου -χωρίς βέβαια να ισχύει αυτό.
Δεν είχα ποτέ καμιά επιθυμία, τίποτα. Στο σπίτι μου, αυτοί οι ευγενείς άνθρωποι, με άφηναν να μην κάνω τίποτα
Οι γονείς μου ήταν οι ωραιότεροι άνθρωποι του κόσμου, οι ομορφότεροι άνθρωποι. Και δεν το λέω γιατί είμαι παιδί τους. Ετυχε να γεννηθώ σε ένα περιβάλλον ομορφιάς, χαράς και υγείας. Εγώ μέσα μου είχα όλα τα σκοτάδια του κόσμου και βρέθηκα ξαφνικά ανάμεσα σε δύο αγγέλους κι έναν αδελφό επίσης εξαιρετικό. Επρεπε κάπως να το ισορροπήσω αυτό το πράγμα. Δεν γίνεται έτσι ο καλλιτέχνης. Εχουν δουλέψει γενιές και γενιές για να γίνει... Μέσα μου αισθάνομαι δυνάμεις και βλέπω ότι έχω επιθυμίες, κομμάτια, εγωισμούς παλιούς...
Κι ο καλλιτέχνης προσπαθεί να τους μετατρέψει σε τέχνη να τους εξουδετερώσει. Πολλά είναι τα μαρτύρια του καλλιτέχνη. Είναι μια κατάρα. Είναι ένα βαθύ ένστικτο.