Ο Βασίλης Ζούλιας έχει πολλούς λόγους για να είναι ευτυχισμένος. Από το κενό και μαύρο σκοτάδι κατάφερε να βγει στο φως και στα χρώματα. Γεννήθηκε στην Μήλο, ζει και δουλεύει στο κέντρο της Αθήνας και χαίρεται που τον αντιγράφουν. Γιατί έτσι επιβεβαιώνεται η σφραγίδα και η υπογραφή του.
«Δεν αισθάνομαι ότι τα έχω καταφέρει. Είμαι σε μια πορεία που έχει εξέλιξη. Γίνομαι συνεχώς καλύτερος και σαν άνθρωπος, και στην δουλειά μου. Αυτός είναι ο στόχος. Στα δέκα πέντε μου άρχισα να δουλεύω στη μόδα. Φτάνοντας, πέρυσι, στα Golden Globes είχα πίσω μου σχεδόν σαράντα χρόνια. Πρώτη φορά μπήκε το όνομα μου σε περιοδικό, στην Γυναίκα, το 1984.
Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, δουλεύω στην μόδα. Νομίζω ότι με οδήγησε εκεί ένα ένστικτο που είχα προς την καλαισθησία και μία περιέργεια. Εχω αναμνήσεις από ασπρόμαυρες ταινίες της δεκαετίας του ΄60, την Σοφία Λόρεν, την Οντρεϊ Χέπμπορν, παιδί ακόμα. Θυμάμαι τις φίλες της μητέρας μου, τις γυναίκες που έρχονταν στο σπίτι. Τις κοίταζα να δω τι φοράνε…
Το γούστο δεν φτιάχνεται, γεννιέσαι με αυτό. Βλέπουμε ανθρώπους να έχουν στυλ, ανεξάρτητα κοινωνικού ή μορφωτικού υπόβαθρου, και άλλους να προσπαθούν να το αποκτήσουν με πολλά χρήματα. Το στυλ ή το ΄χεις ή δεν το΄χεις».