Μια αρχιτέκτονας δίνει νέα πνοή σε κατοικία του ’60 στις Τζιτζιφιές -Από λαϊκό σπίτι, σε σύγχρονο οικογενειακό καταφύγιο
Ένα χαμηλό σπίτι που χτίστηκε την δεκαετία του '60 στις Τζιτζιφιές, στην Καλλιθέα, ανακαινίστηκε 60 χρόνια μετά από την αρχιτέκτονα Παναγιώτα Καμπέρου και το γραφείο της Your Space Experience για να φιλοξενήσει την ίδια και την οικογένειά της.
Καθώς επρόκειτο για το σπίτι της ίδιας της αρχιτέκτονα, όπου θα διέμενε με τον σύζυγο και τα δύο εφηβα παιδιά τους, ο βαθμός δυσκολίας του εγχειρήματος αυξήθηκε.
«Επειδή ακριβώς αφορούσε την κατοικία μου, ήταν από τα πιο δύσκολα εγχειρήματα. Είχα διττό ρόλο, οπότε χρειάστηκε συγχρόνως να θέσω και να απαντήσω σε πολλαπλά ερωτήματα διατηρώντας έναν ανοιχτό διάλογο με τα παιδιά μου ώστε να καλυφθούν και οι δικές τους ανάγκες και επιθυμίες», μας λέει η κ. Καμπέρου και συμπληρώνει: «Ως οικογένεια βιώνουμε ένα σχεδιασμένο χώρο που συγχρόνως εκφράζει τον τρόπο ζωής μας και καλύπτει εξ ολοκλήρου τις ανάγκες μας».
Πώς μια λαϊκή κατοικία του '60 έγινε ένα σύγχρονο σπίτι για μια οικογένεια με εφήβους
Η κατοικία κατασκευάστηκε στις αρχές της δεκαετίας του '60 όταν οι Τζιτζιφιές ήταν ακόμα χωράφια. Τα 65 τ.μ. της ήταν χωρισμένα σε δύο μικρά κτίρια, με δύο αυλές -μπροστά και πίσω -να την περιβάλλουν.
Το λειτουργικό, νέο αρχιτεκτονικό σχέδιο ένωσε τα κτίρια, αναβαθμίζοντας τον χώρο, ενώ η πίσω αυλή έπαιξε κομβικό ρόλο στην ανακαίνιση. Προστέθηκε, επίσης, και ένα πατάρι-γραφείο, δημιουργώντας μια κατοικία 95 τ.μ.
Αυτό που θα σου τραβήξει την προσοχή στο σπίτι αυτό από τις πρώτες κιόλας ματιές, δεν είναι άλλο από την επιλογή των χρωμάτων.
«Η μπροστά όψη βρίσκεται σε επαφή με το δρόμο, και τα χρώματα που επιλέχθηκαν, συνομιλούν με τον περιβάλλοντα χώρο. Στην πίσω αυλή τα ξεχωριστά χρώματα των δυο όγκων τονίζουν τη διαφάνεια του αίθριου. Τα χρώματα είναι εμπνευσμένα από την μεξικάνικη αρχιτεκτονική και η επιλογή έγινε προς τιμή του μεξικανού αρχιτέκτονα Louis Baragan που είχα αγαπήσει πολύ στα πρώτα χρόνια των σπουδών μου», προσθέτει η αρχιτέκτονας.
Η σύνδεση των δύο ξεχωριστών οικημάτων ήταν και το μεγάλο στοίχημα αυτού του σπιτιού.
«Η γοητεία της πίσω αυλής ήταν πολύ έντονη και η διατήρηση της ήταν ζητούμενη. Η λύση που επιλέχθηκε για την ένωση των δύο κτισμάτων ήταν η δημιουργία ενός αίθριου που με την ημιδιαφάνεια του διατηρεί εν μέρει τις ιδιότητες ενός ανοιχτού χώρου. Είναι συγχρόνω βιώσιμος χώρος και πέρασμα, και για 6 μήνες το χρόνο γίνεται μέρος της αυλής», εξηγεί η κ. Καμπέρου.
Ο διάλογος με την πίσω αυλή κυρίως, αλλά και με την μπροστινή, που επιτελεί διαφορετικό ρόλο. «Στην μπροστινή αυλή σε επαφή με το δρόμο, διατηρήθηκε η μορφή της λαϊκή κατοικίας του ‘60. Αντί συμπαγούς στηθαίου, τοποθετήθηκαν κλώστρα (περσίδες), ως μια ακόμα αναφορά στην δεκαετία αυτή και η εξώθυρα σχεδιάστηκε εμπνευσμένη από σχέδια θυρών της εποχής εκείνης», υπογραμμίζει.
Ενώ «στην πίσω αυλή αναπτύσσεται ένας άλλος κόσμος, ένα patio, με μια εσωτερικότητα,φωτεινότητα και έντονα χρώματα. Συμβαίνει μια αποκάλυψη στον επισκέπτη. Το παιχνίδι των σχέσεων είναι έντονο. Δημιουργούνται σχέσεις και οπτικές επαφές από χώρους σε χώρους παίζοντας με το ιδιωτικό και το κοινόχρηστο, το μέσα και το έξω».
Η κουζίνα τοποθετήθηκε στο κέντρο του σπιτιού και «έγινε ουσιαστικά το πέρασμα του σπιτιού, διαμορφώνοντας συνθήκες μοιράσματος της καθημερινότητας. Συγχρόνως, η κουζίνα διαιρεί, ώστε να μπορεί η κάθε ηλικιακή ομάδα να απολαμβάνει ένα κοινόχρηστο χώρο μόνη της αλλά να κάνει χρήση και της κουζίνας».
Προχωρώντας στους υπόλοιπους χώρους του σπιτιού, διαπιστώνουμε πως ο καθένας έχει διαφορετικές ποιότητες. «Ο μπροστά καθιστικός χώρος είναι μαζεμένος,αγκαλιαστός με άμεση επαφή με την μπροστινή αυλή και τον δρόμο.
Αντίθετα, ο πίσω χώρος-αίθριο είναι ψηλότερος διάφανος αλλά σε άμεση σχέση με μια προστατευμένη πίσω αυλή», εξηγεί η κ. Καμπέρου.
Τα τρία υπνοδωμάτια της κατοικίας διατηρούν την ιδιωτικότητα τους αλλά οιυπόλοιποι κοινόχρηστοι χώροι είναι, κατά την αρχιτέκτονα, «χώροι ροής, μετάβασης και στάσης συγχρόνως. Τα δωμάτια των εφήβων είναι σχεδιασμένα με κρυφές συρόμενες πόρτες-βιβλιοθήκες ώστε να τονίζεται η αίσθηση της έκπληξης αλλά και η ανάγκη τους να απομονωθούν».
Η αρχιτέκτονας, καταλήγοντας, χαρακτηρίζει την κατοικία «ως ένα ανοιχτό σπίτι, που διατηρεί την αίσθηση της έκπληξης καθώς μεταβαίνουμε από την μπροστά στη πίσω αυλή του σπιτιού, απολαμβάνοντας το έντονο παιχνίδι με το φως».
Ταυτότητα έργου
Τίτλος έργου: Transition
Τυπολογία: Ανακαίνιση
Τοποθεσία:Τζιτζιφιές, Αττική
Κατάσταση: Ολοκληρωμένο
Αρχιτέκτονες: Your Space Experience (YSE)
Φωτογράφοι: Γρηγόρης Μαρκάκης, Γιώργος
