Το «Βλέμμα» την αποκαλούσαν όλοι στο Χόλιγουντ εξαιτίας της διαπεραστικής ματιάς της που γοήτευε τα πλήθη και τον κινηματογραφικό φακό.
Η Λορίν Μπακόλ υπήρξε μια από τις τελευταίες μεγάλες ντίβες της «Χρυσής Εποχής»,που σημάδεψε τη μεγάλη οθόνη με τις ερμηνείες της, την απαράμιλλη φινέτσα της και τη χαρακτηριστική βραχνάδα στη φωνή της.
Η Μπέτι Τζόαν Πέρσκι, όπως ήταν το πραγματικό της όνομα, γεννήθηκε στο Μπρονξ της Νέας Υόρκης στις 16 Σεπτεμβρίου 1924,από οικογένεια Εβραίων μεταναστών με καταγωγή από την Ρουμανία και την Λευκορωσία.
Μετά τον χωρισμό των γονιών της, μεγάλωσε με την μητέρα της και πήρε το επώνυμό της. Από την πλευρά του πατέρα της, τον οποίο δεν ξαναείδε ποτέ, ήταν συγγενής με τον σημαίνοντα Ισραηλινό πολιτικό Σιμόν Πέρες (Πέρσκι το πραγματικό του επίθετο).
Σπούδαζε υποκριτική για δεκατρία έτη και βρέθηκε στο σανίδι στα 18 της χρόνια, ενώ, παράλληλα δούλευε ως ταξιθέτρια και μοντέλο. Το 1942 έκανε το ντεμπούτο της στο Μπρόντγουεϊ, ως Μπέτι Μπακό, στην παράσταση «Johnny 2 X 4».
Σύμφωνα με την αυτοβιογραφία της, η Μπακόλ γνώρισε τότε το είδωλό της, Μπέτι Ντέιβις, στο ξενοδοχείο που διέμενε η τελευταία. Μετά από χρόνια, η Ντέιβις την επισκέφτηκε στα παρασκήνια για να τη συγχαρεί για την ερμηνεία της στο «Applause» -ένα μιούζικαλ βασισμένο στην ταινία που γύρισε η ίδια, το «Όλα για την Εύα». Η μεγάλη ευκαιρία για τη Λορίν ήρθε, όταν η σύζυγος του Χάουαρντ Χοκς, Νάνσι, την πρόσεξε σε ένα εξώφυλλο του γυναικείου περιοδικού «Harper’s Bazaar». Εκείνη την πρότεινε στον σπουδαίο σκηνοθέτη. Ακολούθησε ένα δοκιμαστικό και έτσι η 19χρονη καλλονή πήρε τον ρόλο της Μαρί δίπλα στον Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ στην ταινία «Σειρήνα της Μαρτινίκα» («To Have and Have Not», 1944 ) που βασίζεται στο μυθιστόρημα «Να έχεις και να μην έχεις» του Έρνεστ Χέμινγουεϊ. Η Νάνσι υπήρξε μέντορας για την Μπακόλ: εκείνη της έμαθε να ντύνεται με στιλ και της πρότεινε να κατεβάσει τη φωνή της, γεγονός που στάθηκε καθοριστικό για την μετέπειτα πορεία της.