Η Γουανέτα Χόιτ σκότωσε τα 5 παιδιά της σε βρεφική ηλικία, ενώ όλοι νόμιζαν (ακόμη και ο σύζυγός της) πως πέθαναν από το σύνδρομο αιφνίδιου βρεφικού θανάτου.
Η Αμερικανίδα συνελήφθη 20 χρόνια μετά τη δολοφονία του τελευταίου παιδιού της, όταν διαγνώστηκε από το σύνδρομο Μινχάουζεν.
Η Γουανέτα γεννήθηκε στο Ρίτσφορντ της Νέας Υόρκης το 1946 και παράτησε το Λύκειο για να παντρευτεί τον αγαπημένο της Τιμ Χόιτ, τον Ιανουάριο του 1964 σε ηλικία 18 ετών. Μάλιστα, προσποιήθηκε ότι ήταν έγκυος για να τον παντρευτεί. Οταν μετακόμισαν στο σπίτι του Τιμ, οι γονείς του την βρήκαν λίγο περίεργη σαν κοπέλα.
Και τα πέντε παιδιά της πέθαναν το ένα μετά το άλλο μέσα σε λίγους μήνες από τη γέννησή τους. Ο Ερικ τον Ιανουάριο του 1965, η Τζούλι και ο Τζίμι τον Σεπτέμβριο του 1968, η Μόλι τον Ιούνιο του 1970 και ο Νόα τον Ιούλιο του 1971. Ηταν όλα υγιέστατα και η Γουανέτα Χόιτ κατηγορούσε το σύνδρομο αιφνίδιου βρεφικού θανάτου για τον θάνατό τους.
Μάλιστα την τριών μηνών Μόλι την πήγαν οι γονείς της να την εξετάσει ο γιατρός Dr. Alfred Steinschneider σε κλινική που ειδικεύεται στο σύνδρομο αιφνίδιου θανάτου των βρεφών ή θάνατο της κούνιας (SIDS). Πρόκειται για τον ξαφνικό θάνατο του βρέφους ηλικίας κάτω του έτους που γίνεται κατά τη διάρκεια του ύπνου του. Ο απροσδόκητος αυτός θάνατος που επέρχεται χωρίς καμία προειδοποίηση, είναι από τα τραγικότερα γεγονότα που μπορούν να συμβούν σε μια οικογένεια. Το σύνδρομο του αιφνίδιου θανάτου, είναι η κυριότερη αιτία θανάτου σε παιδιά από 1 έως 12 μηνών. Μόνο που στην περίπτωση της οικογένειας Χόιτ η μητέρα ήταν αυτή που σκότωσε και τα πέντε παιδιά της.
Οι νοσοκόμες παρατήρησαν μια περίεργη συμπεριφορά της μητέρας στην κλινική. Δεν κρατούσε ποτέ το μωρό της, εκτός αν της το ζητούσαν οι νοσοκόμες και ακόμη και τότε είχε μια απόσταση το σώμα της από του μωρού της. Δεν έδειχνε καμία τρυφερότητα προς το μωρό και οι νοσοκόμες σκέφτηκαν ότι πιθανότητα η Γουανέτα θρηνούσε τα προηγούμενα τρία παιδιά της και γι αυτό φερόταν έτσι ψυχρά.
Σαν να μην έφτανε αυτό, όταν ο σύζυγός της Τιμ ερχόταν στην κλινική για να δει την κόρη του, εκείνη φαινόταν ταραγμένη και έδειχνε σημάδια ζήλειας. Αυτό όμως δεν ήταν κάτι ασυνήθιστο στη συμπεριφορά της καθώς η Γουανέτα από την ημέρα που γνώρισε τον Τιμ ήθελε πάντα την προσοχή του και δεν τον άφηνε να πάει στη δουλειά του.
Στα πρώτα χρόνια της σχέσης της με τον Τιμ δεν ήθελε να εργαστεί, αλλά να είναι στο σπίτι και να ασχολείται με τα οικιακά. Αλλά δεν ήθελε με τίποτα να μένει μόνη της. Παρακαλούσε τον Τιμ να μην πηγαίνει στην δουλειά του και τον έπαιρνε τηλέφωνο στο γραφείο με αφορμή διάφορα προβλήματα υγείας που σκαρφιζόταν. Και το χειρότερο απ΄ όλα είναι ότι φορούσε ρούχα εγκυμοσύνης παρόλο που δεν ήταν έγκυος.
Οταν γεννήθηκε το πρώτο της παιδί, ο Ερικ τον Οκτώβριο του 1964, ήταν πρότυπο μητέρας. Τον πρόσεχε σαν τα μάτια της και έκανε όλα όσα της έλεγαν οι μαίες. Τον Ιανουάριο του 1965 όμως, ήταν μόνη μαζί με τον Ερικ και βγήκε έξω στον δρόμο ουρλιάζοντας για τον αιφνίδιο θάνατό του. Ο θάνατός του αποδόθηκε σε βρεφική άπνοια. Στην κηδεία του λιποθύμησε. Πού να φανταστούν όλοι ότι τον είχε πνίξει με ένα μαξιλάρι επειδή δεν άντεχε το κλάμα του.
Τα προβλήματα υγείας της επιδεινώθηκαν. Δεν ήθελε με τίποτα να μένει μόνη στο σπίτι. Απειλούσε τον Τιμ ότι θα αυτοκτονήσει αν δεν έφευγε από τη δουλειά του. Τον ήθελε μαζί της στο σπίτι. Το ζευγάρι απέκτησε έναν γιο, τον Τζίμι τον Μάιο του 1966. Δύο χρόνια αργότερα απέκτησαν και μια κόρη την Τζούλι, τον Ιούλιο του 1968. Οσο ήταν έγκυος στην Τζούλι και ο Τζίμι ήταν βρέφος, η Γουανέτα είχε ξεσπάσματα και τον χτυπούσε ακόμα κι όταν έκλαιγε.
Στις 5 Σεπτεμβρίου του 1968 η δυόμισι μηνών Τζούλι σταμάτησε να αναπνέει. Η μητέρα της δήλωσε στους γιατρούς ότι είχε πνιγεί πίνοντας γάλα με δημητριακά από ένα μπουκάλι. Λίγες ημέρες αργότερα, στις 26 Σεπτεμβρίου πέθανε και ο 2 ετών Τζίμι. Η ιατροδικαστική έκθεση έγραψε ότι πέθανε από επινεφριδιακή ανεπάρκεια, χωρίς ωστόσο το παιδί να έχει δείξει τέτοια συμπτώματα.
Οταν γεννήθηκε η Μόλι τον Μάρτιο του 1970 όλοι οι συγγενείς ήθελαν αυτό το παιδί να επιβιώσει. Γι αυτό και το πήγαν για να το εξετάσει ο γιατρός Dr. Alfred Steinschneider, ο οποίος μελετούσε το σύνδρομο αιφνίδιου βρεφικού θανάτου που πίστευε ότι οφειλόταν σε υπνική άπνοια από άγνωστο γενετικό παράγοντα.
Τρεις εβδομάδες αφότου η Μόλι εισήχθη στην κλινική, χωρίς πραγματικά στοιχεία υπνικής άπνοιας, στάλθηκε στο σπίτι με συσκευή παρακολούθησης της αναπνοής. Ήταν το πρώτο βρέφος στις ΗΠΑ που χρησιμοποίησε μόνιτορ αναπνοής στο σπίτι.
Δύο μέρες αργότερα, η Γουανέτα τηλεφώνησε στον γιατρό λέγοντας ότι η Μόλι είχε σταματήσει να αναπνέει. Ο γιατρός της είπε να την πάει εσπευσμένα στην κλινική. Εκεί διαπιστώθηκε ότι είχε ελαφρύ κρυολόγημα, αλλά ανέπνεε κανονικά. Εμεινε στην κλινική για έναν μήνα, όπου η αναπνοή της ήταν μια χαρά. Αυτό προξένησε ερωτηματικά στις νοσοκόμες καθώς όταν η Μόλις βρισκόταν στην κλινική και ήταν υπό στενή παρακολούθηση ήταν μια χαρά. Κάποια μάλιστα νοσοκόμα είπε στον γιατρό ότι η Μόλι κινδύνευε αν επέστρεφε σπίτι της. Η απάντηση του γιατρού ήταν «άλλη μια υστερική νοσοκόμα». Στις 4 Ιουνίου 1970, η Μόλι στάλθηκε ξανά στο σπίτι με ένα μόνιτορ αναπνοής. Την επόμενη μέρα, ήταν νεκρή.
Η Γουανέτα είπε πως άφησε την Μόλι στην κούνια της και έφυγε από κοντά της για ένα λεπτό. Οταν επέστρεψε, την βρήκε να μην αναπνέει και να μελανιάζει. Ο ιατροδικαστής σημείωσε ότι η Μόλι ήταν αρκετά μελανιασμένη, κάτι που θα απέκλειε το ενδεχόμενο του αιφνίδιου βρεφικού θανάτου. Ωστόσο, μη βρίσκοντας άλλες ασθένειες ή τραυματισμούς, έκρινε ότι ο θάνατος της Μόλι οφειλόταν σε πνευμονία. Ο Dr. Alfred Steinschneider όμως δεν είχε διαγνώσει πνευμονία στην μικρή Μόλι.
Μια μέρα μετά την κηδεία της Μόλι, η Γουανέτα πήγε για ψώνια και αγόρασε ένα φόρεμα. Την επόμενη βραδιά πήγε για χορό με τον σύζυγό της Τιμ. Δυο μήνες αργότερα, ήταν έγκυος στο πέμπτο της παιδί, τον Νόα. Ο γιατρός Dr. Alfred Steinschneider ζήτησε από τους γονείς να τον φέρουν στην κλινική όταν γεννήθηκε στις 9 Μάϊου του 1971. Ετσι κι έγινε. Οταν επέστρεψε στο σπίτι, το μόλις δύο μηνών βρέφος πέθανε στις 28 Ιουλίου. Η Γουανέτα είπε το ίδιο σενάριο στους αστυνομικούς. Οτι τον βρήκε νεκρό στην κούνια του.
Μια εβδομάδα μετά τον θάνατο του Νόα, το ζευγάρι υιοθέτησε δοκιμαστικά ένα μωρό, τον Σκοτ. Ωστόσο, η Γουανέτα δεν τον κράτησε πολύ γιατί είχε ομολογήσει στον ψυχίατρό της πως φοβόταν ότι μπορεί να του κάνει κακό.
Χρειάστηκαν 20 χρόνια από τη δολοφονία του τελευταίου παιδιού της Γουανέτα, για να διατάξει ο εισαγγελέας της Ν. Υόρκης τη σύλληψη της Γουανέτα Χόιτ για τη δολοφονία των πέντε παιδιών της. Η δίκη της ξεκίνησε τον Μάιο του 1995 στα 45 της. Ο Τιμ ήταν στο πλευρό της και την στήριζε. Οι δικηγόροι της τόνιζαν ότι δεν υπήρχε ούτε ένα στοιχείο που να αποδεικνύει ότι η Γουανέτα είχε σκοτώσει τα παιδιά της. Τελικά το δικαστήριο αποφάσισε την ενοχή της και την καταδίκασε σε 75 χρόνια φυλάκισης. Άσκησε έφεση, αλλά πέθανε από καρκίνο του παγκρέατος πριν εκδικαστεί η έφεσή της. Λόγω του θανάτου της η πολιτεία της Νέας Υόρκης την αθώωσε μετά θάνατον.
