Πώς θα μπορούσαμε να το κάνουμε αυτό;
«Ξέρετε έχουμε μάθει τόσο πολύ να έχουμε τα κάτοπτρα στραμμένα προς τα έξω, να παρατηρούμε τους γύρω μας και όχι τον εαυτό μας, που όταν γυρίσουμε τα κάτοπτρα προς τα εμάς, δεν ξέρουμε τι να μας κάνουμε.
Λοιπόν ας ξεκινήσουμε με ένα τρίπτυχο υγιεινής ζωής, καθημερινότητας. Ύπνος, ας τον φορντίσουμε, ας βάλουμε ένα πρόγραμμα, μαζί με ένα τελετουργικό πριν πάμε να κοιμηθούμε. Ας δώσουμε χρόνο στον ύπνο μας, στην σωματική άσκηση, ας προσέξουμε την διατροφή μας. Κι ας σκεφτούμε πως θέλουμε να γεμίσουμε τον χρόνο αυτόν –βιβλίο, ταινία, κουβέντα. Ας αποφύγουμε τα ανούσια κι ας αναρωτηθούμε, «μπορώ, αντέχω να είμαι μόνος μου»; Οι περισσότεροι δεν αντέχουν τον εαυτό τους.
Ένα συχνό αίτημα στην ψυχοθεραπεία αφορά στο γιατί κάνω λάθος επιλογές, γιατί δεν βρίσκω το κατάλληλο σύντροφο. Κι όταν τους θέτω το ερώτημα «εσύ θα ήθελες να κάνεις σχέση με τον εαυτό σου, θα ήθελες να τον έχεις φίλο, φίλη», συνειδητοποιούν ότι δεν τον αντέχουν».
Από το “δεν έχω χρόνο” περάσαμε στο “έχω άπλετο χρόνο”, με τα παράλληλα προβλήματα φυσικά…
«Πολύ σωστά. Σε αυτή την φάση που είμαστε τώρα, δοκιμάζονται οι σχέσεις και σε ό,τι αφορά στις τριγωνοποιήσεις, σπάνε οι τριγωνοποιήσεις. Τι σημαίνει αυτό; Όταν υπάρχει μια ασταθής δυάδα έρχεται ένα τρίτο πράγμα που την σταθεροποιεί. Το τρίτο πράγμα αυτό μπορεί να είναι η ομάδα που φανατίζομαι, το γυμναστήριο, τα ψώνια, μια παράνομη σχέση, το παιδί… Αυτή την στιγμή φεύγει το τρίτο μέλος -η κατανάλωση, το γήπεδο, η καφετέρια, κι ερχόμαστε αντιμέτωποι με την αστάθειά μας. Είναι μια ευκαιρία να ενισχύσουμε τις δυάδες μας, να ενισχύσουμε το δύο και όχι το τρία.
Ακόμα και στις σχέσεις με ρωγμές, είναι ευκαιρία να τις φροντίσουμε. Φροντίζω, κι αυτό το λέω κυρίως στους νέους γονείς, σημαίνει φροντίζω για την αυτονομία και την αυτάρκεια του άλλου και όχι για την εξάρτησή του. Πως να μάθει να ψαρεύει το ίδιο κι όχι απλώς πως να το ταΐζεις ψάρια, κάτι που στην ελληνική οικογένεια ισχύει πάρα πολύ».
Γονείς με μικρά παιδιά: Πώς μπορούν να διαχειριστούν την νέα καθημερινότητα του “Mένουμε σπίτι”;
«Οι νέοι γονείς έχουν ευκαιρίες, τώρα που δεν ισχύει το γυρίζω κουρασμένος από την δουλειά και δεν έχω χρόνο, να ξαναγνωρίσουν τα παιδιά τους. Να τους εξηγήσουν τι συμβαίνει αυτή την στιγμή, να βάλουν κάποια όρια, να τα κάνουν να νιώσουν ασφάλεια χωρίς να νιώσουν αδιαφορία…
Θα μιλήσω για την λεξούλα που λέγεται χαρά. Συνήθως οι γονείς ζητάνε βοήθεια για το πως το παιδί τους θα γίνει καλός μαθητής. Το πιο σημαντικό όμως είναι τα παιδιά να είναι χαρούμενα. Κι αυτό ξεκινάει από δύο χαρούμενους γονείς. Ακόμα και σ΄αυτές τις δύσκολες ώρες που περνάμε μέσα στο σπίτι μας πρέπει να υπάρχει χαρά, να δημιουργούμε προϋποθέσεις χαράς.
Είναι μια ευκαιρία να δείξουμε στα παιδιά καινούργιους τρόπους δημιουργικότητας και φαντασίας. Να είναι παρούσα η μαμά αλλά να είναι μια χαρούμενη μαμά, που να μπορεί να μεταδώσει μήνυμα ελπίδας και χαράς -και μπορεί να γίνει ευφάνταστη και δημιουργική αν θέλει. Θυμηθείτε την λέξη χαρά λοιπόν και σε ακόμα μικρότερες ηλικίες την λέξη ξεγνοιασιά.
Επιπλέον είναι μια εποχή που μπορούμε να απομονώσουμε το βλέμμα των γύρω, το πώς φαινόμαστε και πώς μας κρίνουν οι γύρω. Μέσα στο σπίτι έχουμε την δυνατότητα να απαλλαγούμε από όλα αυτά που μας περιορίζουν και μας παγιδεύουν».