Ενας «απρόσμενος έρωτας» με τον Ρικάρντο Νταρίν -Μια κομεντί με λεπτό χιούμορ που αξίζει την προσοχή σας

Η Μεγάλη Νύχτα της Νάπολης (La Paranza dei Bambini/ Piranhas)

Σκηνοθεσία: Κλαούντιο Τζιοβανέζι

Παίζουν: Φραντσέσκο ντι Νάπολι, Αρ Τεμ, Αλφρέντο Τουρίτο, Βιβιάνα Απρέα, Βαλεντίνα Βανίνο, Πασκουάλε Μαρότα

Περίληψη: Μια χούφτα δεκαπεντάχρονων Ναπολιτάνων που ονειρεύονται να γίνουν μέλη της Καμόρα αρπάζουν την ευκαιρία και αναλαμβάνουν τα ηνία της γειτονιάς, όταν μια αστυνομική επιχείρηση δημιουργεί προσωρινά κενό εξουσίας στην περιοχή.

Στα χνάρια του περιβόητου «Γκομόρα», ο επικηρυγμένος από την Καμόρα Ρομπέρτο Σαβιάνο – που συνυπογράφει το σενάριο Αργυρή Άρκτος Σεναρίου στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου) -εισχωρεί στους κόλπους της εφηβικής μαφίας.

Στη Νάπολη, ο δεκαπεντάχρονος Νικόλα και η παρέα του ονειρεύονται τη μεγάλη ζωή και το εύκολο χρήμα. Το μόνο που φαίνεται να τους ενδιαφέρει είναι να αγοράζουν ακριβά ρούχα, να μπαίνουν σε πολυτελή μαγαζιά και να έχουν δύναμη. Συχνάζοντας στην κακόφημη περιοχή Σάνιτα, παίζουν με τα όπλα και μιμούνται τους μεγάλους μαφιόζους, τρέφοντας ψευδαισθήσεις. Έτσι αρπάζουν την ευκαιρία και γίνονται μέλη μιας συμμορίας, για να ανακαλύψουν ότι όλοι οι πόλεμοι έχουν και θύματα.

Ο Κλαούντιο Τζιοβανέζι βασίζεται στο βιβλίο του Σαβιάνο «Η τράτα των παιδιών», που είναι και το μοναδικό του που δεν στηρίζεται σε πραγματικά γεγονότα, αλλά σε μια fiction ιστορία, και καταπιάνεται με ένα θέμα που έχει απασχολήσει πολλούς συμπατριώτες του: τη μαφία δηλαδή. Όμως εδώ καλείται να την αντιμετωπίσει μέσα από την οπτική μιας παρέας νέων παιδιών, που κινούνται κατά βάση από τον καταναλωτισμό και τις επιταγές μιας σύγχρονης κοινωνίας, όπου ο εύκολος πλουτισμός θεωρείται πλεονέκτημα.

Αν και η ταινία δεν περιγράφει καθόλου την οικογενειακή κατάσταση των νεαρών ηρώων της , ούτε και τις κοινωνικές συνθήκες που επικρατούν στην περιοχή, η ατμόσφαιρα της παρακμής και το σαθρό περιβάλλον που έχει αναθρέψει αυτά τα παιδιά δηλώνεται μέσα από τον τρόπο που ο Τζιοβανέζι επιλέγει να κινηματογραφήσει το τοπίο. Ταυτόχρονα, ενώ συνήθως οι μαφιόζοι παρουσιάζονται αιμοδιψείς για εξουσία, η παρέα του Νικόλα οραματίζεται με την αθωότητα της ηλικίας ένα καλύτερο αύριο, χωρίς όμως να υπολογίζει τις συνέπειες. Ετσι μέσα από τον σκληρό ρεαλισμό και τα ντουκουμαντερίστικα στοιχεία που υιοθετεί, ο Τζιοβανέζι χτίζει έναν κόσμο βίας, μέσα στον οποίο μια ολόκληρη γενιά χάνει τελικά τον εαυτό της.

Blinded by the Light

Σκηνοθεσία: Γκουριντέρ Τσάντα

Παίζουν: Βιβέικ Κάλρα, Κουλβίντερ Γκιρ, Μίρα Γκανάτρα

Περίληψη: Ένα έφηβο αγόρι στην Βρετανία στα τέλη της δεκαετίας του ’80 ανακαλύπτει τη δική του φωνή μέσα από τους στίχους του Μπρους Σπρίνγκστιν.

Η Γκούριντερ Τσάντα («Bend it Like Beckham») υπογράφει μια feelgood ταινία με σαφείς πολιτικές προεκτάσεις, που έκανε το φεστιβάλ του Sundance να χορέψει στους ρυθμούς του Μπρους Σπρίνγκστιν.

O Τζέιβντ είναι Πακιστανός, όμως έχει μεγαλώσει στην πόλη του Λούτον στην Αγγλία, το 1987. Εν μέσω φυλετικών και οικονομικών αναταραχών, γράφει ποιήματα προκειμένου να ξεφύγει από τη μισαλλοδοξία που μαστίζει την πόλη του και την αυστηρότητα του συντηρητικού πατέρα του. Όταν ένας συμμαθητής του, τον «μυεί» στη μουσική του Μπρους Σπρίνγκστιν, ο Τζέιβντ βρίσκει μια καθαρτική διέξοδο, που θα τον βοηθήσει να βρει τον εαυτό του, και να ακολουθήσει τα όνειρά του.

Βασισμένη ελεύθερα στην αυτοβιογραφία του πακιστανικής καταγωγή Άγγλου μετανάστη Σαφράζ Μανζούρ (ο οποίος έχει δει τον Σπρίγνκστιν live πάνω από 150 φορές), η Τσάντα αφηγείται μια τυπική ιστορία ενηλικίωσης ενός έφηβου, που μεγαλώνει στην Βρετανία και έχει να αντιμετωπίσει από τη μία τον ρατσισμό και τους νεοναζί, από την άλλη τον αυστηρό πατέρα του. Όλα αυτά όμως μπολιάζονται από τους στίχους και τις μουσικές του Σπρίνγκστιν, ο οποίος αν και δεν το συνηθίζει, έχει δώσει προσωπικά την άδεια για να ακουστούν τα τραγούδια του. Άλλωστε η επιλογή του συγκεκριμένου καλλιτέχνη δεν είναι τυχαία, καθώς δεν μιλάμε απλώς για ένα μουσικό ίνδαλμα, αλλά για έναν ακτιβιστή τραγουδοποιό, που μάχεται υπέρ της ισότητας και της διαφορετικότητας, πράγμα που αποτελεί και βασικό άξονα της Τσάντα.

Ακολουθώντας τη λογική μιας μουσικής ταινίας με στοιχεία μιούζικαλ, αλλά και την αισθητική των βιντεοκλίπ, ταξιδεύουμε στην θατσερική Αγγλία που μαστίζεται από ακραία φαινόμενα ρατσισμού και παρακολουθούμε πώς ένα νέο παιδί σώθηκε μέσα από τη μουσική.

Ισορροπώντας ανάμεσα στο πολιτικό σινεμά και στη διασκέδαση, αν και δεν αποφεύγει τα κλισέ και τις εύκολες λύσεις, η ινδικής καταγωγής αλλά μεγαλωμένη στην Αγγλία δημιουργός καταγράφει το τι σημαίνει να είσαι ξένος σε μια χώρα που αισθάνεσαι πατρίδα και αποθεώνει την τέχνη ως μοναδική διέξοδο, όταν όλα μοιάζουν να έχουν βυθιστεί στο σκοτάδι.

Εντμόντ: Ένας Απρόβλεπτος Συγγραφέας (Edmond)

Σκηνοθεσία: Αλέξις Μίτσαλικ

Παίζουν: Τόμας Σολιβέρες, Ολιβιέ Γκουρμέ, Ματίλντ Σενιέ

Περίληψη: H αληθινή ιστορία του Εντμόντ Ροστάντ, συγγραφέα του θρυλικού «Σιρανό ντε Μπερζεράκ».

Ο Αλέξις Μίτσαλικ αφηγείται την ιστορία πίσω από τη μεγαλύτερη ίσως επιτυχία του γαλλικού θεάτρου, τον «Σιρανό ντε Μπερζεράκ», αλλά και του συγγραφέα του Εντμόντ Ροστάντ, με γνήσια αγάπη για το σανίδι και τους καλλιτέχνες που το υπηρετούν.

Στα τέλη του 19ου αιώνα στο Παρίσι, ο συγγραφέας Eντμόντ Ροστάντ δεν έχει κλείσει ακόμα τα τριάντα, έχει όμως ήδη δύο παιδιά και πολλά άγχη. Δεν έχει γράψει τίποτα εδώ και δύο χρόνια. Καθώς βρίσκεται σε απελπισία, προτείνει με τη βοήθεια της Σάρα Μπερνάρ στον μεγάλο ηθοποιό του θεάτρου Κονστάντ Κοκλέν τον πρωταγωνιστικό ρόλο σε ένα νέο έργο και συγκεκριμένα σε μια ηρωική κωμωδία. Υπάρχει όμως ένα πρόβλημα: το έργο αυτό δεν έχει γραφτεί ακόμα. Παραβλέποντας τις δυσκολίες και τα εμπόδια, ο Eντμόντ αρχίζει να γράφει τον Σιρανό, ένα έργο που έμελλε να μείνει στην Ιστορία.

Ο Μίτσαλικ, που είναι ηθοποιός και συγγραφέας, τυχαία ανακάλυψε κάποια χαρτιά όπου αναφέρεται η πραγματική ιστορία πίσω από τον Σιρανό κι έγραψε ένα θεατρικό έργο που μετέγραψε ο ίδιος για τη μεγάλη οθόνη, επηρεασμένος σαφώς από τον «Ερωτευμένο Σαίξπηρ» , αλλά και τον Γούντυ Άλεν.

Ως γνήσιο τέκνο της σκηνής λοιπόν, στην πρώτη του απόπειρα πίσω από τη κάμερα, μας οδηγεί σε ένα ταξίδι στον χρόνο, αλλά και πίσω από τις κουίντες, ρίχνοντας φως σε θέματα που ακόμα και σήμερα ταλανίζουν το θέατρο. Άλλωστε οι ιδιοτροπίες των πρωταγωνιστών, οι απαιτήσεις των παραγωγών, αλλά και τα ερωτικά σκάνδαλα αποτελούν πάντα μια καλή βάση για μια χαριτωμένη κωμωδία. Ο καλός ρυθμός που ακολουθεί τη λογική της φάρσας αλλά και μια αίσθηση θεατρικότητας που ταιριάζει με το θέμα του, δημιουργούν ιδιαίτερη ατμόσφαιρα, που τελικά αποθεώνει τους καλλιτέχνες και την αγωνιώδη προσπάθειά τους να παράξουν τέχνη κάτω από τις πιο αντίξοες συνθήκες.

Η Ζωή του Τζον Φ. Ντόνοβαν (The Death & Life of John F. Donovan)

Σκηνοθεσία: Ξαβιέ Ντολάν

Παίζουν: Κιτ Χάρινγκτον, Νάταλι Πόρτμαν, Σούζαν Σαράντον, Τζέικομπ Τρεμπλέ, Κάθι Μπέιτς

Περίληψη: Ο Τζον Φ. Ντόνοβαν είναι διάσημος ηθοποιός του κινηματογράφου και της τηλεόρασης, που πεθαίνει αιφνιδίως μετά από μία σειρά σκανδάλων. Ένας θαυμαστής του, ο εντεκάχρονος Ρούπερτ Τέρνερ, είναι ο μόνος που γνωρίζει τι συνέβαινε στην ψυχή του Τζον, αφού για πέντε χρόνια οι δυο τους αλληλογραφούσαν κρυφά.

Το τρομερό παιδί του γαλλικού σινεμά, όπως τον αποκαλούν, επιχειρεί την πρώτη αγγλόφωνη ταινία του, που έγινε γνωστή πριν βγει στις αίθουσες, μιας και ο σκηνοθέτης έκοψε τις σκηνές της Τζέσικα Τσάστεϊν, όχι λόγω της ερμηνείας της, αλλά για τις ανάγκες του σεναρίου, όπως δήλωσε ο ίδιος.

Σε δυο χρόνους κινεί, ο Ντολάν την ιστορία της ταινίας που αφορά τον Ρούμπερτ Τέρνερ έναν νεαρό ηθοποιό και συγγραφέα, που μικρός αλληλογραφούσε με έναν διάσημο σταρ της τηλεόρασης και του κινηματογράφου, τον Τζον Ντόνοβαν,ο οποίος όμως πέθανε πολύ νέος από υπερβολική δόση ναρκωτικών. Στο παρελθόν παρακολουθούμε τον εντεκάχρονο Ρούμπερτ, ο οποίος ζει με τη μητέρα του, μια γυναίκα που έχει εγκαταλείψει την καριέρα της στην υποκριτική και τη χώρα της , κι έχει μετακομίσει στην Αγγλία, προσπαθώντας να ξεπεράσει τον χωρισμό της. Ο μικρός Ρούμπερτ που συχνά πέφτει θύμα bullying στο σχολείο, θαυμάζει εμμονικά τον Ντόνοβαν κι έτσι αρχίζει μια αλληλογραφία μαζί του, γεγονός που τον βοηθά να αντέχει τη δύσκολη καθημερινότητά του. Από την άλλη, το ίνδαλμά του βιώνει τη δική τραγωδία, εγκλωβισμένος σε ένα σύστημα που δεν αντέχει, μην μπορώντας να παραδεχτεί δημόσια την ομοφυλοφιλία του και έχοντας μια εκρηκτική σχέση με τη δική του μητέρα.

Στο κοντινό μέλλον τώρα, συναντούμε και πάλι τον Ρούμπερτ, ενήλικο πλέον, κατά της διάρκεια μιας συνέντευξης που δίνει σε μια επιθετική δημοσιογράφο.

Στο κομμάτι αυτής της συνέντευξης, ο Ντολάν επεξηγεί – περισσότερο από όσο χρειάζεται - τον λόγο που έκανε αυτή την ταινία, υπερασπιζόμενος μάλλον τον εαυτό του απέναντι στους κριτικούς, που πολλάκις τον έχουν ψέξει για τον αυτοβιογραφικό τόνο των ταινιών του και την έλλειψη πολιτικής διάστασης.

Πραγματικά κι εδώ όπως συνηθίζει ο Γάλλος δημιουργός επιμένει στο θέμα της καταπιεσμένης σεξουαλικής ταυτότητας και των προβληματικών οικογενειακών καταστάσεων, εστιάζοντας κυρίως στη σχέση μητέρας- γιου, ενώ ταυτόχρονα κάνει και μια κριτική στο star system , που δεν δέχεται όποιον δεν πάει με τα νερά του.

Το βασικό πρόβλημα όμως είναι ότι ο Ντολάν επαναλαμβάνει γνωστά μοτίβα προηγούμενων ταινιών του, σχεδόν με ψυχαναλυτική διάθεση, χωρίς όμως να μπαίνει βαθιά στην ιστορία του. Αντίθετα μερικές φορές μοιάζει να παραχαϊδεύει τον εαυτό του μέσα από τους ήρωές του, χωρίς να παίρνει αποστάσεις από το προσωπικό του δράμα, γεγονός που καθιστά την ταινία αρκετά αυτοαναφορική κι ως εκ τούτου μη επικοινωνιακή.

Τρομακτικές Ιστορίες στο Σκοτάδι (Scary Stories to tell in the dark)

Σκηνοθεσία: Αντρέ Εβρενταλ

Παίζουν: Ζόε Μάργκαρετ Κολέτι, Μάικλ Γκάρζα, Γκάμπριελ Ρας

Περίληψη: Στη μικρή πόλη της Mill Valley, η σκιά της οικογένειας Μπέλοους πέφτει βαριά. Στην έπαυλή τους στην άκρη της πόλης, η Σάρα, ένα μικρό κορίτσι με φριχτά μυστικά, μετέφερε τη ζωή της σε μία σειρά από τρομαχτικές ιστορίες, γραμμένες σε ένα βιβλίο που έχει υπερβεί τον χρόνο.

Τα κλασικά βιβλία του Άλβιν Σβαρτς μεταφέρονται στη μεγάλη οθόνη σε μια παραγωγή που έχει τη σφραγίδα του βραβευμένου με ¨Όσκαρ Γκιγιέρμο ντελ Τόρο.

Στην Αμερική του 1968, ενώ ο Νίξον αναλαμβάνει την προεδρία και ξεκινάει μια σειρά σημαντικών αλλαγών, σε μια μικρή επαρχιακή πόλη της Πενσυλβάνια, ένα μοναχικό κορίτσι με λογοτεχνικά ενδιαφέροντα και κοινωνικές δυσκολίες, η Στέλλα, ανακαλύπτει σε μια στοιχειωμένη έπαυλη ένα περίεργο βιβλίο, το οποίο ανήκε στην κόρη της οικογένειας Μπέλοους, τη Σάρα. Μαζί με τους φίλους της, η Στέλλα σύντομα θα ανακαλύψει ότι το βιβλίο αυτό έχει τη μαγική ιδιότητα να γράφεται μπροστά στα μάτια τους, αφηγούμενο στην ουσία τον θάνατό τους. Τα παιδιά τότε θα καταλάβουν πως πρέπει να ανακαλύψουν το μυστικό της Σάρα για να προλάβουν το επόμενο θύμα.

Οι ιστορίες του Σβαρτς μοιάζουν με αυτές που λέγαμε παιδιά τα βράδια προκειμένου να διασκεδάσουμε τρομάζοντας. Αυτή ακριβώς τη λογική ακολουθεί και ο Αντρέ Έβρενταλ , που παίρνει διαφορετικές ιστορίες από τα βιβλία και τις ενώνει μέσα από μια παρέα εφήβων, που βλέπουν τους χειρότερους εφιάλτες τους να ζωντανεύουν.

Η επιρροή του Γκιγιέρμο ντελ Τόρο είναι , τόσο στην αισθητική του σκοτεινού παραμυθιού που ακολουθεί ν κινηματογράφησή του ο Έβρενταλ όσο και στο γεγονός ότι επιλέγει αφενός ως χρόνο δράσης το 1968, αφετέρου ως κεντρικούς ήρωες μια παρέα «απροσάρμοστων». Όλα αυτά τα στοιχεία δίνουν τη δυνατότητα για μια σειρά από αλληγορίες και συμβολισμούς, που όμως ο ¨Έβρενταλ δεν εκμεταλλεύεται επαρκώς. Αντίθετα περιορίζεται κυρίως στο θέμα της φιλίας των παιδιών και στο fun κομμάτι, επενδύοντας σε μια χολιγουντιανή λογική, που ελαφραίνει τα κλίμα, αλλά τελικά καθιστά την ταινία αυστηρώς κατάλληλη μόνο για το εφηβικό κοινό.

Αναμνήσεις (Ricordi?)

Σκηνοθεσία: Βαλέριο Μιέλι

Παίζουν: Λούκα Μαρινέλι, Λίντα Καρίντι

Περίληψη: Ένα ταξίδι στον έρωτα μέσα από τις αναμνήσεις ενός ζευγαριού και τις διαφορετικές αναγνώσεις του παρελθόντος.

Μετά την πολυβραβευμένη ταινία «Ten Winters», ο Βαλέριο Μιέλι επανέρχεται στη μεγάλη οθόνη με μια ονειρική ωδή στον έρωτα, τη μνήμη και τον χρόνο, με πρωταγωνιστή τον Λούκα Μαρινέλι.

Ένα ζευγάρι γνωρίζεται, ερωτεύεται, ζει μαζί, βιώνει τη συνήθεια, την απιστία και τον χωρισμό, χάνεται και ξανασυναντιέται μέσα στον χρόνο. Αυτή την χιλιοειπωμένη ιστορία παίρνει ο Βαλέριο Μιέλι, την οποία όμως κατακερματίζει σε μικρές στιγμές, με τον τρόπο δηλαδή ακριβώς που λειτουργεί η μνήμη. Τελικά το παρελθόν ανήκει στην ιστορία, ή είναι ένα κομμάτι του παρόντος, αφού στην ουσία στοιχειώνει τη ζωή μας και την καθορίζει.;

Με ποιητική διάθεση, όπως ταιριάζει στις αναμνήσεις μας, αλλά και με μια μη γραμμική αφήγηση, σαν ένα παιχνίδι του μυαλού, ο Μιέλι θέλει να καταγράψει όχι απλώς την ιστορία μιας σχέσης, αλλά την ουσία του έρωτα και της ύπαρξή μας.

Συχνά όμως η δραματουργία θυσιάζεται προς χάριν της εικαστικότητας με έναν παλιομοδίτικο τρόπο και η προσπάθειά του να απευθυνθεί περισσότερο στο υποσυνείδητο του θεατή παρά στη λογική του δεν διαθέτει πάντα τη δυναμική που απαιτεί ένας τέτοιος- αρκετά δύσκολος, είναι αλήθεια- δρόμος.

Το Παιχνίδι του Ρόδου (Bajo La Rosa)

Σκηνοθεσία: Χοσουέ Ράμος

Παίζουν: Ραμίρο Μπλας, Πέδρο Καζαμπλάνκ, Ινγκάθιο Φερνάντεζ

Περίληψη: Η δεκάχρονη Σάρα εξαφανίζεται. Οι μέρες περνούν χωρίς κανένα ίχνος της. Μέχρι που ένα πρωινό, οι γονείς της λαμβάνουν ένα γράμμα από τον απαγωγέα, ο οποίος για να την αφήσει ελεύθερη, ζητάει να τους συναντήσει.

Ισπανικό θρίλερ δωματίου από τον Χοσούε Ράμος, που εκτός από τη σκηνοθεσία, αναλαμβάνει επίσης χρέη σεναριογράφου, παραγωγού, διευθυντή φωτογραφίας και μοντέρ.

Ένα μικρό κορίτσι η Σάρα απάγεται από το σχολείο της. Στην αρχή η αστυνομία και οι γονείς της, κυρίως η αυστηρή μητέρα της, θεωρούν ότι το έχει σκάσει από το σπίτι. Όταν όμως λαμβάνουν ένα ανώνυμο γράμμα από τον απαγωγέα της, καταλαβαίνουν ότι η Σάρα μπορεί να κινδυνεύει. Εκείνος τους προτείνει την απελευθέρωσή της, με ένα αντάλλαγμα: να συναντηθούν στο σπίτι τους. Η παράδοξη αυτή επίσκεψη θα φέρει στην επιφάνεια τα κρυμμένα μυστικά της οικογένειας, ανατρέποντας τις ισορροπίες.

Ο Ράμος, συγκεντρώνοντας για τον εαυτό του όλους τους βασικούς ρόλους μιας ταινίας , μειώνει σαφώς το κόστος παραγωγής , όμως αυτή του η απόφαση λειτουργεί εις βάρος του αποτελέσματος, αφού τελικά δεν υπάρχει κάποιο τρίτο μάτι να διορθώσει τα ατοπήματα. Και στο « Παιχνίδι του ρόδου» είναι πολλά: οι σεναριακές υπερβολές δίνουν και παίρνουν, η έλλειψη αληθοφάνειας και συνοχής επίσης, ενώ αναπόφευκτα παρουσιάζονται και αρκετά τεχνικά προβλήματα που ο Ράμος φαίνεται πως δεν μπορεί να ελέγξει. Έτσι αν και ξεκινάει από μια ιδέα που θα είχε ενδιαφέρον για ένα θεατρικό έργο, αδυνατεί να δημιουργήσει σασπένς. Αντίθετα όλα είναι απολύτως προβλέψιμα από το πρώτο εικοσάλεπτο και η προσπάθειά του να αυξήσει τις δραματικές εντάσεις μέσα από τις ερμηνείες των ηθοποιών εντείνουν ακόμα περισσότερο το στοιχείο της υπερβολής.

Rambo: Το Τελευταίο Αίμα (Rambo: Last Blood)

Σκηνοθεσία: Άντριαν Γκρούνμπεργκ

Παίζουν: Σιλβέστερ Σταλόνε, Παθ Βέγκα, Σέρχιο Πέρις-Μεντσέτα, Αντριάνα Μπαράζα, Ιβέτ Μονρεάλ,

Περίληψη: Ο Ράμπο αυτή τη φορά θα πρέπει να έρθει αντιμέτωπος με το παρελθόν του και να φέρει ξανά στην επιφάνεια τις ανελέητες πολεμικές του ικανότητες με σκοπό να πάρει εκδίκηση στην τελευταία του αποστολή..

Σχεδόν τέσσερις δεκαετίες μετά την πρώτη ταινία, ο Σιλβέστερ Σταλόνε επιστρέφει ως Τζον Ράμπο, στο τελευταίο κεφάλαιο της θρυλικής σειράς.

Έπειτα από πολλά χρόνια και έχοντας ζήσει σε διάφορα απόμακρα μέρη του κόσμου, ο Ράμπο αποφασίζει να γυρίσει πίσω στις ΗΠΑ. Πλέον μοιράζεται το σπίτι του με τη θετή του οικογένεια, τη Μαρία και την εγγονή της

Γκαμπριέλα, που έχει χάσει τη μητέρα της και έχει εγκαταλειφθεί από τον βίαιο πατέρα της. Τώρα πια στην εφηβεία, η κοπέλα είναι περίεργη να μάθει το παρελθόν της και αρχίζει να ψάχνει για τον βιολογικό της πατέρα. Γεμάτη ελπίδες ταξιδεύει προς το Μεξικό, αλλά η επανασύνδεση αυτή δεν έχει αίσιο τέλος.

Όταν το επόμενο πρωινό δεν επιστρέφει στο σπίτι, ο Ράμπο αποφασίζει να τη βρει και να τη φέρει πίσω πάση θυσία. Όμως οι χειρότεροι φόβοι του γίνονται πραγματικότητα, καθώς βλέπει κάποια αδίστακτα μέλη ενός καρτέλ να ναρκώνουν και να κακομεταχειρίζονται την προστατευόμενή του. Νιώθοντας ενοχές και διψασμένος για εκδίκηση, προετοιμάζεται για την τελική αναμέτρηση.

Τo μαγικό χαλί (Ηodja fra Pjort/ Up and Away)

Σκηνοθεσία: Κάρστεν Κίλεριχ

Περίληψη: Ένα χωριατόπαιδο που σύμφωνα με την οικογενειακή παράδοση , πρέπει να γίνει ράφτης, σαν τον πατέρα του, όταν ανακαλύπτει ένα μαγικό χαλί, αποφασίζει να κάνει την επανάστασή του.

Δανέζικο animation, που αφηγείται την ιστορία ενός σύγχρονου Αλαντίν.

Ο Χότζα είναι ένα αγόρι από το Pjort που ζει μια ειδυλλιακή και ασφαλή ζωή στη μικρή πατρίδα του. Επιθυμεί την περιπέτεια, αλλά ο πατέρας του αισθάνεται ότι ο κόσμος έχει πάρα πολλούς κινδύνους και επιμένει να τον κρατάει στο σπίτι. Όταν όμως ένας ηλικιωμένος φίλος του δανείζει ένα μαγικό χαλί με αντάλλαγμα να ανακτήσει το εγγόνι του, ο Χότζα δεν μπορεί να αντισταθεί . Έτσι βγαίνει στον απέραντο και άγνωστο κόσμο με συντροφιά το μικρό του κατσίκι.

Όμως ένας άπληστος για εξουσία σουλτάνος, δύο πεινασμένοι αλιγάτορες, ένας αδίστακτος κακοποιός, ένα κορίτσι της πόλης, αλλά κι ένας ένας αφηρημένος πωλητής χαλιών μπερδεύονται στις περιπέτειές του.

«Οι Χίλιες και Μία Νύχτες» ενός χωρικού, που κόντρα στις πιθανότητες, καταφέρνει να ταξιδέψει στον κόσμο, να νικήσει τους εχθρούς του, να ξεπεράσει τον φόβο του και τελικά να επιστρέψει στο σπίτι με ένα απροσδόκητο δώρο.