Πώς τα εστιατόρια ξεγελούν τις οικογένειες με παιδικά πιάτα
Τα παιδικά πιάτα στα εστιατόρια είναι συχνά βαρετά, ανθυγιεινά και πρόχειρα. Ένας ειδικός αποκαλύπτει τα «κόλπα» που χρησιμοποιούν οι επιχειρηματίες της εστίασης.
Πιάτα με ονόματα όπως «Χιονάτη», «Πίτσα Μίκυ Μάους» ή «Μη το πεις στη Νεράιδα των Δοντιών» ίσως ακούγονται ευφάνταστα, αλλά αυτό που τελικά καταλήγει στο τραπέζι των παιδιών κάθε άλλο παρά δημιουργικό ή θρεπτικό είναι.
Μια έρευνα που εξέτασε 456 παιδικά γεύματα από 100 εστιατόρια στη Γερμανία κατέληξε σε απογοητευτικά συμπεράσματα.
Τι περιλαμβάνουν τα παιδικά πιάτα στα εστιατόρια
Σχεδόν τα δύο τρίτα των παιδικών μενού περιλαμβάνουν σνίτσελ, συνήθως συνοδευόμενα από πατάτες τηγανητές. Περίπου τα μισά προσφέρουν ζυμαρικά, ενώ το 40% των πιάτων χαρακτηρίζεται ως «χορτοφαγικό» που στην πραγματικότητα είναι απλώς ένα πιάτο με τηγανητές πατάτες. Λαχανικά; Σχεδόν ανύπαρκτα, σύμφωνα με τον γερμανιικό Συνήγορο του Καταναλωτή.
Ο Μίχαελ Μπάουερ, ειδικός στη γαστρονομία, δηλώνει πως δεν εκπλήσσεται καθόλου: «Τα παιδιά συχνά τρώνε τα περισσεύματα της κουζίνας ό,τι υπάρχει πρόχειρο», αναφέρει χαρακτηριστικά.
Όπως εξηγεί στο BuzzFeed News Γερμανίας, τα παιδικά γεύματα δεν υπολογίζονται με βάση το κόστος ή την κερδοφορία. Οι περισσότεροι εστιάτορες δεν προβλέπουν πόσες παιδικές πατάτες θα πουλήσουν ούτε πόσο κοστίζουν στην προετοιμασία τους.
Τα παιδιά θεωρούνται συχνά «ανεπιθύμητα» στα εστιατόρια επειδή είναι φασαριόζικα και τρέχουν παντού. Κάποια καφέ έχουν φτάσει στο σημείο να απαγορεύσουν την είσοδο σε παιδιά κάτω των δέκα ετών.
«Τα παιδιά δεν είναι "ελκυστική" πελατεία», λέει ο Μπάουερ. Από καθαρά επαγγελματικής σκοπιάς, αποτελούν ένα «αναγκαίο κακό». Γι' αυτό και πολλοί επαγγελματίες της εστίασης επιλέγουν την εύκολη λύση: «Πατάτες τηγανητές, ζυμαρικά όλα ήδη υπάρχουν στην κουζίνα», εξηγεί.
Οι πατάτες και τα ζυμαρικά είναι εύκολα, φθηνά και μπορούν να διατηρηθούν ζεστά για ώρες χωρίς να αλλοιωθούν. Αντίθετα, τα λαχανικά πρέπει να είναι φρεσκομαγειρεμένα: «Τα λαχανικά είναι πιο ακριβά και απαιτούν περισσότερο χρόνο, γιατί δεν μπορούν να μείνουν ζεστά για πολύ χωρίς να χάσουν χρώμα και υφή», λέει ο Μπάουερ.
Το σπανάκι γίνεται καφετί και το μπρόκολο λασπώνει. «Οι πατάτες ή τα ζυμαρικά δεν έχουν τέτοια προβλήματα γι’ αυτό και καταλήγουν στα πιάτα των παιδιών».
Η έρευνα των καταναλωτικών οργανώσεων επιβεβαιώνει αυτή την εικόνα με αριθμούς: τα τρία τέταρτα των παιδικών γευμάτων χαρακτηρίστηκαν ως «ουδέτερα» ή «μη ισορροπημένα».
Μόνο σε ένα στα δέκα πιάτα υπήρχε σαλάτα ή λαχανικά ως συνοδευτικό. «Τα παιδιά πρέπει να έχουν τη δυνατότητα να επιλέγουν λαχανικά όταν τρώνε έξω και, ιδανικά, να αποφασίζουν μόνα τους», δηλώνει ο Άρμιν Βάλετ από το Κέντρο Προστασίας Καταναλωτών του Αμβούργου.
Σε εννέα από τα 100 εστιατόρια, οι ελεγκτές κατέγραψαν την ύπαρξη του λεγόμενου «πιάτου του ληστή»: ένα άδειο, δωρεάν πιάτο ώστε το παιδί να «κλέβει» από το φαγητό των γονιών του. «Το πιάτο του ληστή είναι εξαιρετική λύση», συμφωνεί ο Μπάουερ.
Μερικές φορές κοστίζει ένα με δύο ευρώ και επιτρέπει στους γονείς να αποφασίσουν οι ίδιοι τι θα φάει το παιδί. «Αν θέλουν, μπορούν ακόμη και να “φυτέψουν” ένα μπρόκολο στο πιάτο».
