Schiaparelli Fall 2025: Όταν το σουρεαλιστικό παρελθόν ντύνει το μέλλον
Στην πιο φαντασμαγορική στιγμή της εβδομάδας μόδας υψηλής ραπτικής στο Παρίσι, ο Daniel Roseberry παρουσίασε τη συλλογή Fall 2025 για τον οίκο Schiaparelli στο Petit Palais, με τίτλο Back to the Future.
Και όντως, το παρελθόν και το μέλλον συνυπήρξαν σε μια πασαρέλα που έμοιαζε με εικαστική εγκατάσταση ανάμεσα σε ανάγλυφες προτομές, χρυσά οστρακόμορφα προσκλητήρια, και ρούχα που δεν φοριούνται απλώς, αλλά αφηγούνται.
Σε ένα Παρίσι που μύριζε βροχή και haute couture, ο Roseberry βούτηξε βαθιά στο αρχείο της Elsa Schiaparelli, της γυναίκας που έβαλε τη μόδα να συνδιαλλαγεί με τον σουρεαλισμό, με το χιούμορ, με την ελευθερία του φανταστικού. Δεν είναι τυχαίο ότι κάποτε είχε πει: «σε δύσκολες εποχές, η μόδα είναι πάντα προκλητική». Αυτό ακριβώς φάνηκε και στο show που τα είχε όλα. Ένταση, υπερβολή, θάρρος, τόλμη.
Schiaparelli: Το fashion show των συμβόλων και των συγκρούσεων
Από το ντραπέ μπούστο-προτομή με εμφανή θηλές μέχρι την επαναφορά του «λόμπστερ dress» του 1937, δια χειρός Dalí όλα έμοιαζαν με συνειδητό παιχνίδι μεταξύ σώματος και συμβόλου, ιστορίας και υπερβατικότητας.
Η πασαρέλα φιλοξένησε φορέματα με ανάγλυφα σχήματα αλά-αρχαιοελληνική προτομή, έντονες δομές που θυμίζουν πανοπλίες, διαφάνειες με μεταλλικά στοιχεία, και όγκους που ανατρέπουν τον φυσικό ρυθμό του βλέμματος.
Ο Roseberry έμοιαζε αποφασισμένος να μην περιοριστεί στο «ωραίο». «Ήθελα να υπάρχει ένταση. Ένα πιο ηλεκτρισμένο όραμα. Δεν ήθελα απλώς να είναι όμορφο», δήλωσε μετά το show. Και όντως, η συλλογή αυτή, που αποτελεί μέρος της προσωπικής του τριλογίας (μαζί με τις “Phoenix” και “Icarus”), ένιωθε σαν ένα δημιουργικό κύκνειο άσμα, μια σχεδιαστική ανασκόπηση αλλά και μια πρόκληση για αναγέννηση.
Η μόδα ως performance και ανατροπή
Το front row ήταν εξίσου φαντασμαγορικό: Dua Lipa, Cardi B, Philippine Leroy Beaulieu με looks που συνομιλούσαν τέλεια με το κλίμα του show κάπου ανάμεσα σε glam θεατρικότητα και couture αναρχία. Τα σύνολα έκρυβαν λεπτομέρειες που έπρεπε να προσέξεις ξανά και ξανά: αστραφτερά μοτίβα σε μεταλλική πανοπλία, παγιέτες που έμοιαζαν με δορυφορικό σύμπαν, όγκοι από βολάν που παρέπεμπαν σε κύματα.
Οι αναφορές σε θηλυκές φιγούρες, από τη Katharine Hepburn μέχρι τις μοιραίες «κύκνους» του ‘30, ήταν παντού άλλοτε κυριολεκτικά, άλλοτε υπαινικτικά.
Η πιο ενδιαφέρουσα πρόταση του Roseberry, ωστόσο, δεν ήταν αισθητική, ήταν ιδεολογική: μια μόδα χωρίς οθόνες, χωρίς αλγόριθμους, χωρίς την ανάγκη του «σήμερα» να ξεπερνά το «χθες».
Όπως έγραψε ο ίδιος στα show notes, «η Chanel ενδιαφερόταν για το πώς τα ρούχα εξυπηρετούν τις γυναίκες· η Schiaparelli για το τι μπορούν να είναι». Εκεί κάπου, ανάμεσα στη λειτουργικότητα και στο όνειρο, γεννιέται η σύγχρονη υψηλή ραπτική με τις τεχνικές του χθες και τα εργαλεία του αύριο.
Φωτογραφίες: Profimedia
