«Chez Florette»: H παριζιάνικη μπουτίκ της Φλωρέττας Ζάννα στο Κολωνάκι που έντυνε τις πιο chic Αθηναίες

«Η μητέρα μου ήθελε να είναι ανεξάρτητη, να έχει ελευθερία, να αποφασίζει η ίδια για το τι θα κάνει και να μην εξαρτάται από σκηνοθέτες και παραγωγούς. Γι΄αυτό και θέλησε να κάνει κάτι δικό της, να παίρνει μόνη της τις αποφάσεις. Είχε δουλέψει αρκετά χρόνια στον καλλιτεχνικό χώρο, είχε συνεργαστεί πολύ και με τον πατέρα μου. Κι όπως έλεγε πάντα, είχε τρακ, πολύ τρακ στις ταινίες που γύριζε μαζί του. Ετσι αποφάσισε να κλείσει έναν κύκλο και πάει παρακάτω. 

Στην αρχή, δεν νομίζω πως σκέφτηκε ότι ανοίγοντας ένα μαγαζί θα γίνει και έμπορος. Ηταν μια γυναίκα που της άρεσαν πολύ τα ρούχα, η μόδα. Ηταν κομψή, πρόσεχε την εμφάνισή της. Στα ταξίδια της στο Παρίσι και την Ιταλία παρακολουθούσε την μόδα και κάπως έτσι σκέφτηκε να προχωρήσει. Ηταν πρωτοπόρος σε αυτό η μητέρα μου, γιατί μετά έγινε τάση και πολλές ηθοποιοί άνοιξαν μπουτίκ». 

«Ξεκινώντας είχε όλη την πελατεία από τις σταρ της εποχής -Καρέζη, Βουγιουκλάκη, Λάσκαρη, Φόνσου και στο μαγαζί γίνονταν πολλά events. Παράλληλα, εκείνα τα χρόνια, ξεκινούσαν και τα μεγάλα περιοδικά με την “Γυναίκα” του Τερζόπουλου να στηρίζει πολύ την μπουτίκ της μητέρας μου, κάνοντας αφιερώματα. Ημουν μικρή τότε αλλά θυμάμαι τις εκδηλώσεις, σαν μικρές δεξιώσεις, οι οποίες γίνονταν μέσα στο “Chez Florette”. Ερχόταν όλο το σινεμά. Πήγε πολύ καλά όλο αυτό και τελικά αποδείχτηκε ότι διέθετε και το εμπορικό δαιμόνιο. Το μαγαζί ήταν κερδοφόρο.

Εφερνε κυρίως ρούχα από το εξωτερικό και θυμάμαι, για παράδειγμα την επιτυχία της φίρμας Mary Quant από το Λονδίνο. Δεν προλάβαινε τις πελάτισσες τις... Ηταν ριψοκίνδυνη και τολμηρή. Επαιρνε αποφάσεις, έκανε σωστές κινήσεις, ήξερε να διαλέγει. Εφερνε τα tendy brands της εποχής και παρά τα λίγα μέσα που υπήρχαν τότε, έκανε καλή, σωστή διαφήμιση. Δόθηκε στην δουλειά της, αφιερώθηκε. Ενοιωθε ευτυχής και ελεύθερη. Πάτησε γερά στα πόδια της». 

«Θυμάμαι τα defiles που γίνονταν μέσα στο μαγαζί, όπου  μοντέλα ήταν γνωστές ηθοποιοί και σταρ της εποχής, όπως οι αδελφές Μπρόγερ που συμμετείχαν και στις φωτογραφίσεις στα περιοδικά. Από τις πιο καλές μας πελάτισσες ήταν η Ζωή Λάσκαρη, η οποία έμεινε ως το τέλος. Ερχόταν, διάλεγε, ψώνιζε πολλά κομμάτια και δεν επέστρεφε ποτέ τίποτα. Ακόμα κι αν κάτι δεν το κρατούσε, το χάριζε...  

Ολη μας η οικογενειακή ζωή μας περιστρεφόταν γύρω από την δουλειά της μητέρας και του πατέρα μου. Στο σπίτι πάντα κάτι γινόταν, μπαινόβγαινε κόσμος, χτυπούσαν τα τηλέφωνα...»

«Η μητέρα μου ήταν παρούσα στο μαγαζί, πήγαινε συστηματικά. Ηταν εκεί. Ο κόσμος, οι πελάτισσες πήγαιναν και για να την δουν. Ηταν πολύ κομψή και ό,τι φορούσε, της πήγαινε. Εβλεπαν λοιπόν οι κυρίες τι φορούσε εκείνη και ήθελαν να το αγοράσουν. Εδειχνε πάνω της το ρούχο. Είναι αλήθεια ότι είχε μια έμφυτη κομψότητα από μικρή, την ενδιέφερε η μόδα. Ξεχώριζε ανάμεσα στις αδελφές της, ήταν η μικρότερη από τις τέσσερις, η πιο φίνα -είχαν κι έναν αδελφό. Της άρεσε να φροντίζει την εμφάνισή της, να τονίζει την μέση της, να συνδυάζει τα ρούχα.

Επιπλέον είχε και μια προσωπική σχέση μαζί τους. Τις πελάτισσες πρέπει να τις ψυχολογείς, να είσαι κοντά τους».

«Ηταν μια δυναμική, έξυπνη γυναίκα, η μητέρα μου, και όσοι την γνώριζαν καλά το ήξεραν αυτό. Παράλληλα ήταν σεμνή και χαμηλών τόνων. Ο πατέρας μου είδε με πολύ καλό μάτι την πρωτοβουλία της για την μπουτίκ και την ενθάρρυνε, την στήριξε...  Οι δυο τους ήταν ένα πολύ αγαπημένο, ερωτευμένο ζευγάρι. Είχαν ένα πάθος για πολλά χρόνια. Εγώ που τους έζησα, νόμιζα ότι έτσι είναι όλα τα ζευγάρια. Είχαν λατρεία, πάθος, έρωτα. Μοιράζονταν μια ποίηση στην καθημερινότητά τους, με τον έναν να εξυψώνει διαρκώς τον άλλον. Ο πατέρας μου της τραγουδούσε, της έγραφε ποιήματα. Κι η μητέρα έκανε τα πάντα για να τον ευχαριστήσει. Δεν βαρέθηκαν, δεν ρουτίνιασαν. Αποζητούσαν ο ένας τον άλλον, ήταν πολύ μαζί, οι δυο τους. Παράλληλα είχαν τους φίλους τους, τις παρέες του. Με την Καρέζη και τον Καζάκο, που ήταν γείτονές μας, έμεναν δίπλα μας, βρίσκονταν συχνά, έπαιζαν τάβλι. 

Οι γονείς μου γνωρίστηκαν μέσα σε ένα τραίνο. Ο Ντίνος Δημόπουλος ήταν τότε βοηθός του Μινωτή και εκείνη συμμετείχε στον Χορό του Εθνικού, απ΄ όπου και ξεκίνησε την καριέρα της. Μετά πέρασε στον κινηματογράφο. Γύρισε συνολικά εννέα ταινίες».

Μάνα και κόρη

Από τα σαράντα χρόνια ζωής του «Chez Florette» -το μαγαζί έκλεισε το 2009,  η Φλωρέττα Ζάννα δεν έλειψε, ακόμα κι όταν, το ανέλαβε πλήρως, την τελευταία του δεκαετία, η κόρη της, Μυρτώ Δημοπούλου. Η μετάβαση δεν ήταν δύσκολη. Αλλωστε από μακριά είχε πάντα τον νου της στο δημιούργημά της. Που και που έκαναν και κάποια ταξίδια μαζί, διαλέγοντας ρούχα για το μαγαζί.

Η Μυρτώ Δημοπούλου, ξεκίνησε για άλλη διαδρομή. Σπούδασε Αγγλική Φιλολογία και διερμηνεία στις Βρυξέλλες, με γλώσσες της τα αγγλικά, τα γαλλικά και τα ιταλικά. Κάποια ταξίδια στο Παρίσι, μια κούραση από την διερμηνεία, την έστρεψαν τελικά κι εκείνη στον χώρο της  μόδας, που πάντα αγαπούσε. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα και για οικογενειακούς λόγους, ανέλαβε την μπουτίκ με όρεξη και, όπως αποδείχτηκε, με επιτυχία. Κομψή και με γούστο, διατήρησε τις υψηλές προδιαγραφές που κληρονόμησε και την καλή πελατεία της δικής της εποχής.

Το  2009, βλέποντας την κρίση να έρχεται, το «Chez Florette», αν και κερδοφόρο, έκλεισε. Η απόφαση βρήκε σύμφωνες μάνα και κόρη, ίσως γιατί και οι δύο ήξεραν να μην κοιτούν ποτέ πίσω...