Η Νένα Μεντή σε κερδίζει με την αλήθεια της. Με την ίδια αλήθεια κερδίζει και το κοινό, που τα τελευταία, κυρίως, χρόνια την ακολουθεί πιστά. Ισως γιατί βλέπει πίσω από την ηθοποιό μια γυναίκα που δεν μοιάζει με τις άλλες, αντισυμβατική και ειλικρινή, συναισθηματική και αυστηρή μαζί, που τα δίνει όλα, γιατί μόνον έτσι ξέρει.
«Είμαι ένας άνθρωπος πολύ ειλικρινής. Κι όσο μεγαλώνω, έχω την ανάγκη να αποκαλυφθώ, να απογυμνωθώ. Γιατί τα πράγματα δυσκολεύουν -το βλέπεις το φινάλε, κι ενώ δεν το δέχομαι το φινάλε, ενώ δεν θέλω να πεθάνω, αν και ξέρω ότι θα συμβεί, θέλω να αποκαλυφθώ.
Δεν ξέρω γιατί έγινα ηθοποιός. Είχα ένα πολύ φιλότεχνο έδαφος στο σπίτι από τον μπαμπά μου, που ήταν ο συνθέτης Σπήλιος Μεντής και τον θείο μου, τον ηθοποιό Κώστα Μεντή. Και η μάνα μου τραγουδούσε και είχε έφεση αλλά δεν την είχαν αφήσει τότε. Το περιβάλλον του σπιτιού μου ήταν μουσικοί, ηθοποιοί, ακούγαμε το θέατρο στο ραδιόφωνο. Αν και φτωχοί οι γονείς μου κατέβαιναν στην Αθήνα για να δουν παράσταση μια φορά τον μήνα. Μέναμε στο Λαύριο κι ήταν πολύ καλά εκεί.
Γεννήθηκα στην Αθήνα, αλλά μεγάλωσα στο Λαύριο, όπου έζησα ως δεκατεσσάρων -μετά ξαναγυρίσαμε στην Αθήνα. Ο πατέρας μου ήταν δημόσιος υπάλληλος και έπαιρνε μεταθέσεις. Αλλά στο σπίτι θεωρούσαμε πολύ σημαντική την τέχνη».