Ο θεσμός των «Επιδαυρίων» ή του Φεστιβάλ Επιδαύρου, εγκαινιάστηκε 67 χρόνια πριν, τον Ιούλιο του 1954, με τον «Ιππόλυτο» του Ευρυπίδη και τον -τότε- ζεν πρεμιέ Αλέκο Αλεξανδράκη στον πρωταγωνιστικό ρόλο. Ακολουθούν άγνωστες ιστορίες από την νύχτα -ή μάλλον την μέρα- που ακούστηκε ξανά ο λόγος του αρχαίου τραγικού ποιητή, στο «ωραιότερο θέατρο του κόσμου»…
Καλοκαίρι του 1954. Ο διευθυντής του Εθνικού, σκηνοθέτης και σημαντικός θεατράνθρωπος Δημήτρης Ροντήρης, επιχειρεί για δεύτερη φορά να «ζωντανέψει» το αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου -είχε προηγηθεί, προπολεμικά, το 1938, η σχεδόν πρωτόγονη παράσταση της «Ηλέκτρας», με τις Κατίνα Παξινού και Ελένη Παπαδάκη. Δυστυχώς, χωρίς συνέχεια. Τώρα, για το σκοπό αυτό, ο Οργανισμός Εθνικού Θεάτρου συνεργάζεται με την Ελληνική Περιηγητική Λέσχη και τον Ελληνικό Οργανισμό Τουρισμού, που, φυσικά, καλοβλέπει την ενίσχυση του ελληνικού τουριστικού προϊόντος με την προσέλκυση ξένων επισκεπτών, οι οποίοι θα ήθελαν -και θα πλήρωναν- να συνδυάσουν τις διακοπές τους με μια «βιωματική εμπειρία», όπως η παρακολούθηση μιας αρχαίας τραγωδίας…
Κι έτσι στις 11 Ιουλίου του 1954, ακριβώς 67 χρόνια πριν, εγκαινιάζεται μια θεατρική «γιορτή» που έμελλε να γίνει θεσμός: τα «Επιδαύρια» όπως τα βάφτισε -λένε- ο Αιμίλιος Χουρμούζιος, «δια να λείψη το ξενόγλωσσον “Φεστιβάλ”». Πρώτη παράσταση των Επιδαυρίων, ο «Ιππόλυτος» του Ευρυπίδη.
Ο …ΑΠΡΟΘΥΜΟΣ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΗΣ ΚΑΙ ΟΙ «10.000 ΟΝΟΙ»