Οι 48 ώρες που θα κρίνουν την τύχη των κλεμμένων κοσμημάτων του Ναπολέοντα στο Μουσείο του Λούβρου
Μια άνευ προηγουμένου ληστεία στο μουσείο του Λούβρου, στο Παρίσι, ξεσκεπάζει τις αδυναμίες στην προστασία των ιστορικών θησαυρών και θέτει σε κίνδυνο τα πολύτιμα κοσμήματα του Ναπολέοντα, προκαλώντας αγώνα για την ανάκτησή τους.
Μέσα σε επτά λεπτά, κλέφτες κατάφεραν να αρπάξουν ανεκτίμητα ιστορικά κοσμήματα από το Λούβρο, το κορυφαίο μουσείο της γαλλικής πρωτεύουσας και ένα από τα σπουδαιότερα παγκοσμίως, πυροδοτώντας έναν αγώνα για την ανάκτησή τους, με τις πρώτες 48 ώρες να θεωρούνται κρίσιμες για την τύχη τους.
Η ληστεία στη Γκαλερί του Απόλλωνα, όπου φυλάσσονται τα κοσμήματα της γαλλικής αυτοκρατορίας, αποκάλυψε την αδυναμία των μουσείων να προστατεύσουν τον πολιτιστικό τους πλούτο.
Πώς έγινε η κινηματογραφική ληστεία στο Λούβρο
Το πρωί της Κυριακής, λίγα λεπτά μετά το άνοιγμα του μεγαλύτερου μουσείου του κόσμου, μια ομάδα τριών ή τεσσάρων κουκουλοφόρων κατάφερε να εισβάλει στη Γκαλερί του Απόλλωνα, χρησιμοποιώντας μια ανυψωτική σκάλα τοποθετημένη σε βαν, εκμεταλλευόμενοι της εργασίες που πραγματοποιούνται στο μουσείο, σύμφωαν με τη βρετανική Telegraph.
Με μικρά αλυσοπρίονα έσπασαν τις γυάλινες προθήκες και έκλεψαν εννέα κοσμήματα, μεταξύ των οποίων το περίφημο σετ από σμαράγδια της αυτοκράτειρας Μαρίας Λουίζας και ένα ασημένιο brocade της αυτοκράτειρας Ευγενίας. Στη βιασύνη της διαφυγής, άφησαν πίσω το ιστορικό στέμμα της Ευγενίας, το οποίο βρέθηκε κατεστραμμένο.
Η συλλογή αυτή, που συγκεντρώθηκε από τον Ναπολέοντα και τη Ζοζεφίνα, αποτελεί το απόλυτο σύμβολο εξουσίας και λάμψης του γαλλικού στέμματος.
Όπως εξηγεί ο Βέρνον Ράπλεϊ, ειδικός σε υποθέσεις κλοπής έργων τέχνης, «υπήρξε σαφώς προετοιμασία για τη ληστεία, είτε επιλέχθηκαν συγκεκριμένα κοσμήματα είτε η περιοχή με τα πιο πολύτιμα αντικείμενα».
Φωτογραφία: Λούβρο
Η περίοδος των 48 ωρών μετά τη ληστεία θεωρείται κρίσιμη, καθώς οι δράστες βρίσκονται στην πιο ευάλωτη θέση. Σε αυτό το διάστημα μετακινούν τα κλεμμένα κοσμήματα και τα εργαλεία τους, ενώ οι αρχές επιχειρούν να εμποδίσουν την πώλησή τους.
Ωστόσο, η πιθανότητα ανάκτησής τους παραμένει πολύ μικρή, δεδομένου ότι τα κοσμήματα μπορούν να διαλυθούν και να πωληθούν ξεχωριστά ως πολύτιμα υλικά.
Η ληστεία στο Λούβρο είναι η πιο πρόσφατη μιας σειράς επιθέσεων που αποκαλύπτουν το πρόβλημα της οργανωμένης εγκληματικότητας στον χώρο των πολιτιστικών θησαυρών στη Γαλλία. Το τελευταίο διάστημα, οργανωμένες συμμορίες έχουν κλέψει κοσμήματα, έργα τέχνης και αντικείμενα μεγάλης αξίας από μουσεία και ιδιωτικές συλλογές, χρησιμοποιώντας επαγγελματικές μεθόδους και εργαλεία υψηλής τεχνολογίας.
Το διάδημα της αυτοκράτειρας Ευγενίας, το οποίο έπεσε από τους ληστές κατά τη διαφυγή τους/ Φωτογραφία: Λούβρο
Η ιστορικός κοσμημάτων Βιβιέν Μπέκερ, που έχει επισκεφθεί τη Γκαλερί του Απόλλωνα, περιγράφει τον πόνο που νιώθουν οι ειδικοί για την κλοπή: «Είναι φρικτό να σκεφτεί κανείς ότι τα κοσμήματα μπορεί να διαλυθούν. Αυτά τα έργα είναι όχι μόνο αριστουργήματα τέχνης, αλλά και αμετάβλητα σύμβολα εξουσίας και ιστορίας.» Μεταξύ των κλεμμένων κομματιών, αναφέρει το brocade της αυτοκράτειρας Ευγενίας, που είναι ένα «υπέροχο έργο με φιόγκους και φούντες, αξίας όχι μόνο στα πολύτιμα υλικά, αλλά κυρίως στην ιστορία και την τέχνη».
Η Γαλλία, όπως επισημαίνει ο δήμαρχος του Παρισιού, Άριελ Βάιλ, έχει μετατραπεί σε παγκόσμιο hotspot για κλοπές τέχνης, ένα φαινόμενο που θυμίζει τον θρυλικό Αρσέν Λουπέν. Ωστόσο, η πραγματικότητα είναι πολύ πιο σκληρή και αμείλικτη, καθώς οι ληστές δεν ενδιαφέρονται για την καλλιτεχνική αξία, αλλά για το κέρδος που αποφέρει το εμπόριο κοσμημάτων και πολύτιμων μετάλλων.
Η κλοπή αυτή υπενθυμίζει μία από τις πιο διάσημες στιγμές στην ιστορία του Λούβρου: το 1911, όταν η Μόνα Λίζα εξαφανίστηκε για σχεδόν δύο χρόνια, αφότου ένας υπάλληλος του μουσείου την έκλεψε, πιστεύοντας ότι ανήκε στην Ιταλία και έπρεπε να επιστραφεί.
Η κλοπή της Μόνα Λίζας τότε συγκέντρωσε περισσότερο κοινό στο μουσείο, καθώς οι επισκέπτες ήθελαν να δουν τον άδειο χώρο όπου κρέμονταν ταίριαζε ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα έργα τέχνης του κόσμου. Αυτή η ιστορία δείχνει πόσο πολύτιμα και πόσο ευάλωτα είναι τα κειμήλια που φυλάσσονται εκεί. Η εύρεση της Μόνα Λίζα το 1913 στην Ιταλία έδωσε τέλος σε μία από τις πιο διάσημες κλοπές έργου τέχνης στην ιστορία.
Η κρίση που πλήττει τα μουσεία και τις πολιτιστικές υποδομές της χώρας απαιτεί άμεση ενίσχυση της ασφάλειας και ευρύτερη αναθεώρηση των μέτρων προστασίας. Η πρόκληση για την κυβέρνηση του Εμανουέλ Μακρόν είναι διπλή: να ανακτήσει τα κλεμμένα και να σταθεροποιήσει την κατάσταση, προστατεύοντας έναν από τους πιο πολύτιμους πολιτιστικούς θησαυρούς παγκοσμίως.
