Με έναν περίεργο τρόπο, η Σάρον Τέιτ με τη Μέριλιν Μονρόε έμοιαζαν. Ήταν ξανθιές, σέξι, είχαν ένα δικό τους φως, είχαν «κάτι» για τους ισχυρούς άντρες, είχαν ταλέντο που δεν πρόσεχε κανείς. Και καμιά τους δεν είχε καλό τέλος.
«Δεν μου αρέσει καθόλου η λέξη «σταρλετ» -στην πραγματικότητα δεν υπάρχει καν τέτοιο πράγμα. Νομίζω πως, αν κάποιος -ειδικά μια γυναίκα- θέλει να γίνει ηθοποιός και να παραμείνει σε αυτόν τον κόσμο, της υποκριτικής, που είναι πάρα πολύ σκληρός, θα πρέπει, πρώτα να μάθει την τέχνη της. Και να δουλέψει γι’ αυτό όσο πιο πολύ μπορεί».
Η δήλωση αυτή ανήκει στη Σάρον Τέιτ -την έκανε το 1966, όταν ήταν η πιο εντυπωσιακή και «πιο γρήγορα ανερχόμενη ξανθιά» στη Lalaland. Oι κριτικοί τη συνέκριναν με την Mονρόε, ζαλίζονταν από τη γλύκα και τον φυσικό, ανεπιτήδευτο ερωτισμό της, προέβλεπαν πως σύντομα θα γινόταν mega-star. Τρία χρόνια αργότερα, το όνομά της βρισκόταν στα πρωτοσέλιδα όλου του πλανήτη, η Tέιτ πρωταγωνιστούσε σε ένα έπος φρίκης. Και μετά, έγινε τόσο διάσημη, όσο κανείς δεν θα μπορούσε να είχε προβλέψει. Έγινε θρύλος.