Οι φίλοι μου είναι εντός και εκτός δουλειάς. Στο «Παρά 5», πράγματι, φτιάχτηκε ένα παρεϊστικο κλίμα. Ημασταν όλη μέρα μαζί. Τελικά δεν κράτησα με όλους. Με τον Αργύρη και την Αγγελική ήμαστε φίλοι από πριν και συνεχίζουμε. Τους αγαπώ και μ΄ αγαπάνε πολύ. Η Σμαράγδα ήταν ο άνθρωπος που αγάπησα πιο πολύ μέσα στη σειρά και την αγαπώ πάντα. Δεν έχουμε κοινή καθημερινότητα, αλλά έχουμε δυνατά συναισθήματα.
Με την Ελισάβετ έχουμε μια απόσταση. Εχω όμορφες αναμνήσεις, έχουμε γελάσει μαζί τόσο πολύ, αλλά το τελευταίο διάστημα έχουμε μια απόσταση. Κι αυτό έγινε γιατί δεν ταιριάζουμε σαν χαρακτήρες. Από το να έχουμε προστριβές, είναι καλύτερα να κρατήσουμε τα ωραία.
Δεν θα γινόμουν ποτέ πολιτικός. Θα δυσαρεστούσα πολύ κόσμο. Αυτά που πρεσβεύω δεν νομίζω ότι θα τα δεχόταν η πλειοψηφία του κόσμου.
Από όλη την παρέα του «Παρά 5», από όλους αυτούς τους τριάντα-σαράντα ανθρώπους, οι περισσότεροι έδειξαν με συγκινητικό τρόπο την ευγνωμοσύνη τους για όλο αυτό που ζήσαμε. Οπως η συγχωρεμένη η «γιαγιά» μου, η Ειρήνη Κουμαριανού, μου έδωσε απίστευτη αγάπη.
Είναι ωραίο να προσφέρεις, όπως είναι ωραίο να ξέρεις ότι έχεις αλλάξει τη ζωή κάποιου προς το καλύτερο. Κάποιες φορές ήταν τόσο πολύ, που ερχόμουν σε δύσκολη θέση. Δεν μπορούν όλοι να εκφράσουν με τον ίδιο τρόπο την ευγνωμοσύνη τους. Ισως γιατί μπορεί να νοιώθουν ότι εκφράζοντάς την, μειώνουν τον εαυτό τους. Ισως έχουν μεγάλο εγώ...
Από το «Παρά 5» κρατάω τόσα πολλά, τα γέλια, κάποιες δύσκολες στιγμές. Θυμάμαι μια φορά, σε ένα γύρισμα στο ξενοδοχείο που ο Αργύρης από την κούραση δεν μπορούσε να πει τα λόγια του και κατέληξε να κλαίει πάνω από ένα πιάτο σούπας.
Για δύο χρόνια όλο αυτό ήταν η ζωή μου, οι άνθρωποί μου, η καθημερινότητά μου. Για να είμαι ειλικρινής, δεν θα ήθελα να ξαναγίνει έτσι. Προτιμώ να περνάμε καλά στα γυρίσματα, χωρίς την ψευδαίσθηση ή την αυταπάτη ότι αυτό είναι η οικογένειά μου. Γιατί μπορεί και να μην είναι.
Δεν θα γινόμουν ποτέ πολιτικός. Θα δυσαρεστούσα πολύ κόσμο. Αυτά που πρεσβεύω δεν νομίζω ότι θα τα δεχόταν η πλειοψηφία του κόσμου. Και δεν θα τους έκανα κανένα χατήρι.
Μεγάλωσα πια και σκέφτομαι το μέλλον μου. Εχω το όραμά μου. Χαίρομαι που έριξα τους ρυθμούς μου, που έπαιξα στο θέατρο και έκανα παιχνίδια στην τηλεόραση. Δεν νομίζω ότι μπορώ να βρίσκω κάθε βδομάδα και μία ιδέα. Στο πλάνο μου, εκτός από παρουσίαση, δεν έχω πολλή τηλεόραση -κι εκείνη έχει πληγεί κι εγώ είπα όσα είχα να πω. Από εδώ και πέρα θα ήθελα να μιλήσω με σινεμά ή θέατρο. Να συνεχίσω να ταξιδεύω και να μπορώ να αλλάζω τις ζωές των ανθρώπων προς το καλύτερο.
Φωτογραφίες Bovary.gr - Πάνος Μάλλιαρης