Η Iωάννα Παππά χαράζει τη δική της πορεία στη ζωή και το θέατρο, προσπαθώντας να μείνει πιστή σ'αυτά που πιστεύει. Στο ταξίδι της αυτό ο μονόλογος του Γεωργίου Βιζυηνού που παρουσιάζει φέτος το καλοκαίρι σε περιοδεία -στις 31 Ιουλίου, στον Βύρωνα, τη φέρνει πιο κοντά στην αλήθεια της.
«Hμουν ένα παιδί κλειστό και μοναχικό και μέχρι σήμερα εξακολουθώ να τις χρειάζομαι αυτές τις στιγμές μοναξιάς, γι΄αυτό και απολαμβάνω τον μονόλογο του Βιζυηνού που ερμηνεύω.
Δεν είμαι ένας φανερά κοινωνικός άνθρωπος. Μέσα από το θέατρο, από τα χρόνια της σχολής και μετά, άρχισα να νοιώθω ότι κάτι ξεκλειδώνει και με βοηθάει στην επικοινωνία με τον κόσμο. Γιατί μέχρι κάποια στιγμή ζούσα σε ένα δικό μου παράλληλο σύμπαν και δεν είχα μεγάλη ευκολία να διαχειρίζομαι τις σχέσεις σε διαπροσωπικό επίπεδο. Θεωρώ ότι βρήκα τον εαυτό μου μέσω του θεάτρου.
Ποτέ δεν ξέρεις τι είναι ακριβώς αυτό που σε πολύ μικρή ηλικία σε κάνει να στοχεύεις σε κάτι. Δεν έχεις αυτή τη συνείδηση στα 14 σου, ηλικία που εγώ άρχισα να ασχολούμαι ερασιτεχνικά με το θέατρο. Διάλεξα να πάω σε πολυκλαδικό λύκειο για να μπορώ να κάνω και θέατρο. Είχα δει παραστάσεις και ένοιωθα να είμαι μέσα σ΄ αυτό που έβλεπα. Με ρούφαγε. Θυμάμαι σαν να ήταν χτες τις παραστάσεις που έβλεπα όταν ήμουν δέκα χρόνων, και πόσο λειτουργούσαν στην ψυχή και το μυαλό μου. Οπότε το θέατρο ήρθε πολύ φυσιολογικά για μένα.