Ο Τζέιμς Κάμερον και ο Ρόμπερτ Ροντρίγκεζ ενώνουν τις δυνάμεις τους για τη μεταφορά του ιαπωνικού manga «Αλίτα: Ο άγγελος της μάχης», η Μάγκι Τζίλενχαλ ερμηνεύει υποδειγματικά τη «Νηπιαγωγό» της Σάρα Κολαντζέλο, η Λιβανέζα Ναντίν Λαμπακί ταρακουνάει τις συνειδήσεις μας με την «Καπερναούμ», ενώ το κύκνειο άσμα των αδερφών Ταβιάνι αφηγείται την ιστορία ενός ιδιαίτερου ερωτικού τριγώνου.
- Καπερναούμ (Capharnaum)
Σκηνοθεσία: Ναντίν Λαμπακί
Παίζουν: Ζάιν Αλ Ραφέα, Γιορντάνος Σιφερό, Καουσάρ Αλ Χαντάντ, Φαντί Γιουσέφ
Περίληψη: Λίβανος, αίθουσα δικαστηρίου. Ο Ζάιν, ένας δωδεκάχρονος παρουσιάζεται ενώπιον του δικαστή, ο οποίος τον ρωτάει γιατί θέλει να μηνύσει τους ίδιους του τους γονείς. «Επειδή με έφεραν στον κόσμο!», απαντάει o μικρός, κάνοντας έτσι τη δική του επανάσταση απέναντι στους γονείς του και τις άθλιες συνθήκες διαβίωσής τους. Αντιμέτωπος με αδιανόητες δυσκολίες και εμπόδια, ο μικρός Ζάιν θα ξεκινήσει ένα απίστευτο, γεμάτο δυσκολίες ταξίδι για να αναζητήσει τη δική του ταυτότητα, μέσα στον αμείλικτο κόσμο που έχουν φτιάξει γι’ αυτόν οι μεγάλοι.
Η Λιβανέζα Ναντίν Λαμπακί αφηγείται με όρους ντοκιμαντέρ την ιστορία ενός μικρού αγοριού που μήνυσε τους γονείς του επειδή τον έφεραν στον κόσμο , αποσπώντας μια υποψηφιότητα για το Όσκαρ Ξενόγλωσσης Ταινίας, αλλά και το Βραβείο Κριτικής Επιτροπής και Οικουμενικό Βραβείο στο Φεστιβάλ Καννών.
Ο Ζάιν είναι ένα μικρό παιδί χωρίς χαρά, που αγνοεί παντελώς πόσο χρόνων είναι, αφού οι γονείς του δεν φρόντισαν να του βγάλουν πιστοποιητικό γέννησης, κι εργάζεται κάτω από άθλιες συνθήκες στις παραγκουπόλεις της Βηρυτού. Θύμα κακοποίησης κι εκμετάλλευσης, αναγκάζεται να συμπεριφέρεται ως ενήλικας και να φροντίζει τη μικρότερη αδερφή του, η οποία δίνεται νύφη στην ηλικία των έντεκα ετών. Απηυδισμένος τότε ο Ζάιν εγκαταλείπει το σπίτι του και ξεκινάει την περιπλάνησή του μακριά από την οικογένειά του. Τυχαία θα συναντήσει μια παράνομη μετανάστρια από την Αιθιοπία, που θα τον πάρει υπό την προστασία της. Εκείνη δουλεύει σκληρά, μεγαλώνοντας με αγάπη τον μικρό της γιο, όταν μια μέρα συλλαμβάνεται, αφήνοντας τον Ζάιν μόνο με το μωρό.
Ξεκινώντας από μια δίκη, όπου ο Ζάιν κατηγορείται επειδή μαχαίρωσε τον άντρα της αδερφής του, ενώ ο ίδιος δηλώνει πως θέλει να καταθέσει μήνυση εναντίον των γονιών του, η Ναντίν Λαμπακί, μετά τις βραβευμένες επιτυχίες «Caramel» και «Where Do We Go Now?», μέσα από φλας μπακ κι ακολουθώντας μια μη γραμμική αφήγηση αφηγείται την οδύσσεια του μικρού της ήρωα στις φτωχικές συνοικίες του Λιβάνου, καταγράφοντας σχεδόν όλες τις εκδοχές της παιδικής κακοποίησης.
Παράνομη μετανάστευση, παραμελημένα παιδιά, προσφυγική ζωή, ρατσισμός και ξενοφοβία, ανήλικα κορίτσια που πεθαίνουν στα γαμήλια κρεβάτια τους, σεξουαλική παρενόχληση, παράνομες σπείρες υιοθεσίας, είναι μόνο μερικές από τις περιπτώσεις που αντιμετωπίζει η «Καπερναούμ». Σίγουρα μια τόσο δυνατή ιστορία επηρεάζει το συναίσθημα και η Λαμπακί δεν φοβάται να δημιουργήσει ισχυρό συναισθηματικό σοκ στο κοινό της, ακόμα αν κάποιες στιγμές εκβιάζει τη συγκίνησή. Παρόλα αυτά η ειλικρίνεια και η ευαισθησία της είναι τόσο έντονες που η ταινία της καταγράφεται στην καρδιά του θεατή.
Χωρίς να αποφεύγει κάποιες μεγαλοστομίες - κυρίως στους λόγους των γονέων του Ζάιν του στο δικαστήριο, που απολογούμενοι δηλώνουν ότι έκαναν τελικά αυτό η κοινωνία τους έμαθε,- η Λαμπακί με μια καλά δομημένη σκηνοθεσία και καθοδηγώντας εξαιρετικά τους ερασιτέχνες ηθοποιούς της, δημιουργεί ένα δράμα που θυμίζει σε σημεία ταινίες του ιταλικού νεορεαλισμού, από το οποίο δεν λείπει το χιούμορ και η ομορφιά που μπορεί να βρει κανείς στον βούρκο.
Ο δε μικρός πρωταγωνιστής της ο Ζάιν, πρόσφυγας από τη Συρία που η σκηνοθέτης τον ανακάλυψε να εργάζεται ως delivery boy στον Λίβανο, αποτελεί μια ζωντανή απόδειξη της παιδικής αθωότητας που τόσο βάναυσα έχει καταρρακωθεί από τον κόσμο των μεγάλων. Αξίζει, επίσης, να αναφέρουμε ότι η ομάδα, πίσω από την παραγωγή δημιούργησε το Ίδρυμα Capernaum, μία μη κυβερνητική οργάνωση που έχει στόχο να παρέχει μόνιμη οικονομική στήριξη στις οικογένειες όλων των ηθοποιών που έπαιξαν στην ταινία. Πλέον, ο μικρός Ζάιν και η οικογένειά του ζουν στη Νορβηγία, εκείνος και τα αδέρφια του πηγαίνουν σχολείο και συμμετέχουν σε ένα ειδικό πρόγραμμα ένταξης για να μάθουν νορβηγικά και να προσαρμοστούν στην κουλτούρα της χώρας. Από την άλλη, η Σεντρά Ιζάμ (Σαχάρ στην ταινία) και η Φάρα Χάσνο (Μαϊσούν στην ταινία) δεν γυρνάνε πια στους δρόμους. Με τη βοήθεια της Unicef θα πάρουν μέρος σε ένα ειδικό ταχύρυθμο εκπαιδευτικό πρόγραμμα, ενώ η Τρέζουρ Μπανκόλε (Γιόνας στην ταινία), που ζούσε παράνομα με την οικογένειά της στον Λίβανο, υπό τη συνεχή απειλή της σύλληψης και της απέλασης από τις αρχές, έχει επιστρέψει στην Κένυα και πηγαίνει σχολείο.