Γυναίκες αφαιρούν πλευρά στο όνομα της ομορφιάς -Ένα «trend» που προβληματίζει
Παρά 150 χρόνια φεμινιστικών αγώνων και προόδου, οι γυναίκες εξακολουθούν να υπακούουν σε στενά και ακραία πρότυπα ομορφιάς.
Η ιστορία μας υπενθυμίζει ότι η επιδίωξη της «ιδανικής σιλουέτας» δεν είναι νέο φαινόμενο. Όπως αναφέρει η Telegraph, στα τέλη του 19ου αιώνα, οι κορσέδες που φορούσαν οι γυναίκες της υψηλής κοινωνίας ήταν τόσο σφιχτοί που αναδιαμόρφωναν κυριολεκτικά τα εσωτερικά τους όργανα. Νεφρά, έντερα και ωοθήκες υποβάλλονταν σε ανυπόφορη πίεση, ενώ οι λιποθυμίες θεωρούνταν σημάδι θηλυκής ευθραυστότητας -ένα «θέλγητρο» της εποχής.
Σήμερα, μπορεί να νομίζουμε ότι αυτά τα ακραία πρότυπα ανήκουν στο παρελθόν. Κι όμως, η μόδα και η αισθητική επιστήμη επαναφέρουν τις ακραίες πρακτικές με σύγχρονο τρόπο. Πρόσφατα, το «The Cut» δημοσίευσε άρθρο για τη μείωση πλευρών (rib reduction) -μια διαδικασία που κοστίζει δεκάδες χιλιάδες δολάρια και προβάλλεται ως επιλογή αυτοβελτίωσης, όχι για να ευχαριστήσει κανέναν άλλο πέρα από τον ίδιο μας τον καθρέφτη. Η Natalie K., που περιγράφει την εμπειρία της, εξηγεί ότι πάντα ένιωθε ότι το σώμα της μοιάζει με κουτί και ήθελε να σμιλέψει τη μέση της. Το άρθρο αφήνει μια αίσθηση ανατριχίλας -η ίδια περιγράφει την επέμβαση σαν να ψώνιζε σε κατάστημα, με προσφορές και πακέτα, αποδεικνύοντας πόσο εμπορευματοποιείται πλέον η ίδια η σιλουέτα.
Αν θέλετε κάτι λιγότερο ακραίο, υπάρχει πάντα το «Waist Training», η επιστροφή των σιδερένιων κορσέδων που συμπιέζουν τη μέση για σχήμα κλεψύδρας. Σε μια εποχή όπου η εμμονή με τη μέση επιστρέφει στις πασαρέλες, από Dior και Loewe μέχρι Bottega Veneta και Schiaparelli, η σιλουέτα με στενή μέση γίνεται ξανά σημείο αναφοράς.
Όμως, η ποικιλία μεγεθών παραμένει ανύπαρκτη. Μια πρόσφατη έκθεση της Vogue Business έδειξε ότι από τα 9.038 looks που παρουσιάστηκαν σε 198 επιδείξεις μόδας μόλις το 0,3% ήταν plus size. Στις Εβδομάδες Μόδας της Νέας Υόρκης και του Μιλάνου, η ένταξη διαφορετικών μεγεθών μειώνεται συνεχώς, με εξαίρεση το Λονδίνο.
Η εμμονή με την ωραία μέση δεν περιορίζεται μόνο στις πασαρέλες. Στις φωτογραφίες των διασημοτήτων, από την Kim Kardashian μέχρι την Taylor Swift, η φιγούρα κλεψύδρας επιστρέφει δυναμικά. Η ευρεία χρήση φαρμάκων αδυνατίσματος και αισθητικών επεμβάσεων στις celebrity κοινότητες σημαίνει ότι γυναίκες που φαίνονται «φυσιολογικές» στις φωτογραφίες είναι στην πραγματικότητα εξαιρετικά λεπτές.
Η ιστορία θυμίζει ότι η μικρή μέση υπήρξε ανέκαθεν σύμβολο θηλυκότητας, με ελάχιστες εξαιρέσεις, όπως μετά τη Γαλλική Επανάσταση ή κατά τη Μαύρη Πανώλη. Ταινίες των δεκαετιών του 1930 και 1940 δείχνουν πόσο λεπτές ήταν η Barbara Stanwyck, η Carole Lombard και άλλες σταρ της εποχής. Η διαφορά σήμερα είναι ότι η «τελειότητα» παρουσιάζεται ως κάτι προσβάσιμο. Χάρη σε φάρμακα, αισθητικές επεμβάσεις και κοινωνικά μέσα, η εικόνα του τέλειου σώματος φαίνεται να είναι εντός εμβέλειας κάθε γυναίκας.
Το αποτέλεσμα είναι ένα συνεχώς μεταβαλλόμενο ιδανικό: όσο περισσότερο γίνονται διαθέσιμες οι αισθητικές διαδικασίες και τα φάρμακα, τόσο μεταβάλλεται η έννοια της «τελειότητας». Νέα μοντέλα και ηθοποιοί που δημιουργούνται από τεχνητή νοημοσύνη αυξάνουν ακόμη περισσότερο την πίεση στα πρότυπα ομορφιάς.
Η μόδα και το Hollywood δεν φταίνε μόνο για την εμμονή με τη μέση, αλλά συμβάλλουν αθέλητα στη διαμόρφωση ενός κοινωνικού περιβάλλοντος όπου η πίεση για τέλειο σώμα είναι έντονη και πανταχού παρούσα. Η ιστορία, όμως, μας υπενθυμίζει ότι οι άνθρωποι είναι ευάλωτοι σε ιδανικά που, όταν φτάνουν σε ακραίες μορφές, μπορεί να βλάψουν τόσο την υγεία όσο και την ψυχική ευημερία.
Στο τέλος, η πρόκληση για κάθε γυναίκα σήμερα είναι να βρει την ισορροπία ανάμεσα στη προσωπική επιλογή και τις κοινωνικές πιέσεις. Το να επιδιώκει κανείς ομορφιά δεν είναι λάθος, αλλά η υπερβολική εμμονή με τη σιλουέτα μπορεί να γίνει επικίνδυνη. Η μόδα μπορεί να εμπνέει, αλλά η αληθινή δύναμη βρίσκεται στην αυτοαποδοχή και στην ισορροπία ανάμεσα στις τάσεις και την υγεία.
