Το φυτό που αξίζει μια θέση στον κήπο σας -Μεσογειακή γοητεία, ελάχιστο πότισμα και υπέροχο άρωμα
Η μυρτιά (Myrtus communis), γνωστή και ως arrayán, είναι ένα αρωματικό φυτό και αειθαλής θάμνος με καταγωγή από τη Μεσόγειο, καλλιεργημένο εδώ και αιώνες για τις αρωματικές, διακοσμητικές και φαρμακευτικές του ιδιότητες.
Το πυκνό, γυαλιστερό φύλλωμα, τα λευκά άνθη και η ανθεκτικότητά της, ιδιαίτερα στην ξηρασία, την έχουν καταστήσει αγαπημένη επιλογή για κήπους και δημόσιους χώρους σε εύκρατα κλίματα.
Πέρα από τη διακοσμητική της αξία, η μυρτιά έχει μακρά ιστορία στη μαγειρική, στην παραδοσιακή ιατρική και στην παραγωγή λικέρ. Στην αρχαιότητα θεωρούνταν σύμβολο αγνότητας και ζωτικότητας, ενώ αναφέρεται σε αρχαία ελληνικά και ρωμαϊκά κείμενα ως φυτό με σημαντικές θεραπευτικές ιδιότητες. Σήμερα παραμένει ένα από τα πιο ευέλικτα μεσογειακά φυτά, ιδανικό για όσους αναζητούν όμορφες και ταυτόχρονα εύκολες στη φροντίδα επιλογές.
Άρωμα
Μία από τις πιο χαρακτηριστικές ιδιότητές της είναι το άρωμά της. Η μυρτιά αποπνέει μια φρέσκια, ελαφρώς γλυκιά μυρωδιά που θυμίζει καλοκαίρι στη Μεσόγειο. Τα λευκά άνθη της είναι αρωματικά, όπως και τα φύλλα της, που όταν τρίβονται απελευθερώνουν ένα διακριτικό αλλά έντονο άρωμα.
Δεν είναι τυχαίο ότι το όνομά της προέρχεται από την ελληνική λέξη «μύρτος», που σημαίνει «άρωμα». Η ανθοφορία της ξεκινά στα τέλη της άνοιξης και συνεχίζεται ως τον Αύγουστο, περίοδος κατά την οποία το άρωμά της βρίσκεται στο αποκορύφωμά του, προσελκύοντας έντομα επικονίασης και γεμίζοντας τον χώρο με αρώματα.
Η μυρτιά είναι φυτό που αγαπά τον ήλιο. Αναπτύσσεται καλύτερα σε σημεία με τουλάχιστον έξι ώρες καθημερινού φωτός, αν και μπορεί να αντέξει και λίγη σκιά. Είναι εξαιρετικά ανθεκτική στη ζέστη, αντέχοντας θερμοκρασίες που ξεπερνούν τους 45°C. Ωστόσο, είναι ευάλωτη στους έντονους παγετούς, ειδικά όταν είναι νεαρή. Μια ώριμη, καλά ριζωμένη μυρτιά μπορεί να αντέξει και -15°C, αρκεί να προστατεύεται από τους ψυχρούς ανέμους, ενώ τα νεαρά φυτά χρειάζονται περισσότερη προσοχή και προστασία σε περίπτωση παρατεταμένου παγετού.
Πότισμα
Ένα ακόμη χαρακτηριστικό της είναι οι χαμηλές απαιτήσεις σε νερό. Αφού ριζώσει καλά, χρειάζεται μόνο σποραδικό πότισμα, ενώ τους ζεστούς καλοκαιρινούς μήνες αρκεί ένα καλό πότισμα κάθε 10-15 ημέρες, υπό την προϋπόθεση ότι το χώμα στραγγίζει σωστά. Σε γλάστρα, η φροντίδα της είναι παρόμοια, με λίγο περισσότερη προσοχή ώστε να μην παραμείνουν οι ρίζες σε υγρό περιβάλλον, που μπορεί να προκαλέσει σήψη.
Η μυρτιά προσαρμόζεται εύκολα σε διάφορους τύπους εδάφους, αρκεί να υπάρχει καλή αποστράγγιση. Προτιμά εδάφη με ελαφρώς όξινο ή ουδέτερο pH και αποφεύγει τα πολύ ασβεστολιθικά χώματα, όπου υπάρχει κίνδυνος χλώρωσης σιδήρου.
Κλάδεμα
Το κλάδεμα είναι σημαντικό για τη διατήρηση του συμπαγούς σχήματός της και για την ενίσχυση του πυκνού, αρωματικού φυλλώματος. Ένα ελαφρύ κλάδεμα μετά την ανθοφορία είναι αρκετό για μεμονωμένα φυτά ή γλάστρες, αλλά όταν χρησιμοποιείται ως φράχτης απαιτεί συχνότερη και πιο προσεγμένη διαμόρφωση. Είναι καλό να αφαιρούνται παλιά ή διασταυρούμενα κλαδιά, ώστε το φυτό να αερίζεται σωστά. Χάρη στη λεπτή της διακλάδωση και στα μικρά αειθαλή φύλλα της, η μυρτιά καλλιεργείται επίσης ως μπονσάι, όπου το κλάδεμα γίνεται ακόμη πιο σχολαστικά σε συνδυασμό με τεχνικές διαμόρφωσης.
Καρποί
Οι καρποί της είναι βρώσιμοι και ωριμάζουν στα τέλη του καλοκαιριού ή το φθινόπωρο. Έχουν σκούρο μπλε ή μαύρο χρώμα και διάμετρο περίπου 1 εκατοστό, με γεύση ελαφρώς γλυκιά αλλά και στυφή, που θυμίζει άγριο μύρτιλο.
Χρησιμοποιούνται για την αρωματοποίηση φαγητών, ενώ είναι δημοφιλείς και στην παραγωγή λικέρ. Σε ορισμένες περιπτώσεις ξηραίνονται για να διατηρηθούν και να χρησιμοποιηθούν σε ροφήματα ή μείγματα βοτάνων.
