Με ορμητήριο τη Νεμέα ή το Κιάτο, ο επισκέπτης θα χρειαστεί να διανύσει έναν ελικοειδή δρόμο που θα τον οδηγήσει σε έναν μαγευτικό αλλά όχι τουριστικό (με την κακή έννοια) προορισμό της ορεινής Κορινθίας. Τη λίμνη Στυμφαλία.
Αν αποφάσισες ότι πρέπει να δεις αυτό το μέρος (που με ιστορίες ο θρύλος το χει ζώσει), καλό είναι να οπλιστείς με λίγη υπομονή, καφεδάκι απαραιτήτως, και φωτογραφική μηχανή. Η υπομονή θα σου χρειαστεί καθώς θα ανεβοκατεβαίνεις το βουνό μέσα από το (αρκετά παλιό) οδικό δίκτυο. Το καφεδάκι θα σου κάνει παρέα στη διαδρομή, ενώ η φωτογραφική μηχανή θα προσπαθήσει να αποτυπώσει την αινιγματική ομορφιά του τοπίου.
Στην πραγματικότητα, δεν χρειάζεσαι τίποτα από τα παραπάνω. Αρκεί να είσαι «παρών» και να ζήσεις τη στιγμή. Σίγουρα θυμάσαι από τα σχολικά σου χρόνια τον άθλο του Ηρακλή, όταν ο αρχαίος μυθικός ήρωας έπρεπε να σκοτώσει τις Στυμφαλίδες Όρνιθες. Τα πουλιά, με τα μυτερά φτερά, τα σιδερένια ράμφη και τα μακριά νύχια. Προστάτης τους ήταν ο θεός του πολέμου, Άρης.
