Στην Ελβετία, στην καρδιά της Ευρώπης και της πολυτέλειας στέκεται όρθιο ένα ξενοδοχείο –ή μήπως ένα παλάτι; Το Gstaad Palace είναι ίσως το μόνο μέρος στον κόσμο, όπου «κάθε επισκέπτης έχει τη μεταχείριση ενός βασιλιά και κάθε βασιλιάς μπορεί να είναι επισκέπτης».
O αστικός μύθος λέει, πως ο Εrnst Scherz -o δεύτερος και μακροβιότερος ιδιοκτήτης του, ο παππούς των σημερινών του ιδιοκτητών -το πρωτοείδε πολλά χρόνια πριν τον δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, ένα βράδυ που, πιτσιρίκι ακόμα, είχε βγει για να πει τα χριστουγεννιάτικα κάλαντα στην πλατεία του Gstaad. Έτσι όπως στεκόταν, «καρφωμένο» ψηλά πάνω στην πλαγιά, θεόρατο με τα μεγάλα παράθυρα και τους μυτερούς του πυργίσκους, το Gstaad Palace του φάνηκε σαν πραγματικό παλάτι -ένας «γίγαντας» λαμπερός στην καρδιά της Παραμυθοχώρας. Το ερωτεύτηκε και ορκίστηκε, μια μέρα να μείνει εκεί. Το 1938, ο Εrnst Scherz γύρισε στο Gstaad ως manager του ξενοδοχείου. Kαι το 1947 το αγόρασε.
Η αληθινή ιστορία του ξενοδοχείου, είναι εξίσου γοητευτική
Το Gstaad Palace της Royal Hotel, Winter & Gstaad Palace Company άνοιξε τις πόρτες του, σχεδόν έναν αιώνα πριν, το 1913. Με τα 150 δωμάτιά του -τα 50 με ιδιωτικό μπάνιο– το σύστημα ηλεκτροφωτισμού και τους έξι τηλεφωνικούς θαλάμους του, θεωρήθηκε ένα επίτευγμα hi-tech κομψότητας. Το ξενοδοχείο «άνθισε» κυρίως, στα «χρυσά» 20’s, την εποχή που το πανάκριβο ιδιωτικό σχολείο-οικοτροφείο Le Rosey αποφάσισε να μεταφέρει το χειμωνιάτικο campus του στο Gstaad. Το Le Rosey ήταν γνωστό ως «το σχολείο των βασιλιάδων» -ο Σάχης του Ιράν, ο Rainier του Μονακό, o Aga Khan IV, ο βασιλιάς Αlbert II του Βελγίου, ο Δούκας του Kent, ο Αλέξανδρος της Γιουγκοσλαβίας, ο πρίγκιπας της Σαβοϊας, o βασιλιάς Fuad Farouk της Αιγύπτου φοιτούσαν εκεί, μαζί με τους Metternichs, τους Borgheses, τους Rothschilds, τους Radziwills, τον ίδιο τον εγγονό του Sir Winston Churchill. Oι περισσότεροι, στην πραγματικότητα, ζούσαν μέσα στο Palace, ή πηγαινοέρχονταν, νοικιάζοντας ολόκληρους ορόφους για τους ίδιους, την οικογένεια και τους υπηρέτες τους.