28|04|2016 21:12
SHARE
ΜΟΔΑ-ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΑ

Ο Διάβολος Φορούσε Μάο


Όταν η Δύση συναντά την Κίνα, τα παιχνίδια εξουσίας αγγίζουν και τη μόδα, όπως φαίνεται στα παρασκήνια της πολυσυζητημένης έκθεσης «China. Through the looking glass» και του ντοκιμαντέρ First Monday in May που διευρευνούν τις σχέσεις Δύσης και Κίνας στη μόδα.

«Αν θέλεις να επιβιώσεις, πρέπει να αγκαλιάσεις όλον τον κόσμο» δήλωνε πριν από λίγα χρόνια η Μιούτσια Πράντα για να εξηγήσει στα μίντια το λόγο που το 2011 έκανε άνοιγμα στην αχανή αγορά της Κίνας. Οι οίκοι πολυτελείας, έτσι, απέφευγαν  να εμφανίζονται ως εκπρόσωποι του δυτικού πολιτισμικού ιμπεριαλισμού! Οι  σχεδιαστές δεν είναι αποικιοκράτες που επιβάλλουν το ύφος τους. Αντίθετα, αναζητούν πολιτιστικές ανταλλαγές και εμπνεύσεις.

Αυτή η δήλωση των συγχρόνων προθέσεων της Δύσης να συνομιλήσει με την Ανατολή και ιδιαίτερα με την Κίνα  ήταν η άποψη της  έκθεσης στο Μητροπολιτικό Μουσείο της Νέας Υόρκης «China. Through the looking glass». Η πιο επιτυχημένη στο είδος της, όπως δηλώνει και η dream team της διοργάνωσης της βραδιάς των εγκαινίων, στην κάμερα του σκηνοθέτη Andrew Rossi στο ντοκιμαντέρ «The First Monday in May».

Καθώς η Κίνα δεν έχει απλώς βελτιώσει τις πωλήσεις των μεγάλων ονομάτων της μόδας, αλλά έχει σώσει τον κόσμο της πολυτέλειας από τη συνεχιζόμενη οικονομική δυσπραγία της Ευρώπης και της Αμερικής, η έκθεση λειτούργησε και ως ένα είδος ευχαριστιών. Σε αυτή την επική παραγωγή του, το Μητροπολιτικό Μουσείο της Νέας Υόρκης παρουσιάζει ένα παράλληλο σύμπαν.

Η Κίνα προβάλλεται ως αποκύημα της δημιουργικής φαντασίας των σχεδιαστών μόδας από τα μέσα του περασμένου αιώνα έως τις πρόσφατες συλλογές, οι οποίοι διερευνούν την πλούσια κινεζική παράδοση στις χειροτεχνίες, στην παραγωγή του μεταξιού, στα κεντήματα, τις επεξεργασίες  κεραμικών, πορσελάνης, λακαρισμένου ξύλου. Και παντρεύουν την αίσθηση της χλιδής της αυτοκρατορικής Κίνας των Τσινγκ με τα πατρόν της Δύσης, τα στοιχεία της ανδρικής γκαρνταρόμπας της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας με λεπτομέρειες σύγχρονου μινιμαλιστικού σχεδιασμού.

Οι πρωταγωνιστές αυτού του αφηγήματος είναι τρεις τύποι ενδύματος: το αυτοκρατορικό ένδυμα Μάντσου, το φόρεμα τσιπάο και το κοστούμι Μάο. Τα κεντήματα δράκων, βουνών, λιμνών, πέταλα λουλουδιών, σύννεφων, με μεταξωτό και μεταλλικό νήμα που στόλιζαν τις επιβλητικές μακριές ρόμπες των αυτοκρατόρων έδωσαν υλικό στους ρομαντικούς δημιουργούς της υψηλής ραπτικής Τζον Γκαλιάνο, Αλεξάντερ Μακουήν, Υβ Σεν Λοράν να χρησιμοποιήσουν τα σύμβολα εξουσίας της κινεζικής ιεραρχίας σε επίσημα ενδύματα ενός τελετουργικού σύγχρονης γοητείας και εντυπωσιασμού.

Η Κίνα μέσα από τον καθρέφτη της μόδας υπογραμμίζει επίσης ότι η χώρα έχει περάσει τη λιτότητα και την αυστηρή πειθαρχία της μαοϊκής Πολιτιστικής Επανάστασης. Το κοστούμι Μάο παραμένει σίγουρα στυλιστικά επίκαιρο για λόγους άνεσης και πρακτικού ύφους. Η επιβεβλημένη ομοιομορφία του υπονοεί μία ουτοπική ιδεολογία, σύμφωνα με την οποία απελευθερώνονται οι περιορισμοί κοινωνικής τάξης και φύλου.

Αν και η μόδα μάς προτρέπει για το ακριβώς αντίθετο, δηλαδή να ξεχωρίζουμε, μέσα από τον τρόπο της ένδυσής μας η πολιτισμική διπλωματία των ημερών παραχωρεί στη νέα υπερδύναμη της πολυτέλειας στοιχεία συνεισφοράς της στην ενδυματολογική μας συμπεριφορά. Γι' αυτό και στο εξής ο Διάβολος συνδυάζει τα Prada του με ένα σακάκι με γιακά Μάο.

Δες το τρέιλερ του ντοκιμαντέρ εδώ: