«Οταν με ρωτούν «Grèce» ή «France», απαντάω: «Grance».
Η Μαρία Κοτρότσου είναι πιανίστρια και συνθέτις. Εφυγε από την Ελλάδα για να ζήσει στο Παρίσι πριν από 11 χρόνια με μοναδική της αποσκευή, τον στόχο της. Ηταν μόλις 10 ετών όταν συμμετείχε σε διαγωνισμό πιάνου της Βασιλικής Ακαδημίας του Λονδίνου, όπου και κέρδισε το πρώτο βραβείο με διάκριση.
Με άριστα παμψηφεί πήρε το πτυχίο του πιάνου από το Εθνικό Ωδείο της Αθήνας ενώ παράλληλα ολοκλήρωσε τις σπουδές της στη Νομική Σχολή της Κομοτηνής. Eφυγε για το Παρίσι για την συνέχιση ανώτατων σπουδών στην κλασική μουσική και πλέον η Πόλη του Φωτός έγινε μια δεύτερη πατρίδα για εκείνη. Την Ελλάδα δεν την ξεχνά ποτέ. Τον Δεκέμβριο επιστρέφει για μια μοναδική συναυλία.
Πώς είναι η ζωή μιας πιανίστριας 2886 χιλιόμετρα μακριά από την Αθήνα;
Η Μαρία περιγράφει...
«Πήρα την απόφαση και ήρθα στο Παρίσι πριν 11 χρόνια. Ακόμα θυμάμαι στο αεροπλάνο τον κύριο ακριβώς δίπλα μου, Έλληνας μόνιμος κάτοικος Γαλλίας, που μου έδινε συμβουλές για την πόλη. Που τον άκουγα και δεν τον άκουγα, καθότι στεναχωριόμουν που άφηνα πίσω την οικογένειά μου, τους φίλους μου, την ασφάλειά μου και να πάω σε ένα μέρος που δεν είχα απολύτως κανέναν, να μείνω μόνη σε ένα στούντιο 20 τ.μ., και να φροντίζω τον εαυτό μου, μην ξέροντας ούτε τα βασικά στην μαγειρική.
Είχα όμως μέσα μου, κάτι που μου έδινε πολλή δύναμη.. τον στόχο μου.
Είχα πάρει όλα τα πράγματά μου από την Ελλάδα, κούτες, βαλίτσες..τόσα πράγματα που κατά την άφιξή μου στο αεροδρόμιο στο Παρίσι, μου δημιουργούσαν πρόβλημα το πώς θα τα μεταφέρω σε ένα σπίτι, το οποίο ούτε ήξερα που βρισκόταν, ήταν και σε μακρινό προάστιο του Παρισιού, και ήμουν χαμένη.
Κι εκεί έγινε κάτι που μπορεί να ακούγεται κλισέ, αλλά ήξερα ότι πήρα την σωστή απόφαση να έρθω εδώ να ακολουθήσω το όνειρό μου, σαν ένα σημάδι, καθότι ο κύριος που μου έδινε συμβουλές για το Παρίσι είχε φορτηγάκι σταθμευμένο στο αεροδρόμιο και πρότεινε να με πάει ο ίδιος στο σπίτι. Που σε αυτό ακριβώς το σπίτι, έμεινε μια περίοδο ως φοιτητής. Εγκαταστημένη πλέον εδώ και χρόνια στο κέντρο του Παρισιού, οι μετακινήσεις μου έγιναν πιο εύκολες, χωρίς να περνάω χρόνο στον προαστιακό, και πιο ευχάριστες, καθότι περπατάω πολύ όταν βρέχει ή μετακινούμαι με το μηχανάκι μου όταν έχει καλό καιρό και απολαμβάνω την βόλτα με συνδυασμό τα χρώματα της πόλης.
Πάντα θα αρχίσει η μέρα μου πηγαίνοντας προς τον Σηκουάνα, να βλέπω τους πανέμορφους κύκνους και να μου φτιάχνει την διάθεση.