Μπορεί το ποδήλατο να γίνει το μέσο που θα φέρει τις γυναίκες της Σαουδικής Αραβίας πιο κοντά στην ανεξαρτησία τους;
Τα τελευταία χρόνια, στην Ελλάδα και ειδικά στην πρωτεύουσα της, δίνεται αγώνας υπέρ της χρήσης του ποδηλάτου. Όχι απλώς σαν μέσο για να απολαύσουμε μια απογευματινή βόλτα (που ούτε αυτό πολυκάνουμε), αλλά σαν τρόπος ζωής και μετακίνησης στην πόλη.
Το ίδιο και στη Σαουδική Αραβία, μόνο που εκεί το πρόβλημα είναι πολύ μεγαλύτερο από μια απλή, τελικά, κυκλοφοριακή συμφόρηση στους δρόμους.
Για την ακρίβεια, εκεί η συμφόρηση και η κρίση είναι περισσότερο ανθρωπιστική, καθώ παραμένει μια από τις πιο εχθρικές για τα δικαιώματα και την ελευθερία των γυναικών, χώρα.
Εκεί η συγκατάθεση ενός άντρα είναι υποχρεωτική ώστε μια γυναίκα να έχει πρόσβαση στα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα ενώ για κάθε απόπειρα φεμινιστικής ακτιβιστικής δράσης ελλοχεύει ο κίνδυνος της σύλληψης.
Ακόμα κι αν ο Σαλμάν μπιν Αμπντουλαζίζ Αλ Σαούντ, βασιλιάς της Σαουδικής Αραβίας, έχει χαλαρώσει τα δεσμά της αντρικής «κηδεμονίας» των γυναικών, ενθαρρύνοντας τις να εισέλθουν στην αγορά εργασίας, βασικές καθημερινές δραστηριότητες, όπως το να οδηγήσουν, δεν τους επιτρέπονται.
Το ίδιο, εν μέρει, συμβαίνει και με την οδήγηση ποδηλάτου. Μπορεί το 2013 να νομιμοποιήθηκε οι γυναίκες να κάνουν ποδήλατο, αλλά υπό προυποθέσεις: Να βρίσκονται σε πάρκο ή παραλία και αυστηρά με τη συνοδεία κάποιου άντρα.