Ο Γιάννης Φέρτης ξεχωρίζει: με την όψη του, με τη φωνή του, με τη διαχρονικότητα του, με την ηρεμία που εκπέμπει. Ξεχωρίζει και με τους τρεις γάμους του, με τους έρωτες τους, με τις ερμηνείες και τις συνεργασίες του.
Γεννημένος τον Απρίλιο του '38, παραμένει ένας από τους πιο γοητευτικούς άνδρες γύρω μας. Ίσως γιατί ενώ δειχνει σίγουρος για τις επιλογές του, αμφιβάλλει και αναρωτιέται διαρκώς. Το φετινό καλοκαίρι ερμήνευσε τον Φέρη, τον πατέρα του Αδμητου, στην «Αλκηστη» του Ευριπίδη.
«Ο πατέρας μου κι η μάνα μου αμφιβάλλω αν είχαν τελειώσει το δημοτικό. Στα δεκατρία του, ο πατέρας μου ήρθε στην Αθήνα και δούλεψε στην Κεντρική Αγορά, χασάπης. Μετά άνοιξε το δικό του χασάπικο, «Τα πέντε αδέλφια». Είχα δουλέψει κι εγώ λίγο εκεί. Θυμάμαι πως έλεγα στη μάνα μου «ή χασάπης θα γίνω, ή ηθοποιός». Ακόμα και στο χασάπικο λειτουργούσα θεατρικά. Φορούσα την άσπρη πόδια, άνοιγα το ψυγείο με τα κρέατα, λέρωνα τα χέρια μου με αίμα, λέρωνα και τη ποδιά μου, για να έχει κι αυτή αίμα...
Περνούσα απο το Θέατρο Τέχνης, έβλεπα τις φωτογραφίες, χάζευα. Μια φορά, με την ποδιά του χασάπη κι ένα μοσχαρίσιο μπούτι, πέρασα από το θέατρο και μετά πήγα στο εστιατόριο εκεί δίπλα, το Ιντεάλ. Ήμουν ψωνισμένος με το Τέχνης και το Εθνικό. Ο μεγαλύτερος αδελφός μου με πήγε την πρώτη φορά στο θέατρο, στο Ακροπόλ. Είδα τη Συνοδινού και τον Ηλιόπουλο. Εντυπωσιάστηκα. Μετά άρχισα να πηγαίνω και μόνος μου. Στα 16 μου το αποφάσισα. Το ήξεραν και οι καθηγητές μου στο σχολείο. Με απασχολούσε πώς θα το πάρουν οι γονείς μου. Μάζευα τα προγράμματα, διάβαζα τις κριτικές και τις κολλούσα πάνω στο πρόγραμμα. Θυμάμαι ότι μια εφημερίδα έγραφε ότι το Τέχνης δεν έχει λεφτά και σκεφτόμουν ότι αν είχα, θα τους έδινα... Πήγα στο Τέχνης, έδωσα εξετάσεις, πέρασα. Ο Κουν μας έβγαλε από το δεύτερο έτος στο θέατρο. Έπαιξα με τη Μελίνα. Είχα τύχη, θα είχα και προσόντα.
Πήγαινα και αγόραζα θεατρικά έργα, διάβαζα ρόλους και τους απήγγελνα.