Λογοτεχνικές απάτες και μάλιστα εις διπλούν μας επιφυλάσσει αυτή η κινηματογραφική εβδομάδα, μαζί με ένα δυνατό θρίλερ εξ Αργεντινής που διερευνά τα όρια της μητρότητας.
Τo μυστήριο του κύριου Πικ (Le Mystere Henri Pick)
Σκηνοθεσία: Ρεμί Μπεζανσόν
Παίζουν: Φαμπρίς Λουκινί, Καμίλ Κοτέν, Αλίς Αϊσάζ, Χάνα Σιγκούλα
Περίληψη: Σε μια περίεργη βιβλιοθήκη στην καρδιά της Βρετάνης, την «Βιβλιοθήκη των Απορριφθέντων Βιβλίων», μια νεαρή εκδότρια ανακαλύπτει ένα εκπληκτικό χειρόγραφο που αποφασίζει αμέσως να εκδώσει. Το μυθιστόρημα γίνεται μπεστ-σέλερ, αλλά ο συγγραφέας του, ο Ανρί Πικ, ένας ιδιοκτήτης πιτσαρίας, που πέθανε πριν από δύο χρόνια, δεν θα μπορούσε να είχε γράψει τίποτε άλλο πέρα από τη λίστα για τα ψώνια, σύμφωνα με τη χήρα του. Ένας κριτικός λογοτεχνίας αποφασίζει να ερευνήσει την υπόθεση, με την απρόσμενη βοήθεια της κόρης του αινιγματικού Ανρί Πικ.
O Ρεμί Μπεζανσόν («Το Μεγάλο Ταξίδι της Ζαράφα») μεταφέρει στη μεγάλη οθόνη το ομότιτλο μυθιστόρημα του Γάλλου συγγραφέα Νταβίντ Φενκινός.
Η Δάφνη, μια νεαρή φιλόδοξη εκδότρια, που έχει σχέση με έναν επίσης νέο πλην όμως υποτιμημένο συγγραφέα, ανακαλύπτει ξαφνικά στην περίεργη «Βιβλιοθήκη των Απορριφθέντων Βιβλίων», στο Κροζόν της Βρετάνης, ένα βιβλίο που φαίνεται πως έχει γράψει ο αποθανών ιδιοκτήτης πιτσαρίας της περιοχής κύριος Πικ. Εκείνη αποφασίζει να το εκδώσει και το βιβλίο κάνει τεράστια επιτυχία. Το πρόβλημα όμως είναι πως η παράξενη ιστορία πίσω από το συγκεκριμένο χειρόγραφο κινεί το ενδιαφέρον αλλά και την υποψία ενός διάσημου κριτικού λογοτεχνίας, του Ζαν Μισέλ Ρους. Πεπεισμένος ότι ο κύριος Πικ αποκλείεται να μπορούσε να γράψει ένα αριστούργημα, ξεκινάει μια έρευνα, προκειμένου να ανακαλύψει την αλήθεια.
Μια αστυνομική κομεντί, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί η ταινία του Μπεζανσόν, μόνο που εδώ δεν υπάρχει θύμα ούτε πτώμα, αλλά ένα λογοτεχνικό κείμενο. Παρόλα αυτά ο Γάλλος δημιουργός υιοθετεί τη συνταγή ενός καλού βιβλίου της Άγκαθα Κρίστι, δημιουργεί συνεχώς ανατροπές και κλιμακώνει το σασπένς, διατηρώντας όμως τον ανάλαφρο τόνο μιας κομεντί. Σε αυτό το τελευταίο βοηθούν και τα υπέροχα τοπία της γαλλικής επαρχίας, που ο Μπεζανσόν κινηματογραφεί σχεδόν με μια διαφημιστική λογική.
Το ζήτημα όμως του βιβλίου του Φενκινός είναι λογοτεχνικό. Το ερώτημα που προκύπτει από τις σελίδες του έχει περισσότερο να κάνει με το σύστημα που φτιάχνει τις επιτυχίες, με τη σημασία που έχει το καλό μάρκετινγκ σήμερα στην τέχνη και πώς ένα ταλέντο μπορεί να χαθεί δια παντός μέσα σε όλη αυτή την πληροφορία που διακινείται. Ζητήματα στα οποία φαίνεται πως ο Μπεζανσόν – αν και συχνά πυκνά φροντίζει να υπονοεί με εύστοχες λογοτεχνικές αναφορές - εμβαθύνει ουσιαστικά μόνο προς το τέλος, όταν πια οδηγείται στη λύση της υπόθεσης. Όμως ακόμα και τότε φροντίζει να μην παρασκοτίσει τον θεατή με σκέψεις και προβληματισμούς, αντ’ αυτού του προσφέρει ένα χαριτωμένο ειδύλλιο, κι έτσι όλα κυλούν ευχάριστα κι ανώδυνα σε μια άκρως ψυχαγωγική ατμόσφαιρα, που υποστηρίζουν με γαλλική φινέτσα οι πρωταγωνιστές.