Oταν ο Calvin Klein ξεκίνησε την πρώτη του καμπάνια με την Κέιτ Μος, η οποία συμπλήρωσε μέσα στην εβδομάδα τα 50 της χρόνια, το μοντέλο με καταγωγή από το Croydon έγινε είδωλο σχεδόν εν μία νυκτί.
Ήταν μόλις 17 ετών. Όχι μόνο οι φωτογραφίες της κατέληξαν να είναι κολλημένες στο υπνοδωμάτιο κάθε εφήβου, αλλά έγιναν επίσης συνώνυμες με το look μιας εποχής: μια λιτή, φιλελεύθερη αισθητική που οι νέοι μπορούσαν να επιδιώξουν και από τις δύο πλευρές του ταξικού χάσματος. Ωστόσο, οι φωτογραφίες - που τραβήχτηκαν από τον Herb Ritts και αργότερα από τον Mario Sorrenti και τον Steven Klein - αποτέλεσαν επίσης αλεξικέραυνο για τις εφημερίδες και τα εμπορικά περιοδικά που ήθελαν να ασχοληθούν με το «heroin chic», ένα συνώνυμο των ισχνών, αδύνατων μοντέλων. Σκεφτείτε μαύρους κύκλους κάτω από τα μάτια, ένα τσιγάρο κρεμασμένο από τα χείλη, λιτά ρούχα. Η Moss, από τη φύση της αδύνατη, ήταν εύκολος στόχος.
Φυσικά, η μάχη ήταν αμφίπλευρη. Παρά τη δαιμονοποίησή της, η Μος ήταν επίσης το πρόσωπο της Cool Britannia, αποτελώντας τον ακρογωνιαίο λίθο του οπτιμισμού της δεκαετίας του '90 και μια αντιπολίτευση στις glamazons της μόδας της δεκαετίας του '80. Ήταν σούπερ μόντελ - μαζί με τα αγαπημένα μοντέλα της Vogue - αλλά προσέφερε επίσης μια πιο ωμή, πιο κατανοητή συμπεριφορά, προετοιμασμένη με λιγότερο από τέλεια δόντια και μια χαρακτηριστική βρετανική αμηχανία που διαλυόταν μόνο όταν ανέβαινε στην πασαρέλα. Ως εκ τούτου, το συμβόλαιό της με την Klein σηματοδότησε επίσης τη στιγμή που η βρετανικότητα έγινε παγκόσμια εξαγωγή, αυτό το απερίγραπτο «θράσος» που μεταφέρθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες και όχι μόνο.
Μπορείτε να δείτε αυτή την αλλαγή στο παρασκήνιο της ιστορίας της Κέιτ Μος. Η 14χρονη Moss επέστρεφε αεροπορικώς από τις Μπαχάμες με τον πατέρα της, έναν ταξιδιωτικό πράκτορα, όταν την εντόπισε ο αδελφός της διευθύντριας κάστινγκ Sarah Doukas. Από εκεί και πέρα, η Moss πέρασε δύο ολόκληρα χρόνια κάνοντας κάστινγκ μέσα από τα «go-sees», όπως λέγονται στη βιομηχανία οι συναντήσεις με πρακτορεία και πιθανούς πελάτες. Στη συνέχεια, σε ηλικία μόλις 16 ετών, το 1990, θα βρισκόταν στο εξώφυλλο του νεανικού περιοδικού The Face, το οποίο φωτογράφισε η φίλη της Corinne Day.
Με τίτλο The 3rd Summer of Love, η Moss να πόζαρε στη βρετανική παραλία Camber Sands. Ειλικρινής και σκληρή, προμήνυε τη γοητεία της. «Εκτός από την ανεξήγητη ομορφιά της, η Moss στην εφηβεία της εξακολουθεί να μοιάζει με ένα κορίτσι με το οποίο θα μπορούσες να πας σχολείο ή να το δεις να ψωνίζει στον κεντρικό δρόμο», λέει στο Independent ο συντάκτης του The Face, TJ Sidhu. «Εδώ ήταν ένας φυσιολογικός χαρακτήρας, που δεν θα έδειχνε εκτός τόπου και χρόνου πίνοντας μια μπύρα με μια παρέα φίλων».
Αποτελώντας ένα πλήρες editorial, η φωτογράφιση του Face ήταν επίσης η εισαγωγή της Moss στην βιομηχανία. Πράγματι, η Moss έχει διηγηθεί σε αρκετές περιπτώσεις ότι έκλαιγε στο πλατό και ότι ο Day την πίεζε να βγει τόπλες - ένα μόνιμο αίτημα από σχεδιαστές και φωτογράφους καθ' όλη τη διάρκεια της καριέρας της. Ως εκ τούτου, η φωτογράφιση αποτελεί ένα συγκρουσιακό ορόσημο για τη Moss, ειδικά καθώς επηρέασε σε μεγάλο βαθμό τον Klein να την επιλέξει για την υποβλητική σειρά "My Calvins". Είτε ήταν συναισθηματικά είτε σωματικά έτοιμη, η Moss ήταν στο ραντάρ της μόδας της Νέας Υόρκης. Και έτσι, από τη στιγμή που ο φωτογράφος Patrick Demarchelier την πρότεινε στον Klein, ήταν μια τελειωμένη συμφωνία.
Η καμπάνια του Herb Ritts πραγματοποιήθηκε το 1992, και ο Moss συνεργάστηκε με τον Mark Wahlberg, τότε έναν ράπερ, γνωστό ως Marky Mark. Η φωτογράφηση ήταν μια δροσερή, ασπρόμαυρη ιστορία - ο Wahlberg, γυμνόστηθος και ντυμένος μόνο με τα Calvins και το τζιν του, αγκαλιάζει τον Moss, επίσης μόνο με Calvins. Συνοδευόμενη από πλάνα της Moss που κάθεται πάνω του, καθώς και ένα σόλο πορτρέτο του Wahlberg, η καμπάνια κινηματογραφήθηκε επίσης. «Ω, έχει φακίδες», λέει ο Wahlberg στο κλιπ, επιθεωρώντας το σώμα της Moss, ενώ εκείνη ποζάρει σιωπηλή.
Παρόλο που η προβολή του είναι άβολη - τώρα ξέρουμε ότι η Moss δεν συμπαθούσε τον Wahlberg και είχε περάσει εβδομάδες στο κρεβάτι με άγχος πριν από τα γυρίσματα - αναμφίβολα εκτόξευσε τη φήμη της στα ύψη. Η Klein είχε βρει έναν τρόπο να κάνει αυτό που ήταν το πιο καθημερινό της μόδας να μοιάζει με το αποκορύφωμα της μόδας. Θέλετε να δείχνετε καυτή και σέξι; Απλά, κάντο σαν τη Μος. «Υπήρχε μια σύνδεση με τον καταναλωτή», λέει ο Joseph Kocharian, διευθυντής μόδας και ομορφιάς του Rolling Stone και του Attitude. «Ο καθένας μπορεί να βγει έξω και να αγοράσει ένα τζιν και ένα μπλουζάκι. Ακόμα κι αν δεν είναι Calvin Klein, μπορείς να πας στο high street, κάτι που είναι περίπου το αντίθετο από τη Linda Evangelista, τη Naomi Campbell και την Claudia Schiffer».
Είναι επίσης λογικό. Ο Klein έχει από καιρό επαινεθεί ως ένας από τους πιο επιχειρηματικά σκεπτόμενους σχεδιαστές, γνωρίζοντας πώς να κάνει μαζική αγορά χωρίς να καταστρέφει τα διαπιστευτήρια του οίκου του ως σχεδιαστής. «Η μαγεία του προήλθε από την ικανότητά του να αιχμαλωτίζει τη δροσιά της στιγμής και στη συνέχεια να μας την πουλάει», λέει ο συγγραφέας μόδας Richard Gray. «Αυτή η σχέση μεγέθυνε κυριολεκτικά τους Moss και Klein».
Αυτό ήταν ιδιαίτερα σαφές όταν η Moss και ο Sorrenti, ο τότε φίλος της, έκαναν μαζί την επόμενη μεγάλη καμπάνια για την Klein το 1993. Αξιοποιώντας την αγορά αρωμάτων, ο Klein επιστράτευσε το ζευγάρι για μια σέξι καμπάνια. Ο Sorrenti φωτογράφιζε ήδη εμμονικά τη Moss, και έτσι το άρωμα με τον εύστοχο τίτλο Obsession ήταν εύκολο για εκείνον να το οραματιστεί.
Με βρεγμένα μαλλιά, ραβδωτά ζυγωματικά και ένα παιδικό πλαίσιο, η Moss ποζάρει με μισοανοιγμένο καμισόλ ή γυμνόστηθη σε εμβρυικό λήθαργο, παρουσιάζοντας αυτό που ο Sorrenti ονόμασε «πρωτόγονη ομορφιά». Και πάλι, ασπρόμαυρη, είναι μια ψυχρή και στοιχειωμένη καμπάνια, που φετιχοποιεί την ευθραυστότητα και τη νεότητά της ως το αποκορύφωμα της ομορφιάς. Ο Klein το αντιμετώπισε αυτό ωμά στο ντοκιμαντέρ Beautopia του 1998, περιγράφοντας τις νεανικές εμφανίσεις της Moss ως νευρικές και διεγερτικές για τους άνδρες, μια παραδοχή που θολώνει ακόμη περισσότερο αυτή την πολύτιμη στιγμή στην ιστορία της μόδας.
Η Moss ήταν, επίσης, το προσγειωμένο κορίτσι που χρειαζόμασταν όλοι. Με τσιριχτή φωνή, με έφεση στο χορό και εξαιρετικά απλό λεξιλόγιο, το μοντέλο από τις εκβολές της Αγγλίας, χαμηλής μεσαίας τάξης, ήταν συμπαθές με έναν τρόπο που ένα κατά τα άλλα υπεροπτικό σούπερ μόντελ όπως η Ναόμι Κάμπελ δεν ήταν.
Ως εκ τούτου, όταν το 1995 εμφανίστηκε η καμπάνια του Steven Meisel για τα Calvin Klein Jeans, η Moss είχε ήδη γίνει η φωνή της πιο άτακτης πλευράς όλων. Ο Meisel επέλεξε μια ακατέργαστη φωτογράφιση, στην οποία μια Moss με μπλουζάκι πόζαρε μπροστά σε μια κουρτίνα από πεύκο, μισογκρεμισμένη σε μια σκάλα. Μυρίζει "καναπέ κάστινγκ σε στούντιο πορνό", και αυτή η πρόστυχη περιστροφή έγινε ιδιαίτερα αισθητή στο φιλμάκι της καμπάνιας πίσω από τα παρασκήνια. Ο Klein ακούγεται να δίνει οδηγίες στη Moss να ξεκουμπώσει το τζιν της και να το κατεβάσει στη μέση της, ενώ εκείνη απαντά ντροπαλά.
Τι να κάνουμε, λοιπόν, με αυτές τις εκστρατείες καθώς η Μος έκλεισε τα 50; Σίγουρα, έχει διανύσει πολύ δρόμο από το μεθυστικό παρελθόν της, από το «Cocaine Kate» μέχρι το να γίνει ο αποδιοπομπαίος τράγος για την ανορεξία. Ναι, εξακολουθεί να είναι το ίδιο κορίτσι που τρώει τοστ και πίνει τσάι που αγαπήσαμε τότε. Εξακολουθεί να καπνίζει πολύ και να παραμένει άναρθρη. Αλλά το όνομα της αξίζει σεβασμό. Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να ξεχάσουμε την εποχή της Calvin Klein. Σημαίνει απλώς ότι πρέπει να την επαναπροσδιορίσουμε..
