Ο έρωτας, το θέατρο… κι ένας «Γλάρος»: 9 ηθοποιοί απαντούν

Κλέων Γρηγοριάδης (Ντορν)

[...] Και σε συνάντησα,

Κι ήταν το αίμα μου πιο νεαρό απ' το νερό στις πηγές που τρέχουν

κάτω απ' τα πάντα παθιασμένα φύλλα.

Κι ήταν η ψυχή μου κουβάρι από νήματα όλα το ίδιο χρώμα,

αλλά που οι ανταύγειες τους είναι σαν εκρήξεις γέλιου.

Το χέρι μου πάνω στο δικό σου έγινε αργά- αργά ένα χέρι,

κι όταν ανάσανες είχα λησμονήσει τα στήθη των γυναικών,

πώς ξέρουν να προλέγουν,

πώς ξέρουν να ζητούν...

Και κοίταζα να πέφτουν μαλακά οι αιχμηρές κορφές της θάλασσας,

και έκρωζαν ψαλιδιές και έκοβαν τα λόγια μας,

αλλά ήξερες όσα δεν έλεγα

πολύ καλύτερα από όσα έλεγες [...]

Ανδρέας Εμπειρίκος, "Μια μέρα", 31/12/1941, απόσπασμα

Το ποίημα εστιάζει στην αφετηρία της ερωτικής σχέσης του ποιητή με την, επίσης ποιήτρια Μάτση Χατζηλαζάρου και δίνει έμφαση στη σπουδαιότητα της συνάντησης τους.

Hλέκτρα Νικολούζου (Μάσα)

Έρωτας και Θέατρο. Μεταμόρφωση και ανάταση εσωτερική ....η πτώση.

Ο Έρωτας βγαίνει σαν πίδακας επιθυμιών και αλλαγής για τον άνθρωπο μεταμορφώνοντας το βαθύτατο είναι μας. Ζεσταίνει την καρδιά, κάνει το ΣΩΜΑ ζωντανό γεμάτο φωτιά, ζωή, δάκρυα, λέξεις… Μπορείς να διασχίσεις βουνά και πεδιάδες, να δεις πουλιά και λίμνες και θάλασσες ατέλειωτες. Αλλάζει τη ροη των πραγμάτων .

Έρωτας και Θέατρο… Θα έλεγα καλύτερα Έρωτας και Τέχνη. Τέχνη - Θέατρο με την βαθύτατη μυσταγωγική έννοια. Θέατρο, μεταμόρφωση στο απόλυτο τώρα, στο απόλυτο είναι του ανθρώπου. Αλλάζει στιγμιαία και αιώνια το τώρα. Μόνο το θέατρο μπορεί μέσα από τον άνθρωπο να ανοίξει το παρόν μας, μέσα από τις λέξεις που γράφτηκαν από άλλους να αλλάξει την ροη ΕΣΤΩ και σε μια στιγμή ανοίγοντας τον ανθρώπινο χρόνο σε ένα απέραντο τώρα.

Δεν μπορεί έτσι κι αλλιώς να συμβεί το θέατρο χωρίς έρωτα!

Γιώργος Παπαπαύλου (Τρέπλιεφ)

Ήταν νέοι και είχαν το θέατρο. Ήθελαν να ζήσουν. Είχαν όνειρα. Κι ήταν η λίμνη και το φεγγάρι κι ένας γλάρος. Και έγιναν δρόμοι, ζωές παράλληλες. Ξαναβρέθηκαν. Ήταν άνθρωποι, γίνανε λιοντάρια. Σκότωσαν τον γλάρο.

Ο γλάρος έπεσε στη λίμνη κι έσβησε το φεγγάρι. Και είχαν όνειρα. Ήθελαν... ήθελαν... ήθελαν. Πότε δεν κατάλαβα γιατί δεν πραγματοποιούνται τα ανθρώπινα όνειρα!

Τζίνα Θλιβέρη (Νίνα)

Όλο το έργο του Γλάρου δείχνει τον παραλογισμό της ανθρώπινης μοίρας.

Για τον Τσέχωφ δεν υπάρχει μεγαλόπνοο σχέδιο που να μην είναι καταδικασμένο σε αποτυχία. Χρειάζεται μια υπεράνθρωπη δύναμη για να γεφυρωθεί η άβυσσος που χωρίζει το όνειρο από την πραγματικότητα. Κάποτε στα νιάτα μου θέλησα να γίνω κάτι και δεν έγινα… Αυτό συνοψίζει το κεντρικό θέμα του Γλάρου πολύ καλύτερα από το γλάρο που σκότωσε κάποιος.

Όλα τα πρόσωπα έχουν σαν κοινό γνώρισμα ότι προαισθάνονται την αποτυχία τους στον έρωτα και την τέχνη. Ονειρεύονται τα πάθη τους, μιλούν για αυτά, αλλά δεν τα ζουν.

(Απο τη βιογραφία του Τσεχωφ του Ανρί Τρουαγιά)

Ένκε Φεζολλάρι (Σαμράγιεφ)

Ο Γλάρος, σανίδι, μια λίμνη και αβάσταχτος έρωτας. Το ερωτικό γαϊτανάκι αλά ρώσικα, οι ατέλειωτες συζητήσεις, ανεκπλήρωτοι έρωτες, φιλιά που δόθηκαν και χείλια που ποτέ δεν θα ακουμπήσουν άλλα χείλη, ανομολόγητα πάθη και καπνός, βότκα και ατελείωτοι μονόλογοι περί Τέχνης και ζωής.

Ο έρωτας ανυψώνει και καταβαραθρώνει τους ήρωες. Τρέχουν σαν ποντικοί να κρυφτούν όταν το πλοίο βουλιάζει και τα φώτα της αυλαίας χαμηλώνουν. Ο έρωτας κινητήριος δύναμη για Ζωή και Τέχνη. Ο έρωτας που δεν είναι τίποτα άλλο από μια υπόσχεση για ομορφιά.

Ο έρωτας που εισβάλλει στις κουίντες και στα κείμενα, χωρίς αυτόν όλα μοιάζουν με την πλήξη της εξοχής.

Nικόλας Μακρής (Μεντβεντένκο)

Μπορώ να ζήσω χωρίς το θέατρο. Μπορώ να ζήσω χωρίς τον έρωτα. Δεν επηρεάζει κανένα από τα δυο τις ζωτικές μου λειτουργίες. Πολλοί το έκαναν και πολλοί θα το κάνουν. Πολλοί ζήσαν στο σκοτάδι, στο ψέμα, στη συγκατάβαση και στη βολή τους. Και κάποιοι άλλοι αναζήτησαν το ανέφικτο, την ουσία, το θεό, το άυλο.

Γιάννης Χαρτοδιπλωμένος (Τριγκόριν)

«Στο θέατρο - Μάρτιος του 1904»

Βαρέθηκα νά βλέπω τήν σκηνή ,

και σήκωσα τα μάτια μου στά θεωρεία ,

Και μέσα σ’ ένα θεωρείο είδα σένα

με την παράξενη εμορφιά σου, και τα διεφθαρμένα νειάτα.

Κι’ αμέσως γύρισαν στόν νου μου πίσω

όσα με είπανε το απόγευμα γιά σένα ,

κ’ η σκέψις και το σώμα μου συγκινηθήκαν.

Κ’ ενώ εκύτταζα γοητευμένος την κουρασμένη σου εμορφιά,

τα κουρασμένα νειάτα, το ντύσιμο σου το εκλεκτικό,

σε φανταζόμουν και σε εικόνιζα,

καθώς μέ είπανε το απόγευμα για σένα.

Κ.Π.Καβάφης

Μάγδα Λαδά (Πωλίνα)

Πωλίνα Αντρεγιεβνα: Όχι, δεν μένει καιρός για βόλτες πλάι στη λίμνη. Οι δουλειές τρέχουν στο σπίτι και στα κτήματα. Η κόρη μου λέει πως ανεκπλήρωτοι έρωτες υπάρχουν μόνο στα μυθιστορήματα. Εκείνη είναι το παρελθόν μου. Και εγώ το μέλλον της. Εκεί όπου οι ζωές των ηρώων αντικατοπτρίζονται και τα όρια μεταξύ ζωής και τέχνης καταλύονται, ο έρωτας τρέφεται από τις αναπαραστάσεις του.

Και λίγοι αποτολμούν το πέταγμα.

Σκηνοθεσία/Φωτισμοί: Κωνσταντίνος Χατζής

Μετάφραση από τα Ρώσικα: Γιάννης Χαρτοδιπλωμένος

Απόδοση: Κωνσταντίνος Χατζής -Γιάννης Χαρτοδιπλωμένος

Κοστούμια: Βασιλική Σύρμα

Σκηνική Εγκατάσταση: Γιώργος Μπούνιας

Κίνηση: Χριστίαννα Φελούκα

Βοηθός Σκηνοθέτη: Ξένια Καλατζή, Γιάννης Κουκουράκης

Φωτογραφίες: Μυρτώ Αποστολίδου, Νικόλας Μακρής

Υπεύθυνος Επικοινωνίας Παράστασης: Δημήτρης Χαλιώτης

Διεύθυνση Παραγωγής: Κωνσταντίνα Αγγελέτου

Παίζουν (με αλφαβητική σειρά): Ρουμπίνη Βασιλακοπούλου, Κλέων Γρηγοριάδης, Θανάσης Δήμου, Τζίνα Θλιβέρη, Μάγδα Λαδά, Νικόλας Μακρής, Ηλέκτρα Νικολούζου, Γιώργος Παπαπαύλου, Ένκε Φεζολλάρι, Γιάννης Χαρτοδιπλωμένος

Η παράσταση επιχορηγείται από το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού.

Πρεμιέρα: 19 Απριλίου

Πέμπτη-Παρασκευή 9:15 μ.μ. , Σάββατο 6.30 μ.μ. , Κυριακή 8 μ.μ. (μέχρι τις 20 Μαΐου)

Διάρκεια: 120 λεπτά