Ο Γιούαν ΜακΓκρέγκορ δίνει «Ζωή» στη Λέα Σεντού, ο Λάσλο Νέμες με τη «Δύση του Ηλίου» μάς ταξιδεύει στην Κεντρική Ευρώπη λίγο πριν από τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ενώ ο Νίκος Λάμποτ υπογράφει μια ενδιαφέρουσα ελληνική ταινία με την εξαιρετική Μαρίσσα Τριανταφυλλίδου στον πρωταγωνιστικό ρόλο.
Ζωή (Zoe)
Σκηνοθεσία: Ντρέικ Ντορέμους
Παίζουν: Γιούαν ΜακΓκρέγκορ, Λέα Σεντού, Τέο Τζέιμς, Ρασίντα Τζόουνς, Κριστίνα Αγκιλέρα
Περίληψη: Ο Κόουλ είναι ένας μηχανικός τεχνητής νοημοσύνης, του οποίου η εταιρεία προσφέρει τεχνολογικά εργαλεία για ρομαντικές σχέσεις. Η πρώτη ανακάλυψή τους είναι ένας αλγόριθμος, που καθορίζει την πιθανότητα μιας επιτυχημένης σχέσης, ενώ το τελευταίο έργο τους είναι οι τεχνητοί άνθρωποι που έχουν σχεδιαστεί για να γίνουν το τέλειο ταίρι. Ο Κόουλ ξεκινάει μια σχέση με τη συνάδελφό του Ζωή, όμως η σχέση τους εμπλέκεται με τα επιστημονικά προϊόντα και το μέλλον της εταιρείας.
Ο Γιούαν ΜακΓκρέγκορ και η Λέα Σεντού ερωτεύονται σε ένα φουτουριστικό μετα- μέλλον, προσπαθώντας να ξεπεράσουν τις διαφορές τους.
Σε μια φουτουριστική κοινωνία, οι ανθρώπινες σχέσεις και ο ρομαντισμός ρυθμίζονται με χάπια και θεραπείες. Όταν ο Κόουλ, ένας μηχανικός τεχνητής νοημοσύνης δημιουργεί μια συνθετική γυναίκα, τη Ζωή, βιώνει ένα πρωτόγνωρο συναίσθημα. Οι δυο τους θα γίνουν το τέλειο ζευγάρι, όμως μια μοιραία επιπλοκή θα ανατρέψει την κατάσταση.
Η ιδέα της δημιουργίας και ο έρωτας του δημιουργού για το δημιούργημά του είναι θέματα ιδιαίτερα προσφιλή στις ταινίες επιστημονικής φαντασίας και αυτό εκμεταλλεύεται ο Ντρέικ Ντορέμους («Like Crazy» «Equals»), ), αφηγούμενος μια ιδιόμορφη μελαγχολική ιστορία αγάπης ανάμεσα σε δυο εντελώς διαφορετικά πλάσματα, που όμως μοιράζονται κοινά συναισθήματα.
Mε μια ρομαντική λυρική ατμόσφαιρα που υπογραμμίζεται από την εκπληκτική μουσική της ταινίας, ο Ντορέμους, μέσα σε ένα φουτουριστικό σκηνικό προσπαθεί να εστιάσει στην ουσία των σχέσεων, δηλαδή την πραγματική αγάπη και την επικοινωνία, που δεν γνωρίζει φραγμούς κι όρια. Όμως η κοινωνία που ζουν οι ήρωές του και οι νόμοι που τη διέπουν δεν είναι λεπτομερώς σχεδιασμένοι και μελετημένοι, οπότε συχνά δημιουργούνται απορίες για πρακτικά ζητήματα στον θεατή, ενώ από το μέσον και μετά το σενάριο αδυνατεί να εξελιχθεί, κι όπως συνήθως συμβαίνει σε ανάλογες περιπτώσεις, προστίθενται πολλά στοιχεία που θολώνουν ακόμα περισσότερο το τοπίο παρά το ξεκαθαρίζουν.