Στροφή 360 μοιρών: Aνησυχία καθώς οι επιδείξεις μόδας παρουσιάζουν λιγότερα plus size μοντέλα
Η μόδα επιστρέφει στο αδύνατα σώματα, με τα plus size μοντέλα να εμφανίζονται όλο και λιγότερο στις πασαρέλες.
Τα τελευταία χρόνια η μόδα είχε αρχίσει να δείχνει σημάδια ένταξης όλων των μεγεθών. Plus-size μοντέλα περπατούσαν στις ίδιες πασαρέλες και φωτογραφήσεις με τα υπόλοιπα μοντέλα, αποδεικνύοντας ότι η διαφορετικότητα και η πραγματική ποικιλία σωμάτων μπορούσαν να γίνουν μέρος της βιομηχανίας. Τώρα όμως, η τάση αυτή φαίνεται να αναστρέφεται, προκαλώντας ανησυχία στους ανθρώπους της μόδας. Ειδικοί και insiders περιγράφουν την κατάσταση ως «πλήρη ανατροπή» της βιομηχανίας, με το skinny να επιστρέφει στο προσκήνιο ως το κυρίαρχο πρότυπο.
Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα της Vogue Business, από τα 9.038 σύνολα που παρουσιάστηκαν σε 198 επιδείξεις γυναικείων συλλογών τον Οκτώβριο του 2025, το 97,1% φορέθηκαν από μοντέλα με μέγεθος small, μόλις 0,9% ήταν plus-size και 2% μεσαίου μεγέθους. Στις επιδείξεις του Μιλάνου, μόνο τέσσερις από τις 55 μάρκες χρησιμοποίησαν μοντέλο που δεν ήταν small, η χαμηλότερη αναλογία από τότε που η Vogue Business ξεκίνησε να καταγράφει τα στοιχεία της πριν από δυόμιση χρόνια.
Η Anna Shillinglaw, ιδρύτρια του πρακτορείου Milk Management, περιγράφει την κατάσταση στην Guardian ως αναμενόμενη: «Τα προηγούμενα χρόνια παρατηρήσαμε μια αυξανόμενη συμπερίληψη σχετικά με το σωματότυπο. Τα curve μοντέλα συμμετείχαν στις ίδιες επιδείξεις και φωτογραφίσεις με τα υπόλοιπα μοντέλα. Τώρα όμως η βιομηχανία έχει κάνει κυριολεκτικά μια πλήρη ανατροπή».
Μια από τις αιτίες αυτής της στροφής είναι η ευρεία χρήση φαρμάκων τύπου GLP-1, όπως το Ozempic, που αρχικά αναπτύχθηκαν για τον διαβήτη αλλά σήμερα χρησιμοποιούνται για απώλεια βάρους. Η τάση αυτή κανονικοποιεί το αδύνατο πρότυπο, επηρεάζοντας ακόμα και τις επιλογές των σχεδιαστών. Η ψυχοθεραπεύτρια Susie Orbach επισημαίνει ότι σήμερα βλέπουμε τα σώματά μας σαν να είναι προϊόντα που μπορούμε να αλλάζουμε και να διαμορφώνουμε, αντί να τα αντιμετωπίζουμε ως ζωντανούς οργανισμούς που χρειάζονται φροντίδα και σεβασμό.
Αυτή η αντίληψη ενισχύεται από τη δημοφιλή κουλτούρα, όπως τα reality shows και οι Καρντάσιαν, όπου η εμφάνιση του σώματος θεωρείται κυριολεκτικά αντικείμενο που μπορούμε να αλλάξουμε. Η τάση αυτή φαίνεται και στις ακραίες χειρουργικές επεμβάσεις, όπως η «Barbie waist», όπου τα πλευρά τροποποιούνται χειρουργικά για να δημιουργηθεί πιο λεπτή μέση -ένα παράδειγμα του πόσο μακριά έχει φτάσει η εμπορευματοποίηση του σώματος και η πίεση να ταιριάξουμε σε πρότυπα ομορφιάς.
Παρά ταύτα, υπήρξαν περίοδοι μεγαλύτερης ένταξης. Το 2023 η British Vogue έβαλε στο εξώφυλλο τα plus-size μοντέλα Paloma Elsesser, Precious Lee και Jill Kortleve, παρουσιάζοντάς τα ως «νέες Supers». Από καμπάνιες μέχρι πασαρέλες, το τρίο ήταν παντού, αναδεικνύοντας τα διαφορετικά σχήματα σώματος και προσφέροντας έμπνευση σε εκατομμύρια γυναίκες.
Ωστόσο, η φετινή σεζόν δείχνει μια πτώση στη ζήτηση για plus-size μοντέλα -η Precious Lee περπάτησε σε μία μόνο επίδειξη, η Jill Kortleve σε δύο και η Paloma Elsesser σε πέντε. Η Ashley Graham, άλλοτε από τα πιο ακριβοπληρωμένα και αναγνωρίσιμα μοντέλα του κόσμου, εμφανίστηκε σε τρεις πασαρέλες. Ταυτόχρονα, insiders αναφέρουν ότι πολλά plus-size μοντέλα προσπαθούν να χάσουν βάρος ώστε να μπουν στην κατηγορία μεσαίου μεγέθους.
Παράλληλα με την πτώση της ζήτησης για plus-size μοντέλα, ακόμη και τα υπόλοιπα μοντέλα νιώθουν πίεση. Τα δείγματα των ρούχων που δημιουργούν οι σχεδιαστές για τις πασαρέλες γίνονται ολοένα πιο στενά, γεγονός που αυξάνει την πίεση να διατηρούν ένα εξαιρετικά αδύνατο σώμα. Η Anna Shillinglaw, ιδρύτρια του πρακτορείου Milk Management, τονίζει στην Guardian ότι «τα μοντέλα δεν φτιάχνουν τα ρούχα, η πίεση προέρχεται από τους σχεδιαστές και τη διοίκηση των brands».
Η Felicity Hayward, plus-size μοντέλο και συγγραφέας, περιγράφει την κατάσταση ως συμβολική εκπροσώπηση: τα plus-size μοντέλα συχνά εμφανίζονται μόνο για το θεαθήναι, χωρίς να υπάρχει πραγματική πρόθεση ένταξης ή ισότητας στις επιδείξεις. «Με ενοχλεί να βλέπω έναν αξιόπιστο σχεδιαστή να περνά από το να επιλέγει γυναίκες με ρεαλιστικές καμπύλες σε ένα show, στο να μην επιλέγει ούτε μία φέτος. Αν θέλεις να είσαι προοδευτικός, πρέπει να συνεχίσεις την πρόοδο», λέει.
Η στροφή προς το αδύνατο πρότυπο δεν περιορίζεται στις πασαρέλες. Διάφορα brands έχουν καταργήσει τα ειδικά τμήματα plus-size στα καταστήματα, προσφέροντάς τα μόνο online.
Συνολικά, η μόδα φαίνεται να επιστρέφει σε μια εποχή όπου το αδύνατο πρότυπο κυριαρχεί, υπογραμμίζοντας πόσο σημαντικό είναι η βιομηχανία να συνεχίσει την ένταξη όλων των σωμάτων. Η εκπροσώπηση διαφορετικών μεγεθών δεν είναι απλώς θέμα ηθικής ή πολιτικής ορθότητας, αλλά και η πραγματική εικόνα της σύγχρονης γυναίκας που η μόδα οφείλει να αναδεικνύει.
