Η Μεγάλη Βρετανία επιχειρεί να απαγορεύσει τις πρακτικές που δεν θα έπρεπε να γίνονται ανεκτές σε καμία πολιτισμένη κοινωνία.
Για να ξεκινήσουμε τη συζήτηση πρέπει να αποκωδικοποιήσουμε τι ακριβώς σημαίνει «θεραπεία μεταστροφής». Και ενώ υπάρχουν διάφοροι και διαφορετικοί ορισμοί, σε γενικές γραμμές συγκλίνουν στη βασική αρχή ότι πρόκειται για κάθε πρακτική που επιδιώκει να καταπιέσει ή να αλλάξει τον σεξουαλικό προσανατολισμό ή την ταυτότητα φύλου ενός ατόμου. Στα τέλη του περασμένου Ιανουαρίου στη Γαλλία πέρασε ο νόμος που απαγορεύει τις συγκεκριμένες πρακτικές, με την υπουργό Ισότητας και Διαφορετικότητας της γαλλικής κυβέρνησης, Eλιζαμπέτ Mορενό, να χαρακτηρίζει τις φερόμενες «θεραπείες» ως «βάρβαρες». Σειρά έχει πάρει και το Ηνωμένο Βασίλειο, καθώς καταξιωμένοι δικηγόροι, ακτιβιστές και υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ζητούν να νομοθετηθεί η κατάργηση αυτής της απαξιωτικής και βλαπτικής πρακτικής που δεν θα έπρεπε να γίνεται ανεκτή σε καμία πολιτισμένη κοινωνία. Άλλωστε, σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα του YouGov, σχεδόν τα δύο τρίτα των ενηλίκων Βρετανών πιστεύουν ότι οι πρακτικές μετατροπής πρέπει να απαγορευθούν. Το Βασιλικό Κολλέγιο Ψυχιάτρων επίσης υποστηρίζει την απαγόρευση, λέγοντας ότι οι πρακτικές μετατροπής είναι «απαράδεκτες και επιβλαβείς».
Το forum που έχει ασχοληθεί με το θέμα υπό την εποπτεία της Helena Kennedy, στο Ινστιτούτο της Διεθνούς Νομικής Εταιρείας για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, έχει δραστηριοποιηθεί ποικιλοτρόπως και επιτέλους η βασίλισσα Ελισάβετ τον περασμένο Μάιο ανακοίνωσε ότι η κυβέρνηση θα έφερνε προς ψήφιση τον νόμο που θα καθιστούσε παράνομη αυτή την κατάπτυστη θεωρία της «θεραπείας» που εδράζεται στην άποψη ότι το να είσαι γκέι ή transgender είναι ένα λάθος που θα πρέπει να «διορθωθεί».
Ουσιαστικά, αυτή η απαγόρευση της «θεραπείας» διά νόμου θα προστατεύσει την LGBTQI+ κοινότητα. Σύμφωνα με τους βρετανούς ακτιβιστές η θέσπισή της, τόσο στον χώρο του ποινικού όσο και του αστικού δικαίου, έχει ήδη αργήσει, καθώς όπως πολύ σωστά επισημαίνουν, όταν καταπατώνται βασικά ανθρώπινα δικαιώματα η ποινικοποίηση αυτών των πράξεων θα πρέπει να είναι άμεση. Επιπλέον, ζητάνε να θεσπιστούν μέτρα στο πλαίσιο του αστικού δικαίου για την υποστήριξη και προστασίας της ευάλωτης LGBT κοινότητας και των ανήλικων παιδιών. Έτσι, και όσοι κινούνται στο χώρο των «θεραπειών» θα γνωρίζουν ότι είναι παράνομοι και θα κινδυνεύουν να καταδικαστούν, ενώ ταυτοχρόνως τα θύματα θα γνωρίζουν ότι το κράτος θα τους προστατεύσει.
Βεβαίως υπάρχουν διάφορες οργανώσεις (κυρίως εκκλησιαστικές) που έχουν τοποθετηθεί αρνητικά απέναντι στη ψήφιση μιας τέτοιας νομοθεσίας. Είναι άλλωστε γεγονός ότι η πρακτική της «θεραπείας» και της «ίασης» συνεχίζεται να ασκείται σε πολλές χώρες, όπως τη Βρετανία, από ανθρώπους που ακόμη πιστεύουν ότι θα πρέπει και μπορούν να αλλάξουν τη σεξουαλική ταυτότητα μέσω προσευχών, εξορκισμών ή και συμβουλών. Η ύπαρξή τους καθιστά την ανάγκη νομοθετικού πλαισίου ακόμη πιο επιτακτική.
