Η μουσική παίζει, τα φώτα χαμηλώνουν και όταν ο Δημήτρης Παπάζογλου φοράει το κοστούμι της «Κατερίνας» στη παράσταση «Κόκκινα Φανάρια» τον ακολουθείς σε κάθε κίνησή του. Η ερμηνεία και η στάση του σώματός του βρίσκονται σε απόλυτη αρμονία, μαγεύοντας το κοινό. Είναι εξίσου μαγευτικός στο φως της ημέρας που δίνουμε ραντεβού και για δύο περίπου ώρες οι ιστορίες του από το παρόν και το παρελθόν μου κρατούν αμείωτο το ενδιαφέρον.
Τα χρόνια στο εξωτερικό, τα καμπαρέ του Παρισιού, η συνεργασία με την Αλίκη Βουγιουκλάκη, τη Μαρινέλλα μέχρι τον Βασίλη Μπισμπίκη, ο φόβος της δέσμευσης, άγνωστες ιστορίες του ελληνικού κινηματογράφου και η σχέση εφόδιο ζωής με τη μητέρα του, όπως μου τα αφηγήθηκε ο ίδιος πίνοντας ζεστό καφέ.
«Με τον Βασίλη Μπισμπίκη γνωριστήκαμε στο μιούζικαλ «Cabaret» που ανέβηκε το 2018 στο Παλλάς. Εγώ έκανα τις χορογραφίες και ο Βασίλης κρατούσε έναν από τους πρωταγωνιστικούς ρόλους. Από την πρώτη μας γνωριμία ήταν πολύ ανθρώπινος και μου είχε μιλήσει για την ομάδα Cartel. Ο Βασίλης είναι πολύ μπρουτάλ, αλλά έχει μια απίστευτη τρυφερότητα και ευαισθησία. Στην πρεμιέρα της παράστασης "Κόκκινα Φανάρια" είχαν έρθει οι γονείς του και εκείνος νοιαζόταν που θα καθίσουν… Kοιτάζω πάντα τέτοιες λεπτομέρειες στους ανθρώπους και από αυτά τα μικρά πράγματα καταλαβαίνω το ήθος και την ποιότητά τους. Μετά από αυτό το νοιάξιμο που είδα, τον αγάπησα περισσότερο. Επίσης, του έχω πει πως έχει εξαιρετική αρμονία η φυσιογνωμία του με τη φωνή του. Αυτή η φωνή είναι σε απόλυτη αρμονία με το σώμα του.
Όταν είχα διαβάσει πως ο Βασίλης θα ανεβάσει τα "Κόκκινα Φανάρια" τον πήρα τηλέφωνο και του είπα "θέλω να είμαι στη παράσταση". Και μου απάντησε "ναι, θα είσαι". Ούτε ήξερα για ρόλους, ούτε με ενδιέφερε. Με καθοδήγησε το ένστικτό μου, κάτι μου έκανε κλικ. Έχω χτυπήσει την πόρτα για δουλειά άλλες τρεις φορές επειδή μου άρεσε να είμαι μέρος της συγκεκριμένης ομάδας, αλλά έφαγα πόρτα. Αυτή τη φορά η πόρτα ήταν ανοιχτή...».
