Η φιλοσοφία του quiet luxury ήρθε για να μείνει. Τα κομμάτια που κάποιος ίσως να μην μπορεί να μαντέψει ότι κοστίζουν μια μικρή περιουσία συνεχίζουν να θεωρούνται η πολυτιμότερη επένδυση.
Φυσικά, όταν μιλάμε για τους ακριβούς οίκους που υπηρετούν αυτή τη φιλοσοφία, κανείς έχει στο μυαλό του οίκους όπως το The Row, που ένα παλτό του μπορεί να ξεπεράσει τις 10 χιλιάδες ευρώ.
Και μιλώντας για το The Row, πράγματι, οι δίδυμες Olsen κατάφεραν να κάνουν mainstream την ήσυχη πολυτέλεια, σε μια εποχή που στα in-fashion τα logo που «φώναζαν» την τιμή του ρούχου από μακριά. Άλλα luxurious brands που από παλιότερα ακόμα είχαν αφιερωθεί σε μια σχεδιαστική συνήθεια χωρίς φανφάρες, αλλά επικεντρωμένοι αποκλειστικά στην καλύτερη δυνατή πρώτη ύλη και στην άριστη κατασκευή, είναι φυσικά τα Loro Piana και Brunello Cucinelli, ένα πλεκτό από τους οποίου κοστίζει χιλιάδες.
Θα πείτε, εντάξει, οπότε κάθε brand που λανσάρει ένα μονόχρωμο ή εν πάση περιπτώσει μίνιμαλ σχέδιο θεωρείται «quiet luxury»; Όχι ακριβώς. Αν και η έννοια είναι λίγο ρευστή, δηλαδή δεν υπάρχουν συγκεκριμένους κανόνες που πρέπει να τηρήσει κανείς για να μπει στο ελιτίστικο αυτό γκρουπ, θα λέγαμε ότι, πρέπει να ταιριάζει ολόκληρη η σχεδιαστική φιλοσοφία ενός brand για να κατακτήσει αυτόν τον τίτλο. Δηλαδή, στις συλλογές του να βλέπουμε σχεδόν αποκλειστικά basic κομμάτια που θα μπορούσαν να κοστίζουν από 10 έως 10.000 ευρώ.
Για παράδειγμα, το πανάκριβο λευκό φανελάκι της Loewe που ξεπερνά τα 300 ευρώ σε κόστος είναι άξιο παράδειγμα quiet luxury, που αποδεικνύει ότι μεμονωμένα τα κομμάτια μπορούν να χαρακτηριστούν με αυτόν τον όρο. Αν σκεφτεί κανείς όμως τον τεράστιο ανθούριο που στόλιζε τα φορέματα και τα tops του brand πριν μερικούς μήνες, σίγουρα ο όρος «ήσυχος» δεν θα του ταιριάξει.
Παρακάτω, ξεχωρίσαμε μερικά κομμάτια που υμνούν το quiet luxury. Απλησίαστα για τους περισσότερους, αλλά μια διαχρονική και παντοτινή επένδυση.
