Κάποτε το θεωρούσαμε ξεπερασμένο -Σήμερα είναι το απόλυτο στοιχείο design στο σπίτι
Το μωσαϊκό, που κάποτε θεωρούνταν ξεπερασμένο, επιστρέφει δυναμικά στο design του σπιτιού και ένας αρχιτέκτονας μας δείχνει πώς να το εντάξουμε έξυπνα σε κάθε χώρο με κομψότητα και στιλ.
Υπάρχουν κάποια υλικά που προκαλούν αυτόματα καχυποψία. Είτε γιατί θυμίζουν περασμένες δεκαετίες, είτε γιατί παραπέμπουν σε ψυχρά δημόσια κτίρια ή βαρετές εισόδους πολυκατοικιών, συχνά απορρίπτονται πριν καν τους δοθεί μια ευκαιρία.
Όμως η αρχιτέκτονας Πάουλα Καραμπάλ έχει άλλη άποψη. «Δεν υπάρχουν άσχημα πράγματα, μόνο κακοί συνδυασμοί», λέει στο ισπανικό El Mueble και επιχειρεί να μας συμφιλιώσει με υλικά που για χρόνια θεωρούσαμε ξεπερασμένα. Και πρώτο στη λίστα της επανεκτίμησης είναι το μωσαϊκό.
Η επιστροφή του μωσαϊκού στη διακόσμηση του σπιτιού
Έπειτα από την αναπάντεχη αναβίωση του pavé –του γνωστού υαλότουβλου της δεκαετίας του ’80– η Καραμπάλ στρέφεται τώρα σε ένα άλλο παρεξηγημένο υλικό.
Το μωσαϊκό, που για πολλούς παραμένει συνδεδεμένο με σχολικούς διαδρόμους και κοινόχρηστους χώρους παλαιών πολυκατοικιών, επανέρχεται στο προσκήνιο. Κι αυτή τη φορά, πιο στιλάτο και ευέλικτο από ποτέ.
«Σας έπεισα ότι το pavé μπορεί να δείχνει ωραίο. Σήμερα είμαι εδώ για να υπερασπιστώ το μωσαϊκό», δηλώνει σε ένα από τα βίντεό της στο Instagram. Και το κάνει με πάθος, αναλύοντας πώς, ανάλογα με την απόχρωση και τους σωστούς συνδυασμούς, το μωσαϊκό μπορεί να μεταμορφώσει κάθε χώρο σε κάτι σύγχρονο και κομψό.
Για παράδειγμα, όταν το υλικό έχει ανοιχτό γκρι χρώμα, η συμβουλή της είναι ξεκάθαρη: «Αν το μωσαϊκό είναι ανοιχτό γκρι, ταιριάζει υπέροχα με άλλα γκρι και με ανοιχτόχρωμα ξύλα. Και μετά προσθέτεις χρώμα με τα έπιπλα και τη διακόσμηση». Μια στρατηγική βασισμένη σε ουδέτερη βάση, που επιτρέπει να αναδειχθούν χρωματικές λεπτομέρειες με εύκολες αλλαγές στην πορεία.
Όταν, όμως, μιλάμε για πιο έντονες αποχρώσεις, όπως το κόκκινο ή το πράσινο, η Καραμπάλ προτείνει τολμηρές προσεγγίσεις. «Στο κόκκινο, που μπορεί να φαίνεται ριψοκίνδυνο, προσθέτεις κι άλλο κόκκινο. Το λευκό το κάνει να ξεχωρίζει υπερβολικά, και κάποια ξύλα το “πνίγουν”». Το ίδιο ισχύει και για το πράσινο: «Πήγαινε προς περισσότερο πράσινο. Εδώ, όμως, οι ακατέργαστοι τόνοι και τα ανοιχτόχρωμα ξύλα λειτουργούν καλά».
Αντί να προσπαθήσει να «ηρεμήσει» το χρώμα, προτείνει να το αναδείξουμε. Να του δώσουμε τον ρόλο του πρωταγωνιστή. Και έτσι, το χρώμα δεν γίνεται απειλή, αλλά ευκαιρία για προσωπικότητα και ύφος στον χώρο.
Το καφέ μωσαϊκό είναι ίσως το πιο δύσκολο, καθώς ξυπνά αναμνήσεις από παλιότερες δεκαετίες. Κι όμως, και γι’ αυτό έχει σύγχρονη πρόταση: «Για το κλασικό καφέ, θα το συνδύαζα κυρίως με ανοξείδωτο ατσάλι. Αν θέλεις ξύλο, να είναι σκούρο. Και μετά, για φρεσκάδα, πρόσθεσε παστέλ αποχρώσεις». Ένα παιχνίδι αντιθέσεων που παντρεύει τη στιβαρότητα του υλικού με πιο ανάλαφρες, μοντέρνες νότες.
Ακόμα και το μαύρο μωσαϊκό, που ενέχει τον κίνδυνο της υπερβολικής σοβαρότητας, μπορεί να λειτουργήσει άψογα. Η λύση, όπως εξηγεί, είναι να εξισορροπήσεις την έντασή του: «Για να μειώσεις το βάρος και την αίσθηση σοβαρότητας, χρησιμοποίησε αποχρώσεις με μειωμένη ένταση και ανοιχτόχρωμα ξύλα». Με λίγα λόγια, το μαύρο παύει να είναι βαρύ και αποκτά μια εκλεπτυσμένη ισορροπία.
Πέρα από τη συγκεκριμένη περίπτωση του μωσαϊκού, το ευρύτερο μήνυμα της Πάουλα Καραμπάλ αφορά τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε το design. Όπως λέει, αυτό που κάποτε φάνταζε κακόγουστο, μπορεί σήμερα να αναδειχθεί ως κομψό, αρκεί να το δούμε με νέα ματιά.
Η οπτική της μας προτρέπει να ξεπεράσουμε τα στερεότυπα και να επαναξιολογήσουμε την αισθητική μας. Γιατί η ουσία δεν βρίσκεται στο να απορρίπτεις ό,τι θεωρείται παλιό, αλλά στο να μπορείς να το επανερμηνεύσεις με ευφυΐα και φαντασία.
