Μια Ελληνίδα πιανίστα-συνθέτις στο Παρίσι: Μαρία Κοτρότσου πώς είναι η ζωή 2886 χλμ μακριά από την Αθήνα; | 0 bovary.gr
Μια Ελληνίδα πιανίστα-συνθέτις στο Παρίσι: Μαρία Κοτρότσου πώς είναι η ζωή 2886 χλμ μακριά από την Αθήνα; | 0 bovary.gr
ΜΑΡΙΑ ΚΟΤΡΟΤΣΟΥ

Μια Ελληνίδα πιανίστα-συνθέτις στο Παρίσι: Μαρία Κοτρότσου πώς είναι η ζωή 2886 χλμ μακριά από την Αθήνα;


«Οταν με ρωτούν «Grèce» ή «France», απαντάω: «Grance».

Η Μαρία Κοτρότσου είναι πιανίστρια και συνθέτις. Εφυγε από την Ελλάδα για να ζήσει στο Παρίσι πριν από 11 χρόνια με μοναδική της αποσκευή, τον στόχο της. Ηταν μόλις 10 ετών όταν συμμετείχε σε διαγωνισμό πιάνου της Βασιλικής Ακαδημίας του Λονδίνου, όπου και κέρδισε το πρώτο βραβείο με διάκριση.

Με άριστα παμψηφεί πήρε το πτυχίο του πιάνου από το Εθνικό Ωδείο της Αθήνας ενώ παράλληλα ολοκλήρωσε τις σπουδές της στη Νομική Σχολή της Κομοτηνής. Eφυγε για το Παρίσι για την συνέχιση ανώτατων σπουδών στην κλασική μουσική και πλέον η Πόλη του Φωτός έγινε μια δεύτερη πατρίδα για εκείνη. Την Ελλάδα δεν την ξεχνά ποτέ. Τον Δεκέμβριο επιστρέφει για μια μοναδική συναυλία. 

Πώς είναι η ζωή μιας πιανίστριας 2886 χιλιόμετρα μακριά από την Αθήνα;

Η Μαρία περιγράφει... 

«Πήρα την απόφαση και ήρθα στο Παρίσι πριν 11 χρόνια. Ακόμα θυμάμαι στο αεροπλάνο τον κύριο ακριβώς δίπλα μου, Έλληνας μόνιμος κάτοικος Γαλλίας, που μου έδινε συμβουλές για την πόλη. Που τον άκουγα και δεν τον άκουγα, καθότι στεναχωριόμουν που άφηνα πίσω την οικογένειά μου, τους φίλους μου, την ασφάλειά μου και να πάω σε ένα μέρος που δεν είχα απολύτως κανέναν, να μείνω μόνη σε ένα στούντιο 20 τ.μ., και να φροντίζω τον εαυτό μου, μην ξέροντας ούτε τα βασικά στην μαγειρική. 

Είχα όμως μέσα μου, κάτι που μου έδινε πολλή δύναμη.. τον στόχο μου.

Είχα πάρει όλα τα πράγματά μου από την Ελλάδα, κούτες, βαλίτσες..τόσα πράγματα που κατά την άφιξή μου στο αεροδρόμιο στο Παρίσι, μου δημιουργούσαν πρόβλημα το πώς θα τα μεταφέρω σε ένα σπίτι, το οποίο ούτε ήξερα που βρισκόταν, ήταν και σε μακρινό προάστιο του Παρισιού, και ήμουν χαμένη.

Κι εκεί έγινε κάτι που μπορεί να ακούγεται κλισέ, αλλά ήξερα ότι πήρα την σωστή απόφαση να έρθω εδώ να ακολουθήσω το όνειρό μου, σαν ένα σημάδι, καθότι ο κύριος που μου έδινε συμβουλές για το Παρίσι είχε φορτηγάκι σταθμευμένο στο αεροδρόμιο και πρότεινε να με πάει ο ίδιος στο σπίτι. Που σε αυτό ακριβώς το σπίτι, έμεινε μια περίοδο ως φοιτητής. Εγκαταστημένη πλέον εδώ και χρόνια στο κέντρο του Παρισιού, οι μετακινήσεις μου έγιναν πιο εύκολες, χωρίς να περνάω χρόνο στον προαστιακό, και πιο ευχάριστες, καθότι περπατάω πολύ όταν βρέχει ή μετακινούμαι με το μηχανάκι μου όταν έχει καλό καιρό και απολαμβάνω την βόλτα με συνδυασμό τα χρώματα της πόλης.

Πάντα θα αρχίσει η μέρα μου πηγαίνοντας προς τον Σηκουάνα, να βλέπω τους πανέμορφους κύκνους και να μου φτιάχνει την διάθεση.

Η καθημερινότητά μου δεν αρχίζει μια συγκεκριμένη ώρα, γιατί εξαρτάται από τι ώρα αρχίζει η διδασκαλία στους μαθητές μου, που διαφέρει ανά μέρα.

Ούσα βραδινός τύπος, αυτό που κάνω συχνά είναι να κοιμάμαι τις πρωινές ώρες, δουλεύοντας πάνω στην μουσική μου, και να ξυπνάω το μεσημέρι για να ετοιμαστώ για τα μαθήματα. Αλλά και να κοιμηθώ πιο νωρίς από τις πρωινές ώρες, για να ξυπνήσω νωρίς για την δουλειά.. Και η μικρή μου ανταμοιβή της πιθανόν κουραστικής μου ημέρας είναι να συναντήσω τους φίλους μου στο στέκι μας στο Σατλέ, να πούμε τα νέα μας, να γελάσουμε, να περάσουμε όμορφα.

Επίσης, κάθε μέρα σε αυτό το μέρος μπορεί κάποιος να παρακολουθήσει συναυλίες, θεατρικά, εκδηλώσεις πάσης φύσεως, ανάλογα το ύφος που του ταιριάζει. Είναι μια πολύ ζωντανή πόλη και οι άνθρωποι πιάνουν εύκολα κουβέντα. Τουλάχιστον έτσι το βίωσα και το βιώνω εγώ.

Έρχομαι σε επαφή με σκηνοθέτες, με παραγωγούς, με μουσικούς. Αποτελεί κι αυτό ένα μέρος της καθημερινότητάς μου πλέον, παράλληλα με τα μαθήματα πιάνου που παραδίδω και τον εκούσιο εγκλεισμό μου στο σπίτι, όταν δεν έχω διδασκαλία, μελετώντας ώρες πιάνο, κάνοντας πρόβα για συναυλία και συνθέτοντας μουσική για κινηματογράφο και γενικά για εικόνα.

Ειδικά τώρα, που προετοιμάζω το ρεπερτόριο της συναυλίας μου που θα γίνει τον Δεκέμβριο στην Αθήνα. 

Και πολλά βράδια, θα βγω λίγο έξω να περπατήσω κατά μήκος του Σηκουάνα για να δω τα πάντα φωταγωγημένα και να ξαναφορτίσω τον εαυτό μου με θετικές σκέψεις.

Να νιώσω τυχερή που είμαι σε έναν τόπο που με έχουν «αγκαλιάσει» κι έχουν πιστέψει σε μένα, που μου εκφράζουν την αγάπη τους για την Ελλάδα όταν θα τους πω ότι είμαι Ελληνίδα, που θα συγκινηθούν από τις ελληνικές εικόνες και την νοσταλγία που τους μεταφέρω και θα γελάσουν πάντα όταν στο δίλημμα που μου βάζουν: «Grèce» ή «France», τους απαντάω: «Grance»

Μαρία Κοτρότσου θα δώσει μια μοναδική συναυλία στο Ίδρυμα Ν. Θεοχαράκης στις 16 Δεκεμβρίου στις 9μμ, παρουσιάζοντας το νέο της άλμπουμ με τον τίτλο «Silence», με ορχηστρικά κομμάτια που έχουν κινηματογραφικό χαρακτήρα, για πιάνο, συνθεσάιζερ, βιολί, βιολοντσέλο, φλάουτο και μπάσο κλαρινέτο.