«Γεννήθηκα και μεγάλωσα στο Χαλάνδρι και συνεχίζω να μένω εκεί μέχρι σήμερα. Για την ακρίβεια, μεγάλωσα στο συνοικισμό του Χαλανδρίου και πέρασα πολύ όμορφα παιδικά χρόνια εκεί. Ηταν σαν μια κλειστή κοινωνία: σαν να βρίσκομαι στην Πάτμο, γιατί ο άλλος τόπος που αγαπώ πολύ είναι η Πάτμος. Από εκεί έχει καταγωγή η γιαγιά μου. Την επισκέπτομαι όσο πιο συχνά γίνεται, εκεί ξεκουράζομαι πραγματικά γιατί έχω αγαπημένους συγγενείς και φίλους. Ο πατέρας μου είναι από την Κορώνη. Η μητέρα μου γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αυστραλία.
Στα παιδικά μου χρόνια θυμάμαι ότι έκανα ό,τι έκανε ο αδελφός μου. Πχ. Του άρεσε να σκαρφαλώνει. Θυμάμαι ότι δεν είχα καθόλου φόβο. Ενώ ήμουν ένα συνεσταλμένο, ντροπαλό και ευαίσθητο κορίτσι, μονίμως έκανα επικίνδυνα πράγματα εξαιτίας του αδελφού μου που ήταν ένα χρόνο μεγαλύτερος.
Όταν ανακοίνωσα στους γονείς μου την επιθυμία μου να πάω σε δραματική σχολή, με κοίταξαν σαν να ήμουν εξωγήινη. Δεν το περίμεναν. Αναρωτιούνταν πώς αυτό το ντροπαλό κορίτσι θα έμπαινε σε μια τέτοια διαδικασία.
Η οικογένειά μου είναι άνθρωποι που θα επέλεγα έτσι κι αλλιώς δίπλα μου
Πήρα την απόφαση να πάω σε δραματική σχολή γιατί σχεδίαζα να σπουδάσω σκηνοθεσία λίγο πιο μετά και να ασχοληθώ με το σινεμά. Το αγαπούσα και συνεχίζω να το αγαπώ. Όταν, όμως μπηκα στη δραματική σχολή το θέατρο το ερωτεύτηκα. Οι σπουδές με βοήθησαν να καταλάβω καλύτερα τον εαυτό μου. Να τον αποδεχτώ.