Ταυτισμένος με το savoir vivre, τους καλούς τρόπους και την ευγένεια, αλλά και γιος κουμμουνιστή που μεγάλωσε στη Βέροια, ο Χρήστος Ζαμπούνης ανέτρεψε τα αναμενόμενα και πέρασε από την άλλη πλευρά.
«Οι τρόποι δεν είναι θέμα κοινωνίας είναι θέμα ηλικίας. Οι μητέρες, όπως και η δική μου, που αποτέλεσε πρότυπο για μένα, μαθαίνουν τους απλούς κανόνες -να μην μιλάμε με το στόμα γεμάτο, να μην ακουμπάμε στο τραπέζι τους αγκώνες κλπ. Στην εφηβεία, που θες να κάνεις την εξέγερσή σου, δεν τα αποδέχεσαι. Οταν όμως μεγαλώσεις και χρειαστεί, τα θυμάσαι. Οπότε είναι πολύ κεντρικό το ζήτημα για τα παιδιά -γι΄αυτό κι έγραψα το βιβλίο του savoir vivre για παιδιά.
Πηγαίνω σε σχολεία και ρωτάω τα παιδάκια «με ποια δάχτυλο καθαρίζουμε τη μύτη», και τα περισσότερα δείχνουν κάποιο δάχτυλο... Το σωστό είναι «με χαρτομάντηλο» -τους εξηγώ ότι το δάχτυλο είναι πηγή μόλυνσης κλπ. Το κλειδί είναι να μάθεις μικρός, από την οικογένεια και το σχολείο. Μετά, ταξικά, επανασταστικά ή ηλικιακά μπορούν να υπάρξουν αντιδράσεις, αλλά τα ξαναβρίσκεις αν τα έχεις μάθει».
Είτε συναντήσεις βασιλιά είτε αχθοφόρο, καλημέρα θα πεις και στους δύο