Μια δεκαετία μετά τον θάνατό του, έρχονται στο φως εγκλήματα που εκτείνονται σε διάστημα μισού αιώνα, σε σπίτια παιδιών, σχολεία και νοσοκομεία σε όλη τη Βρετανία.
Μια καρικατούρα με εκκεντρικό μαλλί που τόνιζε την εκκεντρικότητά του και πλήθη που παραληρούσαν σε κάθε του εμφάνιση. Ξεκίνησε ως ραδιοφωνικός παραγωγός και αποδείχτηκε αρκετά ικανός ώστε να προσαρμοστεί στις τηλεοπτικές απαιτήσεις. Δημιούργησε για τον εαυτό του μια περσόνα με τεράστια φιλανθρωπική δράση, που πλέον έμοιαζε να λειτουργεί ως αντίβαρο στην προβληματική του συνείδηση -δεν είναι λίγοι αυτοί που λένε ότι ως Καθολικός θεωρούσε πως με αυτόν τον τρόπο αντιστάθμιζε για τις αμαρτίες του. Τα τουλάχιστον 400 θύματά του μάλλον θα διαφωνούν με αυτήν του την εξίσωση.
Το ντοκιμαντέρ του Netflix διαρκεί σχεδόν τρεις ώρες και περιλαμβάνει συνεντεύξεις με ανθρώπους που συνεργάστηκαν μαζί του ή τον γνώριζαν, καθώς και με ερευνητές δημοσιογράφους που τελικά ανακάλυψαν τα στοιχεία πίσω από τις φήμες (που εδώ και χρόνια οργίαζαν), αλλά και μ' ένα από τα θύματά του.
Τις συνεντεύξεις τις πλαισιώνουν πλάνα από την καριέρα του, καθώς το ντοκιμαντέρ κινείται χρονολογικά από τις πρώτες μέρες ως DJ και ως παρουσιαστής του BBC στην εκπομπή Top of the Pops και στο Jim'll Fix It όπου ο κόσμος, κυρίως τα παιδιά, του έστελναν γράμματα. Η συγκεκριμένη εκπομπή ήταν νούμερο ένα σε τηλεθέαση, με είκοσι εκατομμύρια τηλεθεατές. Ο Σάβιλ καθιερώθηκε ως "εθνικός θησαυρός" με διαχρονική ζήτηση για τηλεοπτικές εμφανίσεις. Όπως ο ίδιος ανέφερε στα 70 του έτη «έκανα 20 χρόνια το Top of the Pops και άλλα τόσα το Jim’ll Fix It. Τα επόμενα 20 θα είμαι θρύλος».
Και δυστυχώς, η πρόβλεψή του ήταν ως έναν βαθμό σωστή. Ακόμα και το αναμνηστικό που έδιναν στους συμμετέχοντες του Jim'll Fix It, μια κορδέλα με το ταμπελάκι της εκπομπής, μέχρι πριν μερικά χρόνια ήταν πολύτιμα -και το e-bay το πιστοποιούσε.
Ο ίδιος φρόντισε να εδραιωθεί στην κοινή βρετανική συνείδηση ως μέγα φιλάνθρωπος, γεγονός που του εξασφάλισε την αποδοχή, αλλά και τη φιλία της Μάργκαρετ Θάτσερ, μέχρι και μια θερμή σχέση με τον Πρίγκιπα Κάρολο που τον συμβουλευόταν για ομιλίες του -τον είχαν χρίσει μέχρι και ιππότη!
Γνώριζε πολύ καλά πως η φήμη έφερνε και δύναμη. Γι' αυτό, άλλωστε, ήθελε, όπως αποκαλύπτει και μια συνεργάτιδά του, «η φήμη του να ξεπεράσει τους πάντες και τα πάντα». Η ίδια προσθέτει ότι, ο Σαβίλ, όχι μόνο δεν είχε συναισθηματική ζωή, αλλά δεν είχε συναισθήματα για τίποτα, παρά μόνο για τη μητέρα του.
Ο Σάβιλ λοιπόν έμοιαζε -και μάλλον ένιωθε- και ανίκητος, γι' αυτό ίσως τολμούσε να κάνει και δηλώσεις που σήμερα μοιάζουν από προβληματικές έως και ως παραδοχές των εγκλημάτων του. Σε μια εξαιρετική στιγμή του ντοκιμαντέρ βλέπουμε υλικό από ένα τηλεοπτικό συνεργείο που πέρασε πέντε ημέρες μαζί του καθώς ο Σάβιλ έτρεχε (στην κυριολεξία έτρεχε) σε όλη τη χώρα για φιλανθρωπικό σκοπό.
Κάποια στιγμή περπατούσε έχοντας δίπλα του τον δημοσιογράφο Φιλ Τίμπεναμ, οποίος σχολίασε «Πάντα κάνεις κάτι σωματικό, όπως ποδηλασία ή πάλη. Μήπως προσπαθείς να αυτοτιμωρηθείς με αυτόν τον τρόπο;». Η απάντηση του Σάλιβαν είναι σοκαριστική, καθώς είναι μια από τις φορές που η αληθινή προσωπικότητά του επικάλυψε τη δημόσια. Απάντησε λοιπόν: «Όχι καθόλου. Αυτοτιμωρείσαι μόνο όταν βρίσκεσαι με νεαρές κοπέλες. Κι αυτοτιμωρείσαι επειδή είσαι κακός και δεν τους φέρεσαι ευγενικά, ενώ θα έπρεπε. Τις σφίγγεις και φωνάζουν "άουτς" και τα σχετικά"». Παράλληλα είχε γράψει την εισαγωγή ενός αμερικανικού παιδικού βιβλίου (Stranger Danger) που προέτρεπε τα παιδιά να μην μιλάνε σε αγνώστους!
Και όμως, από το 1955 έως το 2009 ο Σάβιλ είχε διαπράξει εκατοντάδες σεξουαλικά εγκλήματα, κυρίως εναντίον παιδιών.
Το τραγικό είναι πως αν και οι τίτλοι πλέον γράφουν ότι «αποπλάνησε μια ολόκληρη χώρα», κανείς δεν μπορεί να επικαλεστεί ότι «έπεσε από τα σύννεφα» καθώς η φήμη του ως παιδεραστής αιωρούνταν για χρόνια, αλλά ποτέ δεν υπήρχαν στοιχεία -ή όταν υπήρχαν με κάποιον τρόπο επισκιάζονταν από την (πραγματική εντυπωσιακή και έμπρακτη) φιλανθρωπική πλευρά του χαρακτήρα του.
