«Η μέρα της επιστροφής μου»: O Τζέιμς Μαρς αναζητά τα κίνητρα που ωθούν τον άνθρωπο στην υπέρβαση
Ο Κόλιν Φερθ που παλεύει μέσα στον ωκεανό για την τιμή του, οι πιο μικροί και χαριτωμένοι ήρωες της Marvel, μια συγκινητική ιστορία από την Ινδία κι ένα ισπανικό θρίλερ είναι οι πρωταγωνιστές αυτής της εβδομάδας.
Το 1968, ένας ερασιτέχνης ιστιοπλόος λαμβάνει μέρος στον αγώνα «Sunday Times Golden Globe Race» με την ελπίδα να γίνει ο πρώτος στην Ιστορία που γύρισε την υφήλιο μόνος του σε ιστιοπλοϊκό χωρίς καμία στάση.
Με ένα μισοτελειωμένο σκάφος, αφήνει την οικογένεια και τη δουλειά του για ένα επικίνδυνο και μοναχικό ταξίδι. Ο Τζέιμς Μαρς ( «Θεωρία των Πάντων») αφηγείται την αληθινή ιστορία του ερασιτέχνη ιστιοπλόου Ντόναλντ Κράουχερστ, που το 1968 προσπάθησε να κάνει τον περίπλου της γης, χωρίς καμία στάση.
«Ένας άνθρωπος μόνος του στη θάλασσα είναι ίσως το πιο μοναχικό πλάσμα στον κόσμο», αναφέρει ο διοργανωτής αυτού του δύσκολου αγώνα που στην εποχή του ενέπνευσε πολλούς θαλασσοπόρους.
Σε αυτή ακριβώς την αίσθηση της μοναξιάς εστιάζει ο Μαρς, προσπαθώντας να απομακρυνθεί από την κινηματογράφηση μιας ιστιοπλοϊκής περιπέτειας.
Κινούμενος σε δυο επίπεδα- το ένα αφορά στο τι συμβαίνει μέσα στο σκάφος του Κράουχερστ και το δεύτερο στον αγώνα που δίνει η γυναίκα του στη στεριά- , ο βραβευμένος με Όσκαρ σκηνοθέτης αναζητάει όχι τόσο την αλήθεια σε μια ιστορία που μέχρι σήμερα παραμένει μυστηριώδης, αλλά κυρίως τα κίνητρα που ωθούν τον άνθρωπο στην υπέρβαση.
Ο ονειροπόλος πρωταγωνιστής του σαν ένας σύγχρονος Δον Κιχώτης κυνηγάει ανεμόμυλους και υποκύπτει στο να παραπλανήσει την κοινή γνώμη, ενώ η οικογένειά του ασφυκτιά κάτω από την πίεση των ΜΜΕ, που όμως ο ίδιος ο είχε κινητοποιήσει.
Έτσι ο Μαρς προτείνει μια δική του εκδοχή για το μεγάλο αίνιγμα των πράξεων του Κράουχερστ, μέσα από μια κοινωνιολογική προσέγγιση. Οι σκηνές στην θάλασσα έχουν μεγαλύτερο ενδιαφέρον απ' αυτές στη στεριά που υπολείπονται δραματικών εντάσεων, αν και τις στηρίζει με την υποκριτική της λεπτότητα η Ρέιτσελ Βάις, εν τούτοις ο Μαρς καταφέρνει να βρει μια ισορροπία,χωρίς, όμως, να αποκλίνει από μια καθαρά βιογραφική ιστορία.
Ο Κόλιν Φερθ όμως σ’ έναν ρόλο που τον βγάζει έξω από τα συνηθισμένα του μονοπάτια, αποδεικνύει την υποκριτική γκάμα του, με μια λιτή κι εσωτερική ερμηνεία.
Η Πατρίτσια ντε Λούκας, μία κορυφαία δικηγόρος, βλέπει τη ζωή της να μετατρέπεται σε εφιάλτη, όταν ο κωφάλαλος γιος της Βίκτορ εξαφανίζεται από το σχολείο.
Λίγες ώρες μετά, το παιδί εμφανίζεται γεμάτο μώλωπες και καταϊδρωμένο, ισχυριζόμενο πως το απήγαγε ένας άντρας, από τα χέρια του οποίου κατάφερε να δραπετεύσει. Η αστυνομία κινητοποιείται και αφού δείξει φωτογραφίες πιθανών ενόχων στον μικρό Βίκτορ, ο κύριος ύποπτος συλλαμβάνεται. Ωστόσο, τα αποδεικτικά στοιχεία δεν είναι ακλόνητα και ο υποτιθέμενος απαγωγέας αφήνεται ελεύθερος.
Η Πατρίσια, φοβούμενη για την ασφάλεια του γιου της, αποφασίζει να πάρει τη δικαιοσύνη στα χέρια της. Η κατάσταση, όμως, κλιμακώνεται εκτός ελέγχου και οι συνέπειες είναι απρόβλεπτες.
H δημιουργική ομάδα γνωστών ισπανικών θρίλερ, όπως «Το Σώμα», «Το Ορφανοτροφείο» και «Τα Μάτια της Τζούλια», επιστρέφουν με μια ιδιότυπη περιπέτεια μυστηρίου, που ξεκινάει από μια απαγωγή.
Το αξιοπερίεργο του σεναρίου, που υπογράφει ο Οριόλ Πάουλο («Το Σώμα», «Αόρατος Επισκέπτης») είναι ότι η εν λόγω υπόθεση λύνεται στα πρώτα λεπτά της ταινίας, αφού το μικρό κωφάλαλο αγόρι που έχει χαθεί γρήγορα επιστρέφει στα χέρια της μητέρας, η οποία τυγχάνει να είναι και διάσημη δικηγόρος. Τότε εκείνη αποφασίζει να τιμωρήσει τον φερόμενο ως ύποπτο για τα όσα πέρασε ο γιος της. Η ίδια, αν και εκπρόσωπος του νόμου, φαίνεται πως δεν εμπιστεύεται τη δικαιοσύνη, οπότε το μητρικό της ένστικτο την οδηγεί σε μια σειρά από αποφάσεις κι επιλογές που τελικά την εμπλέκουν σε μια απίστευτη ιστορία εκδίκησης.
Ο Πάουλο ξέρει να δημιουργεί αγωνία και συνεχείς ανατροπές, όμως η γνωστή παραγωγός ισπανικών θρίλερ Μαρ Ταργκάρονα που αναλαμβάνει τη σκηνοθεσία δεν εκμεταλλεύεται όμως όσο θα μπορούσε το δεξιοτεχνικό σενάριο που ‘έχει στα χέρια της.
Έτσι αρκείται σε μια συμβατική κινηματογράφηση, χωρίς εκπλήξεις, ενώ μερικές φορές οι ωμά ρεαλιστικές επιλογές-, όπως για παράδειγμα η σκηνή της κυνομαχίας όπου δείχνει εμφανώς δυο ταλαίπωρα πιτ μπουλ να ματώνουν, περισσότερο προκαλούν παρά προσθέτουν στο κλίμα της ταινίας.
Στα συν η εκφραστική Μπλάνκα Πορτίγιο («Ραγισμένες αγκαλιές», «Γύρνα Πίσω») που ερμηνεύει τον κεντρικό χαρακτήρα με συνέπεια, αποφεύγει τις μελοδραματικές παγίδες και στέκεται με μέτρο ανάμεσα στο καλό και το κακό, όπως άλλωστε οι περισσότεροι από τους ήρωες της ταινίας.
Ο Ρατζίβ αναγκάζεται να παρατήσει τα πάντα, ώστε να εκπληρώσει την τελευταία επιθυμία του πατέρα του να ταξιδέψει στο Βαρανάσι για να σώσει την ψυχή του.
Το ταξίδι που ακολουθεί αναγκάζει τους δύο άντρες να επανασυνδεθούν ο ένας με τον άλλον αλλά και με τον κόσμο γύρω τους. Το σκηνοθετικό ντεμπούτο του Σουμπασίς Μπουτιανί, που βραβεύθηκε από την Unesco στο Φεστιβάλ Βενετίας, είναι ένα τρυφερό road movie γύρω από το νόημα της ζωής.
Ένας ηλικιωμένος άνδρας βλέπει συνεχώς ένα όνειρο που τον έχει πείσει ότι φτάνει το τέλος του. Έτσι ζητάει από τον γιο του να τον συνοδεύσει στην ιερή πόλη Βαρανάσι, όπου υπάρχει ένα ιδιαίτερο κέντρο σωτηρίας ψυχών. Ο γιος αναγκάζεται να υποκύψει στην επιθυμία του πατέρα κι έτσι οι δυο τους ξεκινούν ένα ταξίδι επανασύνδεσης και αυτογνωσίας.
Ο νεαρότατος Σουμπασίς Μπουτιανί- είναι μόλις είκοσι έξι ετών- μέσα από μια γλυκόπικρη ιστορία που αναρωτιέται με χιούμορ κι αισιοδοξία για τη θνητότητα, αποτυπώνει την ινδική κοινωνία, που μετεωρίζεται ανάμεσα στην παράδοση και στις απαιτήσεις μιας σύγχρονης υπερκαταναλωτικής και τεχνολογικά προηγμένης κοινωνίας.
Βάζοντας τους ήρωές του να μιλούν για προξενιά μέσω Skype, ή να προσεύχονται ενώ γύρω τους έχει στηθεί ένα πανηγύρι κερδοσκοπίας, ο Μπουτιάνι περιγράφει με αφορμή ένα απλό αλλά συγκινητικό family story την κατάσταση όχι μόνο της χώρας του, αλλά ολόκληρου του πλανήτη που προσπαθεί να βρει την ταυτότητά του μέσα στον κυκεώνα της εξέλιξης.
Ταυτόχρονα φροντίζει τους χαρακτήρες του, χτίζοντας μια υπέροχη σχέση πατέρα – γιου , που αντικατοπτρίζει το χάσμα των γενεών, και χωρίς φλυαρίες ή μελοδραματισμούς παράγει αληθινή συγκίνηση με απλά μέσα και μια ξεχωριστή ευγένεια, δίνοντας έτσι ελπιδοφόρα δείγματα για το μέλλον.
Τέλος, οι προβληματισμοί του σχετικά με τον χρόνο και τον θάνατο, οδηγούν τα βήματά του σε ένα φινάλε που τελικά υμνεί την ζωή με έναν τρόπο τόσο φυσικό, περιγράφοντας μια πορεία που έχει μια αρχή κι ένα τέλος γιατί απλώς δεν μπορεί να γίνει αλλιώς.
Περίληψη: Μετά το τέλος του «Captain America: Εμφύλιος Πόλεμος», ο Σκοτ Λανγκ έρχεται αντιμέτωπος με τις συνέπειες των επιλογών του ως σούπερ ήρωας, αλλά και ως πατέρας.
Ενώ προσπαθεί να ισορροπήσει την κανονική ζωή του με τις ευθύνες του ως Ant-Man, αντιμετωπίζει μια αποστολή που του αναθέτουν η Χόουπ Βαν Ντάιν και ο Δόκτωρ Χανκ Πιμ. Ο μικροσκοπικός ήρωας της Marvel επιστρέφει με ένα sequel, όπου οι σούπερ ήρωες δεν μάχονται για τη διάσωση του πλανήτη, αλλά για την επίλυση μιας προσωπικής τους υπόθεσης. Ο Σκοτ, λοιπόν, που παραμένει σε κατ’ οίκον περιορισμό, έχει αφοσιωθεί στη φροντίδα της μικρής του κόρης.
Όμως, η Χόουπ Βαν Ντάιν χρειάζεται τη βοήθειά του, καθώς με τον πατέρα της Χαννκ Πιμ πρέπει να περάσουν στον κβαντικό μικρόκοσμο για να βρουν τη χαμένη μητέρα της. Έτσι ο Ant-man, πρέπει να ξαναβάλει τη στολή του, να αντιμετωπίσει τους κακούς που εποφθαλμιούν την εξελιγμένη τεχνολογία του Πιμ, αλλά κι ένα κορίτσι- φάντασμα που κινδυνεύει να αφανιστεί. Στην πραγματικότητα εδώ έχουμε ένα sequel δύο ταινιών, όμως η μεγάλη διαφορά από τις υπόλοιπες ταινίες του μαρβελικού σύμπαντος είναι πως εδώ οι ήρωες ασχολούνται με ένα οικογενειακό θέμα κι όχι με την παγκόσμια ειρήνη.
Οι δυνατότητες που δίνουν οι χαρακτήρες για σμικρύνσεις και μεγεθύνσεις δημιουργούν ένα σύμπαν με πολλές προοπτικές που ο Πέιτον Ριντ αξιοποιεί στο έπακρο, μπολιάζοντάς το με γρήγορες και ευφάνταστες σκηνές δράσης, sci-fi στοιχεία- αν κι οι επιστημονικές εξηγήσεις που δίνονται είναι εντελώς αβάσιμες- και σουρεάλ χιούμορ, που όμως συχνά δημιουργεί σεναριακά μπερδέματα.
Παρόλα αυτά, μέσα από τις αδυναμίες των σούπερ ήρωων του, ο Ριντ δημιουργεί ίσως την πιο ανθρώπινη και διασκεδαστική περιπέτεια των στούντιο της Μarvel, απευθυνόμενος ακόμα και σε θεατές που δεν είναι φαν των κόμικ.
Ο Πρόεδρος της Αργεντινής βρίσκεται εγκλωβισμένος ανάμεσα στην πολιτική και την προσωπική του ζωή κατά τη διάρκεια μιας συνόδου κορυφής σε ένα απομακρυσμένο ξενοδοχείο στην καρδιά των Άνδεων.
Εκεί θα οριστικοποιηθούν περιφερειακές στρατηγικές, γεωπολιτικές συμμαχίες, καθώς και το φλέγον ζήτημα της διαχείρισης του πετρελαίου της Λατινικής Αμερικής.
Ο βραβευμένος στις Κάννες Σαντιάγκο Μίτρε («Paulina») υπογράφει ένα βραδυφλεγές θρίλερ για έναν ηγέτη που έρχεται αντιμέτωπος με τους προσωπικούς του δαίμονες.
Ο πρόεδρος της Αργεντινής, εκλεγμένος από τον λαό ως ένας «απλός άνθρωπος», συμμετέχει σε ένα σημαντικό συνέδριο, όπου όλοι οι αρχηγοί της Λατινικής Αμερικής καλούνται να αποφασίσουν για το φλέγον θέμα των πετρελαίων. Την ίδια ώρα, όμως, η πολιτική του αξιοπιστία απειλείται από τον πρώην γαμπρό του, αλλά και από την κόρη του που αντιμετωπίζει σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα.
Με μια σκηνοθεσία που πατάει πάνω στο πολιτικό σινεμά των ΄70s και συνομιλεί με το μακιαβελικό «House of Cards», ο Μίτρε δεν πρωτοτυπεί ως προς τη θεματολογία- έχουμε δει άπειρες φορές ταινίες που ξεσκεπάζουν τη διαφθορά κατ’ αλλά ανυπόληπτων πολιτικών ανδρών- όμως συνδυάζοντας δύο νευραλγικές στιγμές της πολιτικής και προσωπικής ζωής του πρόεδρου Μπλάνκο καταφέρνει να στήσει ένα ενδιαφέρον ατμοσφαιρικό πολιτικό θρίλερ.
Αξιοποιώντας το χιονισμένο και παγερό τοπίο όπου λαμβάνει χώρα η υψηλή συνδιάσκεψη, αποτυπώνει με αργούς ρυθμούς και μια νέο-νουάρ αισθητική την αθέατη και ψυχρή πλευρά της πολιτικής, που αδιαφορεί για τα συμφέροντα του λαού, περιχαρακωμένη στο πολυτελές της σαλέ, χωρίς όμως να προσφέρει τίποτα καινούργιο στα όσα ήδη ξέρουμε.
Ο Ρικάρντο Ντάριν πάντως υποδύεται τον Πρόεδρο υποδειγματικά, αποφεύγοντας τα κλισέ περί αμοράλ ηρώων, ενώ οι υπόλοιποι φορείς της εξουσίας εκπροσωπούνται από γνωστούς και καταξιωμένους ηθοποιούς των αντιστοίχων χωρών, προσδίδοντας κύρος στους ρόλους.
O Μαξ ασχολείται με την τροφοδοσία εδώ και τριάντα χρόνια. Έχει οργανώσει εκατοντάδες πάρτι στη ζωή του. Αυτή τη φορά όμως έχει αναλάβει έναν ονειρεμένο γάμο σε ένα αρχοντικό του 17ου αιώνα, μεταξύ του Πιέρ και της Ελένα. Ως συνήθως, ο Μαξ έχει συντονίσει τα πάντα: έχει προσλάβει μία στρατιά σερβιτόρων και σεφ, έχει προτείνει φωτογράφο στο ζευγάρι, έχει κλείσει την ορχήστρα, έχει κανονίσει τον ανθοστολισμό.
Με λίγα λόγια, υπάρχουν όλα τα συστατικά για να είναι επιτυχημένο το μυστήριο. Σύντομα, όμως, οι ισορροπίες θα διαταραχθούν και κάθε στιγμή ευτυχίας θα μετατραπεί σε χαοτική καταστροφή. Οι δημιουργοί των «Άθικτων» επιστρέφουν με μια παλιομοδίτικη πλην όμως ανάλαφρη κωμωδία συγκεντρώνοντας ένα καστ καταξιωμένων ηθοποιών, με πρωταγωνιστή τον βραβευμένο με Σεζάρ Ζαν-Πιέρ Μπακρί.
Ο Μαξ, διευθυντής μιας εταιρείας οργάνωσης γάμων, τελειομανής στη δουλειά του αλλά μπερδεμένος με τα αισθηματικά του, έχει αναλάβει τη δεξίωση ενός πλούσιου κι αρκετά ιδιόρρυθμου νεαρού άνδρα. Κι ενώ εκείνος προσέχει την παραμικρή λεπτομέρεια, οι υπάλληλοί του και τα προσωπικά τους θέματα, απειλούν να καταστρέψουν την καριέρα του.
Με στερεοτυπικά τσιτάτα περί της ταξικής πάλης και αναμενόμενα αστεία, ο Ολιβιέ Νακάς και ο Ερίκ Τολεντανό φαίνονται ότι δυσκολεύονται να βρουν τον ρυθμό τους σε μια τυπική κωμωδία καταστάσεων.
Έτσι στο μεγαλύτερο μέρος της ταινίας περιγράφουν απλώς με χιούμορ τις συνθήκες προετοιμασίας ενός γάμου, ενώ στήνουν ένα γαϊτανάκι ανώδυνων σχέσεων ανάμεσα στους χαρακτήρες τους- που είναι πάρα πολλοί , οπότε δεν καταφέρνουν να εστιάσουν ουσιαστικά σε κανέναν- και το όλο εγχείρημα, αν και αποφεύγει τις χοντροκοπιές ανάλογων ταινιών καταστροφής, γρήγορα χάνει το ενδιαφέρον του.
