Είναι μάλλον απίθανο να μην έχετε πετύχει την Rossy De Palma σε κάποια από τις ταινίες του Αλμοδόβαρ -και όχι μόνο. Οι αναλογίες του προσώπου της θυμίζουν πολύ τα γυναικεία πορτραίτα του Πικάσο. Όχι τόσο μεγάλη συμμετρία, έντονες αντιθέσεις. Το εκτόπισμά της όμως καταφέρνει να γεμίζει την οθόνη.
«Δεν δίνω σημασία στην κάμερα. Η κάμερα δεν σε αγαπάει πολύ αν την προσέχεις. Αυτός είναι ο τρόπος που δουλεύω» είχε εκμυστηρευτεί σε παλαιότερη συνέντευξή της.
Η καλλιτεχνική σταδιοδρομία της De Palma μετρά περίπου 30 χρόνια. «Μου άρεσε η μουσική, η ποίηση και ο χορός όταν μεγάλωνα. Χόρευα μπαλέτο και συνέθετα μουσική. Οι άνθρωποι με γνωρίζουν ως ηθοποιό, αλλά προτιμώ να περιγράφω τον εαυτό μου ως καλλιτέχνιδα».
Όταν ήταν 19 ετών έφυγε από την Πάλμα ντε Μαγιόρκα, όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε, για να πάει στη Μαδρίτη. Έπαιζε σε μια μπάντα που ονομαζόταν «Lo poor posible», που σημαίνει «The Worst Possible» στα Αγγλικά.
«Επιλέξαμε αυτό το όνομα γιατί κανείς δεν θα μπορούσε να διαμαρτυρηθεί όταν παίζαμε. Θα του λέγαμε: Εμείς το είπαμε ότι είμαστε η χειρότερη δυνατή μπάντα».