Με ένα κολάζ με κάποιες από τις makeup free φωτογραφίες που τράβηξα, κατά τη διάρκεια των lockdown, λόγω πανδημίας, κάθισα αναπαυτικά στον καναπέ μου και αποφάσισα να μοιραστώ μαζί σας όλα όσα μου δίδαξε ο COVID-19 και ο εγκλεισμός στο σπίτι.
PS: Υπόσχομαι από εδώ και πέρα να μην προσθέσω ποτέ ξανά φίλτρα στις φωτογραφίες μου - όσο μεγαλώνεις, μαθαίνεις ή μάλλον αποκτάς αυτοπεποίθηση.
Πολλές φορές για να μου έρθει η έμπνευση, περιηγούμαι στο διαδίκτυο και διαβάζω πολλά άρθρα ομορφιάς, κυρίως που αφορούν makeup ή skincare challenges, καθώς πάντα μου αρέσει να διαβάζω ποια είναι τα αποτελέσματα.
Ένα από αυτά που μου τράβηξε το ενδιαφέρον τελευταία, ήταν το άρθρο της Chris Pearlstein, στο Byrdie. H fashion editor μοιράστηκε με το κοινό της, την απόφασή της να μείνει makeup free, σχεδόν για ένα χρόνο, με αφορμή την πανδημία. Ένα άρθρο που τολμώ να πω ότι ταυτίστηκα, καθώς και εγώ εργάζομαι από το σπίτι και πραγματικά σχεδόν δε θυμάμαι πόσο καιρό έχω να βάλω κραγιόν στα χείλη μου… για να μην συζητήσω για το foundation, τα οποία ίσως πρέπει να πετάξω.
Όπως αναφέρει και η ίδια στο άρθρο της, δεν ήξερε τι θα αντικρούσει στο συρτάρι με τα καλλυντικά της. Θα είχαν χαλάσει; Μήπως έβρισκε ιστούς; Μετά από τόσο καιρό που έμειναν κλεισμένα στο συρτάρι, χωρίς να τα χρησιμοποιεί κανείς, η ίδια φοβόταν να τα εφαρμόσει στο πρόσωπό της και μπορώ να σας αναφέρω σε αυτό το σημείο ότι την καταλαβαίνω 100%.
«Ξαφνικά ήμουν παγιδευμένη σε ένα διαμέρισμα δύο υπνοδωματίων με ένα υπερβολικά ενεργό, μικρό παιδί που περίμενε να το διασκεδάσω. Ο σύζυγός μου βοήθησε όσο μπορούσε, αλλά χάρη στις συνεχείς βιντεοκλήσεις, πέρασε τις περισσότερες μέρες κλειδωμένος στο δωμάτιό μας. Ούτε αυτός ούτε η τσάντα μακιγιάζ μου είδαν το φως της ημέρας. Ήμασταν σε κατάσταση επιβίωσης και ανάμεσα στις τέχνες και το μαγείρεμα, τον καθαρισμό και την εξάντληση του να κρατάω ένα μικρό παιδί απασχολημένο σε εσωτερικούς χώρους, δεν μπόρεσα να καταφέρω να αλλάξω ούτε τις πιτζάμες μου. Αυτό που φορούσα κάθε μέρα βρέθηκε στην τελευταία θέση στη λίστα με τις προτεραιότητες! Η μόδα έπαψε να υπάρχει πια για μένα και κάτι αντίστοιχο συνέβη και με την περιποίηση του δέρματος».
Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να προσθέσω το πρώτο μου «μαμαδίστικο άρθρο» για την Bovary, στο οποίο μοιράζομαι όλα όσα βίωσα κλεισμένη στο σπίτι, με δύο μωρά, γεμάτη αμφιβολίες και ανασφάλειες για το πώς να τα απασχολήσω... δημιουργικά!
Όταν η ίδια έβρισκε ελάχιστο χρόνο για τον εαυτό της, αυτά τα 10 λεπτά που απολάμβανε το μπάνιο της, εκεί πολλές φορές παρατηρούσε τον εαυτό της. Οι ρυτίδες στο μέτωπο της ήταν πιο έντονες από ποτέ, η λιπαρότητα ήταν σε διάφορα, διάσπαρτα σημεία, ενώ έκανε την εμφάνισή της και η ξηροδερμία. Πολλές φορές έπαιρνε την απόφαση να δράσει και να εφαρμόσει ό,τι προϊόν έχει στο ντουλάπι της για να καταφέρει να σώσει ό,τι μπορεί. Όπως λέει η ίδια καταλάβαινε ότι μεγαλώνει και αυτό δεν ήταν κάτι που τη στεναχωρούσε, αλλά αντίθετα αισθανόταν τυχερή. Ωστόσο το να περιποιείται κανείς τον εαυτό του είναι μέρος της αγάπης που νιώθει για αυτόν.
Η Chris, λοιπόν, από ένα σημείο και μετά, κατά τη διάρκεια του lockdown έκανε skip το μακιγιάζ και επικεντρώθηκε στο skincare. «Ήταν κάτι που ήταν καιρός να γίνει. Δεν ξέρω αν αυτό επηρέασε το πώς φαίνεται το πρόσωπό μου, σίγουρα όμως επηρέασε το πώς αισθάνομαι εγώ μέσα μου».
Αυτή η φράση μίλησε στην καρδιά μου και σε αυτό το σημείο θα πάρω εγώ θέση και θα μιλήσω για το δικό μου makeup free challenge, το οποίο μπορεί να μην έχει σερί διάρκεια ενός έτους, όμως μετρά πολλούς μήνες.
Πραγματικά δεν ξέρω ούτε εγώ αν το πρόσωπο μου είναι πιο λαμπερό, πιο ενυδατωμένο, πιο σφριγηλό μετά από τόσο home facial spa, αυτό όμως που νιώθω και μπορώ να εγγυηθώ είναι ότι το δικό μου πρόσωπο είναι πιο καθαρό. Πλέον κάθε φορά που κοιτάζομαι στον καθρέφτη αντικρύζω την αλήθεια, τις ρυτίδες στην περιοχή των ματιών, την ξηρότητα στην περιοχή της μύτης, τις φακίδες που εμφανίζονται όσο βγαίνω στον ήλιο, τα χείλη μου που αν μια ημέρα δεν πιω αρκετά λίτρα νερού, γίνονται ξηρά και σαγρέ.
Παρακάτω μία από τις φωτογραφίες που ανέβασα κατά τη διάρκεια του πρώτου lockdown, τότε που το μόνο skincare προϊόν που χρησιμοποιούσα ήταν το αντισηπτικό χεριών:
Αυτό το πρόσωπο, έξι μήνες τώρα, κατά το lockdown, το αγαπώ περισσότερο από κάθε άλλο στο σώμα μου. Ξέρω τα δυνατά και τα αδύνατά του σημεία, ξέρω που χρειάζεται περισσότερη φροντίδα αλλά και ποια προϊόντα skincare πρέπει να χρησιμοποιήσω. Τις φορές που έχω αποπειραθεί να εφαρμόσω βάση ή έντονο ρουζ, μου φαίνεται τόσο ξένο, με αποτέλεσμα η εικόνα που αντικρύζω στον καθρέφτη να μη μου αρέσει.
Αυτό σαφέστατα δε σημαίνει ότι δε θα βαφτώ ξανά, όμως σίγουρα οι υπερβολές ανήκουν στο παρελθόν -άλλωστε αυτό επιβάλλουν και οι τάσεις.
Αγαπώ το πρόσωπο μου, αγαπώ την ηλικία μου και όλα όσα έχει επιφέρει αυτή και θέλω να αναδείξω ατέλειες και χαρακτηριστικά με τον πιο διακριτικό makeup τρόπο που μπορώ.
Αυτό είναι κάτι που μου δίδαξε η πανδημία και το lockdown και προσωπικά νιώθω ευγνώμων!
