Οι καινούργιες παραστάσεις στο θέατρο για το φθινόπωρο 2025

11 νέες παραστάσεις που αξίζει να δείτε αυτή τη σεζόν

Με το ξεκίνημα της θεατρικής σεζόν 2025-2026, η Αθήνα υποδέχεται συναρπαστικές παραστάσεις με διεθνείς και εγχώριους δημιουργούς να συναντιούνται πάνω στη σκηνή, παρουσιάζοντας έργα διαχρονικά και επίκαιρα.

Ξένοι σκηνοθέτες, όπως ο αγαπημένος στο ελληνικό κοινό Τόμας Οστερμάιερ με την Schaubühne του, ο Ρόμπερτ Άικ και ο Σέρχιο Μπλάνκο που έρχονται από το εξωτερικό για να σκηνοθετήσουν στην Αθήνα δικά τους έργα, αλλά και ο Γιώργος Κουτλής, ο Θωμάς Μοσχόπουλος, ο Δημήτρης Καραντζάς, από το εγχώριο δυναμικό, είναι μερικοί μόνο από τους σπουδαίους δημιουργούς που δίνουν τον τόνο και μας ετοιμάζουν έναν αν μη τι άλλο πολλά υποσχόμενο θεατρικό χειμώνα.

Τα έργα που ξεχωρίζουν φέτος αντλούν από διαφορετικές εποχές και θεματικές, από την καθημερινότητα του σύγχρονου ανθρώπου, έως τις πολιτικές συγκρούσεις και τα μεγάλα εθνικά αφηγήματα.

Οι 11 θεατρικές παραστάσεις που ξεχωρίζουμε για τη φετινή σεζόν

«Η Κουζίνα», Άρνολντ Γουέσκερ

«Κουζίνα»/ Φωτογραφία: Χρήστος Συμεωνίδης

Το έργο του Άρνολντ Γουέσκερ ζωντανεύει στο Θέατρο Κιβωτός μέσα από τη σκηνοθετική ματιά του Γιώργου Κουτλή και ένα πολυμελές σύνολο ηθοποιών και μουσικών. Η αδυσώπητη καθημερινότητα ενός πολυσύχναστου εστιατορίου μετατρέπεται σε σύμβολο της εργασιακής πίεσης και της ανθρώπινης επιβίωσης. Με τον Μιχάλη Σαράντη σε κεντρικό ρόλο, το έργο πραγματεύεται την αναζήτηση νοήματος και ανθρωπιάς στην εποχή της καπιταλιστικής πίεσης.

Θέατρο Κιβωτός, Σατωβριάνδου 34
Από 7/11

«Εχθρός του λαού»

«Εχθρός του λαου»/ Φωτογραφία: Πάτροκλος Σκαφιδάς

Ο Τόμας Οστερμάιερ παρουσιάζει στο Θέατρο Κνωσός μια δυναμική διασκευή του κλασικού έργου του Χένρικ Ίψεν. Η παράσταση θέτει στο επίκεντρο την ηθική σύγκρουση ανάμεσα στην αλήθεια και τα συμφέροντα, μέσα από την ιστορία του γιατρού Στόκμαν που αποκαλύπτει τη μόλυνση των λουτρών της πόλης του. Με πρωταγωνιστές τον Κωνσταντίνο Μπιμπή και την Λένα Παπαληγούρα, το έργο παραμένει καίριο και εκρηκτικό.

Θέατρο Κνωσός, Κνωσού 11, Αθήνα
Από 22/10

«Το τρίτο στεφάνι», Κώστας Ταχτσής

«Το τρίτο σταφάνι»/ Φωτογραφία: Ελίνα Γιουνανλή

Στο Θέατρο Τέχνης, ο Στάθης Λιβαθινός σκηνοθετεί την τολμηρή διασκευή του μυθιστορήματος του Κώστα Ταχτσή από τον Στρατή Πασχάλη. Η παράσταση εστιάζει στη ζωή δύο γυναικών μέσα στην Ελλάδα του 20ού αιώνα, αναδεικνύοντας την πολιτισμική και κοινωνική ταυτότητα της εποχής με ένταση και ευαισθησία. Με ένα πλούσιο καστ 15 ηθοποιών, η παράσταση συνδέει το παρελθόν με το σήμερα.

Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν, Φρυνίχου 14-16
Από 22/10

«Οιδίποδας», Ρόμπερτ Άικ

«Οιδίποδας»/ Φωτογραφία: Στέγη Ιδρύματος Ωνάση

Η Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση φιλοξενεί τη σύγχρονη εκδοχή της τραγωδίας του Σοφοκλή από τον Robert Icke. Με έντονο πολιτικό και οικογενειακό δράμα, η παράσταση μετατρέπει τον μύθο σε ένα σκοτεινό θρίλερ, με τους Νίκο Κουρή και Καρυοφυλλιά Καραμπέτη σε πρωταγωνιστικούς ρόλους, να ακολουθούν τις σκηνοθετικές οδηγίες του ίδιου του Άικ. Από το Λονδίνο στην Αθήνα, η παράσταση υπόσχεται μια καθηλωτική εμπειρία.

Στέγη Ιδρύματος Ωνάση, Λεωφ. Συγγρού 107-109
Από 20/11

«Αλεξάνδρεια», Ζέτη Φίτσιου

«Αλεξάνδρεια»/ Φωτογραφία: Θέατρο Παλλάς

Μια μεγαλειώδης θεατρική παραγωγή του Φωκά Ευαγγελινού με κείμενο της Ζέτης Φίτσιου παρουσιάζεται στο Θέατρο Παλλάς. Η παράσταση αφηγείται την ιστορία της Άννας, μιας ηθοποιού που μέσα από ένα παλιό βιβλίο ανακαλύπτει την Αλεξάνδρεια των Ελλήνων της δεκαετίας του ’30 -μια πόλη σταυροδρόμι πολιτισμών, έρωτα και πολιτικών εντάσεων. Η παράσταση συνδυάζει ιστορία, έρωτα και ανθρώπινη μοίρα, με μουσική Ευανθίας Ρεμπούτσικα και ένα εξαιρετικό καστ.

Θέατρο Παλλάς, Βουκουρεστίου 5

Από 14/11

«Cleansed» (Καθαροί, πια), Σάρα Κέιν

«Cleansed»/ Φωτογραφία: Γκέλυ ΚΑλαμπάκα

Ένα σκοτεινό, λυρικό και βαθιά σωματικό έργο που εξερευνά την καταπίεση της αγάπης, της ελευθερίας και της πνευματικότητας μέσα σε μια κοινωνία που “καθαρίζει” ό,τι θεωρεί απαγορευμένο. Σε ένα πανεπιστημιακό ίδρυμα, 6 χαρακτήρες παλεύουν με την ταυτότητα, την αγάπη και τη βία, υπό την επίβλεψη του μυστηριώδους Τίνκερ. Ο Δημήτρης Καραντζάς σκηνοθετεί ένα μανιφέστο υπέρ του ανθρώπου και της κάθαρσης, γεμάτο ένταση και υπαρξιακές αναζητήσεις. Στους πρωταγωνιστικούς ρόλους οι Χρήστος Λούλης, Μαίρη Μηνά.

Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, Πειραιώς 206, Ταύρος

Από 5/12

«Η δίκη», Φραντς Κάφκα

«Η δίκη»/ Φωτογραφίες: Ελίνα Γιουνανλή

Ένα από τα πιο εμβληματικά έργα του 20ού αιώνα, από τον Φραντς Κάφκα, όπου ο Γιόζεφ Κ. συλλαμβάνεται χωρίς να ξέρει το λόγο, σε ένα παράλογο δικαστικό σύστημα που αναζητά ενοχές και αυτοκαταστροφή ζωντανεύει στη σκηνή από τον Άρη Μπινιάρη. Μια μαύρη σάτιρα για την εξουσία, τη δικαιοσύνη και την ανθρώπινη ύπαρξη, γεμάτη αγωνία και αμφιβολίες. Ο Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος πρωταγωνιστεί σε μια παράσταση που ακτινογραφεί την κοινωνία του σήμερα μέσα από το πρίσμα της γραφειοκρατίας και της καταπίεσης.

Θέατρο ARK, Ι. Δροσοπούλου 197, Κυψέλη

Από 12/11

«Ποιος φοβάται τη Βιρτζίνια Γουλφ», Έντουαρντ Άλμπυ

«Ποιος φοβάται την Βιρτζίνια Γουλφ»/ Φωτογραφία: Θέατρο Ζίνα

Ο Σωτήρης Τσαφούλιας σκηνοθετεί ένα από τα πιο σημαντικά έργα του 20ού αιώνα, που αποκαλύπτει τη σκληρή αλήθεια πίσω από τα παιχνίδια εξουσίας και τις προσωπικές ψευδαισθήσεις. Σε μια νύχτα γεμάτη αποκαλύψεις, ένα ώριμο παντρεμένο ζευγάρι και ένα νεαρό ζευγάρι μπλέκονται σε έναν ψυχολογικό πόλεμο γεμάτο ένταση, πόνο και ανατροπές. Με πρωταγωνιστές τον Βλαδίμηρο Κυριακίδη και την Έφη Μουρίκη.

Θέατρο Ζίνα, Λ. Αλεξάνδρας 74

Έως 21/12

«Τα άνθη του κακού», Σέρχιο Μπλάνκο

«Τα άνθη του κακού»/ Φωτογραφία: Ελίνα Γιουνανλή

Μετά την τεράστια επιτυχία της παράστασης «Μια άλλη Θήβα», ο Σέρχιο Μπλάνκο επιστρέφει με τον μονόλογο «Τα άνθη του κακού ή Η γιορτή της βίας», ένα έργο που συνεχίζει την εξερεύνηση της έννοιας της βίας μέσα από την τεχνική της «αυτομυθοπλασίας» -την αριστοτεχνική συνύπαρξη προσωπικής εμπειρίας και μυθοπλασίας.

Ο συγγραφέας στέκεται μπροστά στον πίνακα Η τύφλωση του Σαμψών του Ρέμπραντ και ξεκινά μια διάλεξη για τη βία, ισορροπώντας τολμηρά ανάμεσα στην αλήθεια και τη φαντασία. Τον ρόλο του ερμηνεύει η Δέσποινα Σαραφείδου, στη δεύτερη συνεργασία της με τον Μπλάνκο μετά τον διεθνώς αναγνωρισμένο μονόλογο Kassandra. Η σκηνοθεσία από τον ίδιο εντείνει το στοιχείο της αποστασιοποίησης και μετατρέπει τη διάλεξη σε μια συναρπαστική θεατρική εμπειρία.

Θέατρο του Νέου Κόσμου, Αντισθένους 7 και Θαρύπου

Από 1/12

Kontakthof

«Konkakthof»/ Φωτογραφία: Karol Jarek

Ένα από τα πιο εμβληματικά έργα της σπουδαίας χορογράφου Pina Bausch, το Kontakthof, επιστρέφει στην Ελλάδα 37 χρόνια μετά την πρώτη του παρουσίαση στο Ηρώδειο από το Tanztheater Wuppertal. Η νέα αυτή παραγωγή είναι μια ξεχωριστή σκηνική αναβίωση με εξ ολοκλήρου ελληνικό θίασο -23 ερμηνευτές και ερμηνεύτριες ηλικίας 21 έως 55 ετών, που επελέγησαν ειδικά για την παράσταση. Η αναβίωση τελεί υπό την καλλιτεχνική διεύθυνση παλιών συνεργατών της Bausch και μελών της αρχικής διανομής: Josephine Ann Endicott, Δάφνις Κόκκινος, Anne Martin και Scott Jennings.

Το Kontakthof πρωτοπαρουσιάστηκε το 1978 στην Όπερα του Wuppertal και θεωρείται ορόσημο της πρώιμης περιόδου της Bausch, σε συνεργασία με τον Rolf Borzik, που διαμόρφωσε την εικαστική ταυτότητα του θιάσου.Το έργο συνεχίζει να περιοδεύει παγκοσμίως με διαφορετικές γενιές συμμετεχόντων -ηλικιωμένους (2000) και εφήβους (2008) -κάθε φορά επαναδιατυπώνοντας το ερώτημα: τι σημαίνει επαφή;

Εθνικό θέατρο, Κεντρική Σκηνή, Κτίριο Τσίλερ, Αγ. Κωνσταντίνου 22

Από 17/12

«Τέλος του παιχνιδιού», Σάμιουελ Μπέκετ

«Τέλος του παιχνιδιού»/ Φωτογραφία: Γιώργος Καπλανίδης

Το αριστουργηματικό έργο του Samuel Beckett Τέλος του Παιχνιδιού (Endgame) ανεβαίνει στη σκηνή σε σκηνοθεσία Μάκη Παπαδημητρίου, στο Θέατρο Ιλίσια. Ο Παπαδημητρίου και ο Γιώργος Χρυσοστόμου συναντιούνται ξανά επί σκηνής – οκτώ χρόνια μετά τη δυναμική τους συνεργασία – για να ερμηνεύσουν ένα από τα πιο χαρακτηριστικά ντουέτα του παγκόσμιου θεάτρου.

Το έργο εκτυλίσσεται σε ένα καταφύγιο, σε έναν ερειπωμένο κόσμο μετά το τέλος -ή την επανεκκίνηση -των πάντων. Μέσα σε αυτή τη λιτή και ασφυκτική συνθήκη, τέσσερις χαρακτήρες προσπαθούν να επικοινωνήσουν, να γεφυρώσουν τις αποστάσεις με λόγια, βλέμματα και κυρίως σιωπές. Η σκηνοθεσία φωτίζει τον ανθρώπινο πυρήνα του έργου και το χιούμορ του Beckett: σκοτεινό, υπόγειο, αιχμηρό. Όπως σημειώνει ο σκηνοθέτης:«Ο Beckett δεν γελάει για να ξεχάσει -γελάει για να αντέξει».

Θέατρο Ιλίσια, Παπαδιαμαντοπούλου 4

Από 18/11