Ανακαίνιση σπιτιού στη Βαρκελώνη

Το Bauhaus ζωντανεύει μέσα από καμπύλες, χρώμα και vintage πινελιές σε ένα σπίτι 52 τ.μ.

Ένα σπίτι μόλις 52 τετραγωνικών στη Βαρκελώνη μεταμορφώθηκε σε έναν χώρο με προσωπικότητα, στιλ και έξυπνες λύσεις, ιδανικό για φιλοξενία και καθημερινή άνεση.

Στην καρδιά της γειτονιάς El Poble-sec, στους πρόποδες του Montjuïc, ο σχεδιαστής εσωτερικών χώρων Ρόκκο Μπιμπιάνι ανέλαβε μια πρόκληση με πολλές παραμέτρους: περιορισμένος προϋπολογισμός, περιορισμένα τετραγωνικά και μία ξεκάθαρη επιθυμία από τον ιδιοκτήτη -έναν νεαρό Αργεντινό που ζει στη Βαρκελώνη -να δημιουργηθεί ένα σπίτι που να καθρεφτίζει τη ζωντάνια του χαρακτήρα του και να μπορεί να φιλοξενεί φίλους και οικογένεια.

Λίγη καταλανική γοητεία και λίγη από την πειθαρχία του Bauhaus δεν θα ήταν καθόλου άσχημες προσθήκες.

Δείτε το σπίτι που ανακαινίστηκε με έμπνευση από το Bauhaus

Ο Μπιμπιάνι, ιδρυτής του δημιουργικού γραφείου NOT A STUDIO, έχει χτίσει την καριέρα του πάνω στην ιδέα ότι οι μικροί χώροι μπορούν να έχουν μεγάλο αντίκτυπο. Το διαμέρισμα στη França Xica, στον τέταρτο όροφο μιας πολυκατοικίας, ήταν η τέλεια ευκαιρία για να αναδείξει αυτή τη φιλοσοφία του.

Το σαλόνι του σπιτιού/ Φωτογραφία: NOT A STUDIO

Ο σχεδιασμός του χώρου επικεντρώθηκε στην ανάδειξη των υπαρχόντων στοιχείων του διαμερίσματος, προσθέτοντας φως, ροή και έξυπνες σχεδιαστικές παρεμβάσεις που το καθιστούν λειτουργικό και ταυτόχρονα ζωντανό.

Η πρώτη μεγάλη κίνηση ήταν η αφαίρεση. Καταργήθηκαν πόρτες που διαχώριζαν τους χώρους, οι τοίχοι «μαλάκωσαν» με καμπύλες και οι μεταβάσεις έγιναν πιο ρευστές. Η είσοδος ντύθηκε με ταπετσαρία εμπνευσμένη από τα '70s και βάφτηκε σε έντονο κίτρινο, προετοιμάζοντας τον επισκέπτη για την ένωση παλιού και νέου που κυριαρχεί σε όλο το διαμέρισμα.

 Η κουζίνα του σπιτιού/ Φωτογραφία: NOT A STUDIO

Όπως λέει ο Μπιμπιάνι στο περιοδικό Never To Small, «η σχεδιαστική ιδέα ήταν να τιμήσουμε και να αναδείξουμε την ιστορία του ίδιου του σπιτιού». Στο καθιστικό, η αψιδωτή οροφή και τα εκτεθειμένα σημεία σοβά λειτουργούν σαν έργα τέχνης που αφηγούνται το παρελθόν του διαμερίσματος. «Θέλαμε να αποκαλύψουμε και να αποκαταστήσουμε μερικά από τα αρχικά στοιχεία του χώρου», εξηγεί.

Αφού ανέδειξε την ιστορία, ο Μπιμπιάνι πρόσθεσε άνεση και προσωπικότητα. Ένας πράσινος καναπές OMHU που γίνεται και κρεβάτι για επισκέπτες συνδυάζει λειτουργικότητα και παιχνιδιάρικη διάθεση, ενώ η ανάμειξη vintage ευρημάτων με έπιπλα IKEA προσδίδει χαλαρό και ανεπιτήδευτο στιλ.

  Άποψη του σπιτιού/ Φωτογραφία: NOT A STUDIO

Ακόμα και ο φωτισμός -μια λάμπα οροφής από το El Recibidor, ένα αγαπημένο vintage κατάστημα της Βαρκελώνης -συμβάλλει στον διάλογο ανάμεσα στο παρελθόν και το παρόν.

Εργονομικός χώρος αποθήκευσης στην κουζίνα του σπιτιού/ Φωτογραφία: NOT A STUDIO

Η κουζίνα, με ξεκάθαρες επιρροές από το Bauhaus, αποτυπώνει την πρακτικότητα και τον χρωματικό πειραματισμό του σχεδιαστικού κινήματος. «Όπως έκαναν και οι πρώτοι σχεδιαστές του Bauhaus, τοποθετήσαμε τα χρώματα σε μεγάλες επιφάνειες για να ορίσουμε τον χώρο και να του δώσουμε όγκο», σημειώνει ο Μπιμπιάνι.

  Άποψη του σπιτιού/ Φωτογραφία: NOT A STUDIO

Ντουλάπια IKEA και Cubro σε μπλε και πράσινο χτίζουν μία ξεκάθαρη χρωματική ζώνη, ενώ τα λευκά πλακάκια με κόκκινους αρμούς δημιουργούν μια δυναμική αντίθεση που τραβά το βλέμμα από τον χώρο υποδοχής.

Το μπάνιο του σπιτιού/ Φωτογραφία: NOT A STUDIO

Το μπάνιο, που βρίσκεται δίπλα στην κουζίνα, συνεχίζει το ίδιο παιχνιδιάρικο πνεύμα, με αντιστροφή των χρωμάτων: μπλε τοίχοι, προσόψεις απο τερακότα και ένα παγκάκι ντους από μικροτσιμέντο που κρύβει τις σωληνώσεις, ενώ μιμείται την καμπυλωτή, γλυπτική αίσθηση του υπόλοιπου διαμερίσματος. «Αυτό το στοιχείο έχει γίνει διακριτικό σήμα κατατεθέν στα έργα μας, λόγω της λειτουργικότητας και της αισθητικής του αξίας», εξηγεί.

Διακοσμητική πινελιά και στο μπάνιο του σπιτιού/ Φωτογραφία: NOT A STUDIO

Η αγάπη του Μπιμπιάνι για τη μικροκλίμακα ξεκινά από την παιδική του ηλικία. «Ονειρευόμουν να ταξιδεύω με τροχόσπιτο, να ζω σε δεντρόσπιτο ή να έχω ένα σκάφος», λέει. «Το αστείο είναι ότι τίποτα από αυτά δεν έχει πραγματοποιηθεί ακόμα». Παρ' όλα αυτά, αυτή η παιδική γοητεία με τους μικρούς, αποδοτικούς χώρους φαίνεται να έχει επηρεάσει καθοριστικά την επαγγελματική του ταυτότητα.

Η προσέγγισή του στη διαρρύθμιση των μικρών διαμερισμάτων δεν αντιμετωπίζει το μέγεθος ως περιορισμό αλλά ως ευκαιρία. Όπως εξηγεί, «Για μένα, η πρόκληση του να αξιοποιείς κάθε εκατοστό και να μετατρέπεις έναν περιορισμένο χώρο σε κάτι λειτουργικό, αισθητικό και γεμάτο προσωπικότητα είναι πραγματική απόλαυση».