Μια ευτυχισμένη παιδική ζωή σε οπλίζει με θέληση και όνειρα.
Τα όνειρα φέρνουν έναν διαρκή αγώνα, από τον οποίο δύσκολα θα λείψουν οι δυσκολίες. Όταν, όμως, πιστεύεις στον εαυτό σου, η μία ευχή πραγματοποιείται μετά την άλλη και αυτό που μένει είναι ένα τεράστιο χαμόγελο πληρότητας.
Η ζωή είναι γεμάτη πρεμιέρες χωρίς πρόβα. Αυτές αφηγείται η Ελευθερία Μπενοβία στη BOVARY. Η ταλαντούχα ηθοποιός που διαπρέπει σε θέατρο και τηλεόραση, νιώθει τύχη που έκανε επάγγελμα την μεγάλη της αγάπη. Oι πρώτες αναμνήσεις, η πορεία στο θέατρο, το πιο μεγάλο όνειρο: η Ελευθερία Μπενοβία λίγο πριν την πρεμιέρα της παράστασης "Ψέμα στο ψέμα", όπου πρωταγωνιστεί, μας μιλά για όσα δεν ξέραμε για εκείνη...
"Είμαι παιδί του καλοκαιριού. Εκεί που αρχίζω να με θυμάμαι τον εαυτό μου, κατά έναν περίεργο τρόπο, σκέφτομαι το καλοκαίρι. Να τρέχω ξυπόλυτη στην αυλή και να παίζω μπουγέλο με τους γονείς μου. Τρανταχτά γέλια και κυνηγητό. Να κάνω μονόζυγο και κούνια και να μη σταματάω μέχρι τη στιγμή που νύχτωνε. Όταν κλείνω τα μάτια μου και ταξιδεύω πίσω, θυμάμαι έντονα την ανεμελιά των καλοκαιρινών μου διακοπών στη Σίφνο, τον τόπο καταγωγής της μαμάς μου. Τον ήλιο που έκανε τα πάντα γύρω μου πιο λευκά, πιο έντονα, πιο καθαρά. Τη μυρωδιά της φύσης. Ακόμα και σήμερα, όταν πάω αισθάνομαι το ίδιο. Γίνομαι παιδί. Θυμάμαι τα γέλια και τα ατελείωτα παιχνίδια.
Είμαι ευλογημένη γιατί έκανα επάγγελμα τη βασική μου ανάγκη, την αγάπη μου
Η οικογένεια μου ενώ είναι τετραμελής, ήταν πάντα πιο μεγάλη. Οι γονείς μου, η αδερφή μου, οι συγγενείς, οι φίλοι, οι φίλοι των φίλων. Μεγάλα «φασαριόζικα» οικογενειακά τραπέζια. Το γέλιο των δικών μου ανθρώπων. Τη χαρά μέσα σε απλά πράγματα. Τη χαρά και την συντροφικότητα θυμάμαι και με αυτά συνεχίζω. Η οικογένεια μου, μου έχει μάθει ότι τα σημαντικότερα πράγματα στη ζωή είναι η αγάπη και ο σεβασμός. Στο σχολείο έμαθα να εργάζομαι σκληρά για να καταφέρω τους στόχους μου. Να στηρίζομαι στις δυνάμεις μου. Τις πρώτες μου γερές φιλίες τις έκανα τα σχολικά μου χρόνια και οι οποίες συνεχίζονται μέχρι σήμερα.
Τα χρόνια που φοίτησα στη σχολή του Εθνικού Θεάτρου μου έφεραν κι άλλους φίλους. Ανθρώπους στους οποίους έμαθα να ανοίγω την καρδιά μου. Μαζί τους έμαθα να μοιράζομαι, να ζω ουσιαστικά. Ένωση επί της ουσίας. Έχω φίλους ζωής. Είναι οι πολύ δικοί μου άνθρωποι.
