Tzi.tziki: Το ελληνικό brand με χειροποίητα κεραμικά σκουλαρίκια που αποτυπώνουν το καλοκαίρι
Μερικά κοσμήματα δεν είναι απλώς αξεσουάρ. Κουβαλούν ήχους, χρώματα και καλοκαιρινές μνήμες που μας ταξιδεύουν. Το tzi.tziki, ένα μικρό, αυθεντικό brand, δημιουργήθηκε για να αποτυπώσει αυτές ακριβώς τις ανεπιτήδευτες στιγμές, τις λεμονάδες στο μπαλκόνι, τα τζιτζίκια τα μεσημέρια, τα κοχύλια που ξεχάσαμε στην τσάντα.
Ρετρό σωσίβια σε λευκό και κόκκινο, λαχταριστές φράουλες, κοράλλια του βυθού, ανάγλυφες αχιβάδες, τυχερές μαργαρίτες, μισοφέγγαρα από φέτες λεμονιού, καρπούζι, δελφίνια και ψαράκια, που θα έβρισκες ζωγραφισμένα σε πήλινες γλάστρες σε κάποιο κυκλαδίτικο νησί, είναι μερικά από τα σχήματα που κοσμούν τα πιο χαρούμενα χειροποίητα σκουλαρίκια.

Το Tzi.tziki έχει καταφέρει να αιχμαλωτίσει κάτι από την αδιόρατη αίσθηση της ανεμελιάς των ‘60s, υπόσχοντας να μας ξυπνήσει τη γλυκιά νοσταλγία του ατέλειωτου θέρους μιας άλλης εποχής, μέσα από την πρώτη του συλλογή με κεραμικά κοσμήματα, που μοιάζουν με μικρά φορέσιμα ενθύμια.

Η Αγγελίνα Κοκολοπούλου, από τότε που θυμάται τον εαυτό της έλεγε πως θα γίνει “ζωγραφιστής”. Με σπουδές μηχανικού σχεδίου στη Σύρο, άντλησε εικόνες, έμπνευση και συναισθήματα από το νησί βρίσκοντας την έκφραση της μέσα από τον ήλιο, τη θάλασσα, την αρχιτεκτονική και την επαφή με τους ανθρώπους. Το brand της με όνομα το τζιτζίκι, “τον υμνητή του καλοκαιριού” για σημείο αναφοράς δημιουργήθηκε το 2023 αυθόρμητα σαν ένα παιχνίδι. Ένα παιχνίδι με νερομπογιές, πηλό, λαδοπαστέλ και πολλά χρωματιστά μελάνια για τα ψηφιδωτά, τις καρτποστάλ, τις χαρακτικές κάρτες και τα σκουλαρίκια της.
Τα πρώτα και πιο αγαπημένα σκουλαρίκια της σχεδιάστριας ήταν οι μαργαρίτες, που αν και πολλοί τις θεωρούν ταπεινές, δεν παύουν να είναι ένα μικρό σύμβολο αισιοδοξίας, ένα λουλούδι που μας θυμίζει πως “τα πιο όμορφα πράγματα έρχονται συχνά από το απρόσμενο”. Φτιαγμένα και ζωγραφισμένα στο χέρι με λεπτά ασημένια κουμπώματα, τα σκουλαρίκια της, στέλνουν το μήνυμα πως “το καλοκαίρι είναι μια σύνθεση από χρώματα και φιλιά”, προσφέροντάς μας τα χρώματα και δίνοντας την ευχή να τα συνοδεύσουμε με φιλιά.

Η νέα ολοκληρωμένη της συλλογή με σκουλαρίκια είναι αφιερωμένη “στην εποχή που δεν είναι απλώς μια εποχή αλλά ολόκληρο συναίσθημα. Στα καταστρώματα των πλοίων που θα συναντηθούμε. Στα φεγγάρια που θα δούμε, γεμάτα και μισά. Στα κοχύλια που θα βρούμε και θα ξεχάσουμε σε εκείνη την τσάντα. Στις λεμονάδες της μαμάς στο μπαλκόνι, καθώς είπαμε «κάτσε λίγο να στεγνώσουν τα μαλλιά μου». Στα τζιτζίκια που θα μας νανουρίσουν το μεσημέρι σε ένα δροσερό δωμάτιο. Στους ανθρώπους που θα γνωρίσουμε. Στην κάψα του Ιουλίου αλλά και στα μελτέμια του Αυγούστου. Στην ανάσα πριν την πρώτη βουτιά στη θάλασσα”. Μια βουτιά, που συνοδεύεται άφοβα με τα σκουλαρίκια της, πλασμένα για περιπέτεια.
Η Αγγελίνα θεωρεί τον εαυτό της πάνω απ’ όλα έναν δημιουργό, που δεν μπορεί παρά να αποτυπώνει ό,τι την αγγίζει στις δημιουργίες της. Τα έργα της είναι μετασχηματισμοί των αναμνήσεων σε κάτι που μπορεί να μοιραστεί με όλους. Καθετί, σαν ένας καθρέφτης του χρόνου εσωκλείει τα συναισθήματα και τις σκέψεις μιας στιγμής. Και τα σκουλαρίκια της λειτουργούν σαν ένα φυλαχτό, μια χρονοκάψουλα που θα σε ταξιδεύει μαγικά στο καλοκαίρι ξανά και ξανά.
Ανακαλύπτοντας το μικρό, μαγικό brand της, θελήσαμε να γνωρίσουμε καλύτερα την εμπνεύστριά του, μια δημιουργό με εικόνες και ευαισθησία που σε παρασύρουν στον αισθαντικό της μικρόκοσμο.

Ένα brand που ξεχωρίζει για την αυθεντική, ανεπιτήδευτη ομορφιά του ελληνικού καλοκαιριού
Πώς προέκυψε το ευφάνταστο όνομα του brand;
Το tzi.tziki γεννήθηκε από την ανάγκη να αποτυπώσω το αίσθημα του ελληνικού καλοκαιριού. Ήθελα ένα όνομα που να κουβαλάει ήχο, αίσθηση και μνήμη. Ο ήχος του τζιτζικιού είναι για μένα μια μορφή ηχηρής σιωπής. Δεν χρειάζεται να φαίνεται, αρκεί να ακούγεται. Είναι αυτός ο διακριτικός συνοδοιπόρος του καλοκαιριού, που υπάρχει στο φόντο κάθε παιδικής ανάμνησης, κάθε μεσημεριού, κάθε ώρας ανάπαυσης κάτω από τον ήλιο.
Αυτή την αίσθηση ήθελα να έχει ολόκληρο το brand: διακριτική αλλά παρούσα, νοσταλγική αλλά όχι παλιά, ανάλαφρη αλλά με ρίζες. Και το tzi.tziki τα είχε όλα.

Τι αξία έχει για εσάς το καλοκαίρι στη δημιουργική σας έκφραση;
Το καλοκαίρι
δεν είναι απλώς εποχή, είναι ολόκληρο
συναίσθημα. Είναι η στιγμή που τα πάντα
γίνονται πιο καθαρά. Το φως, οι γραμμές,
οι αισθήσεις, οι προθέσεις. Το καλοκαίρι
αφαιρεί ό,τι περιττό. Φοράς λιγότερα,
λες λιγότερα, κρατάς τα ουσιώδη. Και
μέσα σε αυτή την απλότητα, αναδύεται η
δημιουργία.
Για μένα, αυτή η εποχή
είναι η παρατήρηση, η παύση, η βύθιση
στον χρόνο. Δεν δουλεύω με τη λογική της
εποχικότητας ή της τάσης. Δουλεύω με τη
ροή μιας εσωτερικής ανάγκης, κατά βάση
όλο τον χειμώνα, για να κρατώ ζωντανό
το καλοκαίρι μέσα στη μνήμη μου. Να με
βοηθά να προχωράω. Και κάπως έτσι, οι
συλλογές μου ανθίζουν όταν φτάνει πια
Ιούνιος.
Πώς επιλέξατε τα σύμβολα που αποτυπώνουν την αίσθηση του καλοκαιριού στα σκουλαρίκια σας;
Δουλεύω
πολύ με τη μνήμη. Τα σύμβολα που αποτυπώνω
στα σκουλαρίκια μου είναι σαν μικρά
φυλαχτά, που σου θυμίζουν κάτι από κάποιο
καλοκαίρι σου. Ένα κοχύλι που είχες
μαζέψει και ξέχασες μέσα σε μια τσάντα
θαλάσσης. Ένα κοράλι που φορούσε η μαμά
σου στο λαιμό. Τα κύματα που πηδούσες
με φόρα καθώς έπαιζες στη θάλασσα.
Δεν
με ενδιαφέρει να μεταφέρω το καλοκαίρι
με τρόπο νατουραλιστικό ή τουριστικό.
Θέλω το συναίσθημα πίσω από τις μορφές.
Πώς τα φαντάζεστε φορεμένα αυτό το καλοκαίρι; Υπάρχει κάποια δεκαετία της μόδας που επηρεάζει την αισθητική σας;
Τα φαντάζομαι φορεμένα με τρόπο ανεπιτήδευτο, σαν κάτι που απλώς έδεσε με την ώρα και τη διάθεση. Σκουλαρίκια που φοράς χωρίς να κοιτάς τον καθρέφτη. Που γίνονται προέκταση του εαυτού σου. Σε νησιά, σε αυλές, σε πρωινά μέσα στο πλοίο, σε παραλίες με μαγιώ και βρεγμένα μαλλιά ακόμα και σε βραδινές βόλτες με το ίδιο φόρεμα που φορούσες από το μεσημέρι.
Αισθητικά, πάντα με ελκύει το ’60 και το ’70. Όχι μόνο για τη μόδα καθαυτή, αλλά για το πώς τότε τα πράγματα είχαν μια αλήθεια. Τα ρούχα ήταν πιο απλά, πιο άμεσα, πιο λειτουργικά και ταυτόχρονα γεμάτα χαρακτήρα. Ήταν εποχές που η μόδα δεν ακολουθούσε ρυθμούς κατανάλωσης, αλλά αντανακλούσε την καθημερινότητα. Αυτό με ενδιαφέρει: η μόδα ως φυσική συνέχεια της ζωής, όχι ως κάτι που πρέπει να επιβληθεί. Τα σκουλαρίκια μου ανήκουν σε αυτή τη λογική ακόμα κι όταν είναι έντονα, πολύχρωμα ή τολμηρά, δεν προσπαθούν να τραβήξουν το βλέμμα, το αφήνουν να έρθει. Δεν φοριούνται για να εντυπωσιάσουν, αλλά για να εκφράσουν.

Η ποίηση έχει ξεχωριστή θέση στον τρόπο που αφουγκράζεστε την πραγματικότητα. Υπάρχει κάποιος στίχος που νιώθετε πως σας εκφράζει;
Η ποίηση
δεν είναι για μένα απλώς λέξεις, είναι
τρόπος ύπαρξης. Είναι η τέχνη του να λες
λίγα και να εννοείς πολλά και αυτό
προσπαθώ να κάνω και εγώ με τα αντικείμενά
μου. Υπάρχουν πολλοί στίχοι που αγαπώ,
αλλά ένας που με συνοδεύει συχνά είναι
του Κώστα Στεργιόπουλου:
«Δώσε
τουλάχιστον γι’ αυτή τη ζωή λίγη
βεβαιότητα, όταν κόβονται όλα τα σκοινιά
που μας κρατούσαν. Φύσηξέ μας το μικρόβιο
της αμαρτίας και της ζωής, για να μην
πεθάνουμε από ουδετερότητα.»
Τον επιλέγω γιατί μου θυμίζει πως αξίζει να ζεις με αλήθεια, όχι με φόβο. Να νιώθεις, να ρισκάρεις, να μην επιλέγεις την ουδετερότητα από συνήθεια ή ασφάλεια. Ο στίχος αυτός μου δίνει δύναμη κάθε φορά που αμφιβάλλω. Μου θυμίζει πως η ζωή και η δημιουργία δεν χρειάζονται βεβαιότητες, αλλά παρουσία. Να προχωράς, ακόμα κι όταν δεν έχεις όλες τις απαντήσεις.



Φωτογραφία: Μυρτώ Κυρίτση
Art Direction: Αναστασία Τερζίδου