Αυτή την εβδομάδα, έρχονται στις αίθουσες δυο «χρυσές ταινίες» - τα «Παράσιτα» που κατέκτησαν τις Κάννες, και τα «Συνώνυμα» που διακρίθηκαν στο Φεστιβάλ Βερολίνου- ενώ η Αντζελίνα Τζολί επιστρέφει στον ρόλο της Μαλέφισεντ και η Τζένιφερ Λόπεζ φλερτάρει έντονα με μια πρόκριση στην οσκαρική κούρσα.
- Παράσιτα (Gisaengchung /Parasite)
Σκηνοθεσία: Μπονγκ Τζουν Χο
Παίζουν: Σονγκ Κανγκ-χο, Τσόι Γόο-σικ, Παρκ Σο-νταμ, Λι Σουν-κιούν
Περίληψη: Η οικογένεια των Κιμ είναι αγαπημένη, αλλά είναι όλοι τους άνεργοι και το μέλλον τους διαγράφεται ζοφερό. Ο γιος της οικογενείας βρίσκει δουλειά ως καθηγητής μαθηματικών σ’ ένα πλούσιο σπίτι κι ελπίζει επιτέλους σε σταθερό εισόδημα. Η πρόσληψή του όμως θα γίνει η αρχή μιας σειράς ατυχών συμβάντων. Το ανατρεπτικό αριστούργημα του Μπονγκ Τζουν Χο («Memories of Murder», «Ο Επισκέπτης», «Mother», «Snowpiercer»), που απέσπασε τον Χρυσό Φοίνικα στις Κάννες- είναι μια ταξική αλληγορία που θα παρακολουθήσετε με κομμένη την ανάσα.
Ο σκηνοθέτης έχει ζητήσει να μην αποκαλυφθούν πολλά στοιχεία για την υπόθεση κι έτσι εμείς σεβόμενοι την επιθυμία του θα αρκεστούμε στα βασικά.
Μια φτωχή οικογένεια που ζει σ’ ένα θλιβερό υπόγειο, υποφέρει από την ανεργία, κλέβει wifi από τους γείτονες και βλέπει καθημερινά μεθυσμένους να ουρούν μπροστά στα παράθυρά της.
Όταν ένας φοιτητής προτείνει στον νεαρό γιο τους να αναλάβει τη θέση του ως καθηγητής μαθηματικών σε ένα πλούσιο κορίτσι, οι ελπίδες της οικογένειας αναπτερώνονται. Υπάρχει όμως ένα θέμα: Θα πρέπει να πει ψέματα ότι είναι επίσης φοιτητής, πράγμα που δεν ισχύει, αν και ο νεαρός ονειρεύεται ένα μέλλον στο πανεπιστήμιο. Η πρώτη του επίσκεψη στην οικία των ευκατάστατων και ατσαλάκωτων Παρκ θα τον φέρει σε επαφή με έναν άγνωστο κόσμο, πλούτου και πολυτέλειας, με απρόβλεπτες συνέπειες.
Ο Μπονγκ Τζουν-Χο έχοντας δουλέψει την τελευταία δεκαετία σε διεθνείς παραγωγές, επιστρέφει στην πατρίδα του ( Νότια Κορέα) με μια εντελώς μη αναμενόμενη ταινία, όπου αναμειγνύοντας δεξιοτεχνικά διάφορα κινηματογραφικά είδη, αποτελεί τελικά μια κατηγορία από μόνη της.
Ξεκινώντας ως μια μαύρη κωμωδία με γκροτέσκ στοιχεία, ο Μπονγκ μας συστήνει ανορθόδοξους ήρωες, που εκπροσωπούν διαφορετικές κοινωνικές τάξεις, και δημιουργεί το κατάλληλο περιβάλλον για τα όσα θα ακολουθήσουν. Ο ρεαλισμός συναντά το ψυχολογικό θρίλερ και το σπλάτερ, ενώ δεν λείπουν και στιγμές αυθεντικής ποιητικής συγκίνησης που κάνουν τα «Παράσιτα» μοναδικά.
Ανατρέποντας συνεχώς τις συνθήκες αλλά και την ίδια την ηθική των προσώπων του, ο Μπονγκ δημιουργεί μια ξεχωριστή πολιτική ταινία, που αποφεύγει τις καταγγελίες και τον διδακτισμό κι εντυπωσιάζει με την κριτική της ματιά, αποδεικνύοντας πως οι οικονομικές συνθήκες είναι αυτές που διαμορφώνουν τη συνείδηση των ανθρώπων μέσα σε έναν κόσμο, όπου η συνύπαρξη είναι σχεδόν αδύνατη , παρά τις καλές προθέσεις της κάθε πλευράς. Τα παράσιτα του Μπονγκ δεν είναι οργανισμοί που ζουν εις βάρος κανενός, αλλά κομμάτια του ίδιου του οργανισμού που τα γεννάει και τα έχει ανάγκη.
«Μία κωμωδία χωρίς κλόουν, μια τραγωδία χωρίς κακούς» ονομάζει την ταινία του ο ίδιος ο δημιουργός, και πραγματικά καταφέρνει να φτιάξει τόσο ιδιαίτερους χαρακτήρες ξεπερνώντας τον κίνδυνο της καρικατούρας και να τους οδηγήσει σε ακραίες καταστάσεις, που κατά βάση λειτουργούν σε ένα συμβολικό επίπεδο.
Με μια υψηλού επιπέδου κινηματογράφηση, φροντίζει συνεχώς να δημιουργεί δίπολα: το μίζερο υπόγειο και η υπερπολυτελής μεζονέτα, το εκτυφλωτικό φως που λούζει τα περισσότερα πλάνα του άλλοτε είναι λυτρωτικό άλλοτε παρουσιάζεται ως μια σκληρή τιμωρία, η εκπληκτική σεκάνς μέσα στη βροχή που άλλους τους καταστρέφει άλλους τους αναζωογονεί, οι πράξεις του κάθε χαρακτήρα που για κάποιους είναι σωτήριες για κάποιους άλλους εγκληματικές, συνθέτουν τα κομμάτια ενός παζλ, που παρακολουθούμε έως το τέλος με αμείωτο ενδιαφέρον. Ταυτόχρονα, με αυτό τον διττό τρόπο συνεχώς ξεπερνάει τους σκοπέλους μιας μονόπλευρης αντιμετώπισης του θέματος και εκθέτει τα γεγονότα, δημιουργώντας μια σπάνια πολιτική ταινία, που σίγουρα θα αποτελέσει σημείο αναφοράς στο μέλλον.
